„Patriotski“ i monstrum leševi

Dečijim, telima staraca, žena, kao i ostalih nevinih žrtava rata, drugačije nacionalnosti od srpske.

I tada je, kao i danas, ta mafija imala duboku povezanost sa predstavnicima države, odnosno država se ispostavljala kao njen organizator, preciznije sakupljač krvoločnih ubica u formacije koje su nazivali paradržavnim, ne bi li sakrila svoju povezanost i učešće u zločinima.

Tadašnja, ratno zločinačka vlast organizovala je paradržavne formacije za kasapljenje, komadanje, obezglavljivanje tela sa još jednom uočljivom povezanošću i paralelom sa aktuelnim trenutkom u kojem javnost svedoči zločinima mafijaške grupe Veljka Belivuka – beleženjem dokaza, činova ubistava i brutalnosti video kamerom.

Režiseri tih strahovitih prizora iz pakla, u kojima se nakon brutalnih ubistava, tela leševa, nevinih civila, komadaju, dovoze u kamionima i razbacuju po grobnicama širom Srbije, iako nisu bili prisutni na terenu, već je to na njihovu podmuklu komandu radila armija hladnokrvnih ubica, bili su, naravno, najviši državni zvaničnici – Slobodan Milošević, Mirjana Marković, Vojislav Šešelj…

Odmah iza njih, stajali su ponosno, dično, sa željom da se istaknu što više u toj mračnoj, zločinačkoj stvarnosti upravo današnja trojka na vlasti – Aleksandar Vučić, Aleksandar Vulin, Ivica Dačić.

O povezanosti mafijaškog klana Veljka Belivuka sa aktuelnom trojkom na vlasti, direktnim naslednicima, svedocima i učesnicima u vremenu povezanosti Miloševića, Marković i Šešelja sa Škorpionima, Arkanovim tigrovima i ostalim prosrpskim koljačima, ispostaviće utvrđene činjenice, u bližoj ili daljoj budućnosti, nezavisno od činjenica koje su se već pokazale u jasnom svetlu, a koje se tiču odnosa tih krvoločnih vlastodržaca i javnosti (koju oblikuju zloupotrebom medija, kako aktuelna tako i ona vlast iz devedesetih godina), prema video i audio dokumentima, zabeleženim dokazima zločina.

Mogli smo nedavno da čujemo kao jedno od objašnjenja i pokušaja pravdanja čina Aleksandra Vulina, ministra unutrašnjih poslova – emitovanja obeglavljenih tela i leševa nastalih u mafijaškim obračunima Belivukovog klana sa ostalima.

Kako je rekla predsednica REM-a, Olivera Zekić, emitovanje tih prizora iz pakla pred višemilionskim gledalištem, imalo je edukativnu funkciju. Imajući u vidu da je reč o sve snažnijim signalima i pokazateljima da su ove brutalne ubice rasle i razvijale se takoreći uz režim Aleksandra Vučića, možda se taj edukativni karakter zapravo iscrpljuje u nameri režima da društvo suoči i obračuna sa svojim neprijateljima unutar mafijaškog kruga i jasno ga opredeli u rijaliju obezglavljenih leševa na svoju stranu.

Međutim, ako zanemarimo taj sve stvarniji ishod i opis ovdašnje društveno-političke realnosti, te se pravimo da su ljudski, normalni, civilizacijski uglovi posmatranja i dalje mogući, nad objašnjenjem nedavnog prikazivanja snimaka leševa iz mafijaškog obračuna, kao edukativnog, moglo bi se uočiti jedno pitanje, takođe, edukativnog karaktera.

To pitanje odnosi se na ono što se u nauci zove – suočavanje sa ratno zločinačkom prošlošću, tranzicionom pravdom. Izlaskom društva iz zločinačkog narativa i osvešćivanjem stvarnosti u kojoj su pojedinci u ime građana počinili najbrutalnije pokolje pripadnika drugih naroda.

Naime, pre manje od godinu dana, u kamenolom „Kiževak“ u opštini Raška u blizini granice sa Kosovom, otkrivena je peta lokacija u Srbiji na kojoj su pronađeni posmrtni ostaci, albanskih civila ubijenih tokom rata na Kosovu 1999. godine.

Edukativne namere aktuelne vlasti, koju, ponovimo, u svom jezgru čine ljudi koji su u vreme rata i nastanka grobnica politički inspirisali i aktivno podstrekivali i podržavali masovna ubijanja – Aleksandar Vučić, Ivica Dačić i Aleksandar Vulin – nisu se iskazale na ovom primeru.

Građani Srbije nisu bili u prilici unazad skoro dve decenije, od ubistva premijera Zorana Đinđića (tokom čije vladavine je otkriven najveći broj grobnica), da vide obezglavljena tela i leševe civila posejanih po grobnicama širom Srbije kako bi se suočili i shvatili kakva zverstva su činjena u njihovo ime, sa edukativnim ciljem – da više nikada ne dopuste da njima vladaju monstrumi poput ovih koji su upravo danas ponovo na vlasti.

Od 2001. godine do danas, na teritoriji Srbije su na četiri lokacije otkrivene masovne grobnice sa 941 telom Albanaca ubijenih na Kosovu.

Prema podacima UNMIK-ove Kancelarije za nestala lica, u Batajnici nadomak Beograda su 2001. godine otkrivena 744 tela. Iste godine, u Petrovom Selu u istočnoj Srbiji pronađeno je 61 telo.

Kod jezera Perućac 2001. godine otkrivena je masovna grobnica sa 84 tela. Poslednja masovna grobnica otkrivena je 2013. godine u mestu Rudnica na jugozapadu zemlje, u neposrednoj blizini graničnog prelaza Jarinje između Srbije i Kosova.

U njoj su pronađeni posmrtni ostaci 52 osobe.

Leševi civilnih žrtava rata, genocida i najbrutalnih ratnih zločina koje su počinile srpske snage, državne ili paradržavne, rasejani su širom bivše Jugoslavije.

I dalje se otkopavaju obezglavljena i raskomadana tela i otkrivaju lokacije na kojima su zakopani.

Pred višemilionskim gledalištem ne samo da nisu prikazani zbog edukacije građana i suočavanja sa ratno zločinačkom prošlošću, već se njihovo postojanje negira ili opravdava ratno zločinačkim narativom, odnosno navodnim patriotizmom.

Verovatno jedini primer u kojem je ovdašnja javnost mogla da načne i tek zakorači u proces edukacije i suočavanja bio je 2005. godine kada je Džefri Najs, tužilac u procesu protiv Slobodana Miloševića, u Haškom tribunalu pustio snimak na kojem se vidi kako Škorpioni ubijaju šest muslimanskih dečaka, mučki s leđa.

To je bio najdrastičniji primer suočavanja sa počinjenim zločinima nad Bošnjacima.

To je bio i jedini put da se višemilionsko gledalište suočilo sa takvim snimcima, jer je emitovan na gotovo svim televizijama sa masovnim dometom.

Danas, 16 godina posle, srpska javnost se suočava ne sa prošlošću već, pre svega, sa stvarnošću, da joj naslednici politike koja je komadala i mlela tela civila tokom rata emituju snimke leševa proizašlih opet iz kuhinja i mašina za mlevenje mesa svojih dojučerašnjih ortaka, monstruma, a danas ljutih neprijatelja koje je uhapsila i pozatvarala.