Papa odlazi, novi će biti izabran do 31. marta

Poglavar rimokatoličke crkve je lično najavio povlačenje na latinskom tokom sastanka sa kardinalima i zatražio sazivanje konklave kako bi se izabrao njegov naslednik. Mediji ocenjuju da je ta odluka praktično bez presedana u istoriji Katoličke crkve. U izjavi papa je rekao da je nakon dosta ispitivanja svoje savesti pred Bogom, shvatio da njegova snaga, “zbog godina” nije dovoljna da bude na čelu katoličke crkve. „U današnjem svetu, koji se brzo menja i potresaju ga pitanja od suštinske važnosti, da bi bio na čelu Katoličke crkve neophodna je snaga uma i tela, snaga koja je u meni posustajala u poslednjih nekoliko meseci, do te mere da moram da priznam da sam u nemogućnosti da u potpunosti ispunim zadatak koji mi je dodeljen”, naveo je Papa u obraćanju. „Papa je najavio da će napustiti svoje mesto 28. februara u 20 časova. Tada počinje period 'prazne stolice' (sede vacante)“, rekao je portparol Svete Stolice Federiko Lombardi. Period „prazne stolice“ nastupa u slučaju smrti pape ili njegove odluke da se odrekne tog mesta. Podsetimo, Papa Benedikt XVI došao je na mesto poglavara Rimokatoličke crkve u aprilu 2005, nakon smrti Pape Jovana Pavla Drugog. U vreme kada je izabran imao je 78 godina i bio je jedan od najsatrijih izabranih papa. Ovo je prvi put u 600 godina da se jedan papa povuče. Jozef Racinger, rođen 16. aprila 1927. godine u mestu Marktl na Inu u oblasti Pasau u Bavarskoj, gde mu je otac bio šef lokalne policije, izabran je za starešinu Rimokatoličke crkve 19. aprila 2005, kao papa Benedikt XVI. U ranom detinjstvu, kao i većina vršnjaka, bio je pripadnik nacističke oganizacije Hitler jugend, potom je učestvovao u Drugom svetskom ratu kao pripadnik Vermahta, a kratko vreme posle kapitulacije Nemačke bio je u američkom zatvoru. Posle studija teologije postao je sveštenik 29. juna 1951, doktorirao je 1957, a zvanje nadbiskupa Minhena dobio je u martu 1977. Papa Pavle VI imenovao je Racingera za kardinala samo četiri meseca kasnije – 27. juna 1977. godine. Smatran briljantnim teologom, Racinger je rukovodio moćom Kongregacijom za doktrinu vere, odnosno konzervativnom institucijom u koju se svojevremeno transformisala srednjovekovna Sveta inkvizicija, po zlu čuvena zbog lomača i sudjenja jereticima. Mnogi slobodoumniji katolici oštro su ga kritikovali, ukazujući da se od 1981. godine, otkad je na čelu Kongregacije, njegove zabrane i ne broje: protivio se pravu žena da postanu sveštenici, čvrsto zastupao celibat, osuđivao homoseksualizam, ali i komunizam. Kada je izabran, mediji su ocenjivali da su njegov metalno-plavi pogled i hladan osmeh oštri kao i desničarski stavovi koji su često izazivali i političke krize. Racinger se, na primer, 2004. godine usprotivio ulasku muslimanske Turske u EU, nazivajući to „ogromnom greškom“ i „odlukom protiv istorije“. Racinger se zalagao za probližavanje najradikalnijim katoličkim pokretima, čak i onim strujama koje anglikanci, luterani i ostali protestanti, nazivaju „fundamentalistima“. Papa, inače, nije samo poglavar Rimokatoličke crkve, već ima i niz drugih titula, među kojima su i rimski biskup, vikar apostola, prelat Italije, otac Zapada, nadbiskup i mitropolit rimske provincije i vrhovni vladar Vatikana.