POSLANICIMA EVROPSKOG PARLAMENTA

Procesi rehabilitacije osoba koje su, u najvećem broju poznatih slučajeva, tokom Drugog svetskog rata na različite načine sarađivale sa okupacionim snagama, a koji se vode na osnovu očito neustavnog Zakona o rehabilitaciji, su ništa drugo do radikalna institucionalna diskriminacija, političko i ljudsko poniženje svih žrtava stradalih tokom tog rata, kako od samih kvislinga i kolaboranata tako i od njihovih saučesnika, saboraca i nalogodavaca. To je takođe poniženje i diskriminacija svih borbenih antifašista i drugih slobodoljubivih ljudi koji su aktivno učestvovali u otporu fašističkom okupatoru i njegovim lokalnim saradnicima i pomagačima. U porobljenoj Jugoslaviji ovaj otpor se okupljao oko Komunističke partije na čelu sa Josipom Brozom Titom, dok su se institucije Kraljevine pretopile u kvislinški i kolaborantski servis. Slična situacija, sa manje ili više dominantnom ulogom komunista u pokretu otpora, poznata vam je iz istorije mnogih članica EU (Francuska, Italija itd.), u kojima danas niko ozbiljan ne pomišlja na rehabilitaciju saradnika okupatora.

Obzirom na vašu svest o ovome, pitamo se šta vas navodi da diskriminišete i ponižavate brojne žrtve i borce za slobodu i čast jugoslovenskih i svih evropskih naroda?

Što se tiče vaše intervencije u pogledu „vraćanja oduzete imovine“ verovatno više nikoga ne iznenađuje što se rehabilitacija i vraćanje oduzete imovine nalaze u okviru istog poglavlja Rezolucije. Rehabilitacija kolaboracionista i restitucija privatne imovine oduzete nakon Drugog svetskog rata deo su iste politike, anti-antifašističke i antikomunističke, politike koja traži kontinuitet sa kolonijalnom eksploatacijom i pljačkom od pre Drugog svetskog rata i njihovom prigodnom radikalizacijom i usavršavanjem tokom rata, pljačke koja je uglavnom obavljana u saradnji sa istim onim lokalnim kompradorskim elitama i agenturama za koje se traži rehabilitacija i restitucija. Za vas, većinu poslanika Evropskog parlamenta, očigledno je razočaravajući prekid sa tom pljačkaškom i porobljivačkom politikom usled ratne pobede jugoslovenskih partizana i njihovih saveznika kao i narodnooslobodilačkerevolucije koja je usledila. Tražite sada da „po zakonu“ opljačkani vrate dobra koja su revolucijom samo uzeli nazad od svojih pljačkaša. A uzeli su ih da bi mogli da naprave najveći ekonomski, kulturni i opštedruštveni napredak u istoriji jugoslovenskih naroda, a da pri tom ne eksploatišu sopstvene potlačene sunarodnike i ne pljačkaju i istrebljuju pola sveta, na čemu se zasnivao istorijski napredak većine društava koje tvrdite da predstavljate. Pritom ističemo da oduzimanje imovine pljačkašima posle Drugog svetskog rata samo po sebi nije bilo ekonomska podloga strelovitog posleratnog razvoja SFRJ, budući da je međuratna Jugoslavija bila industrijski najnerazvijenija zemlja tadašnje Evrope. Oduzimanje imovine stečene pljačkom bilo je tek jedan simbolični, etički oslonac stvaranja jednog od stvarnih resursa napretka SFRJ – dobrovoljnog neplaćenog rada naroda Jugoslavije na izgradnji svoje budućnosti.

Vi danas pozivate da se prekid pljačke prekine i da se za nastavak vama tako bliskih kolonijalnih politika, politika koje ukrašavaju i podupiru sve vaše projekte, agende i pozicije, potraže i nanovo utemelje odgovarajući, istorijski i recentni lokalni transmiteri i repetitori. Sigurno znate da će taj prekid prekida pljačke milionima ljudi oduzeti perspektivu dostojnog života i razvoja, kvalitetnog obrazovanja, zdravstvene zaštite, individualnog i kolektivnog napretka. Znate da je to anticivilizacijski, aistorični i, u krajnjoj instanci neokolonijalni i profašistički akt, a pritom, istom Rezolucijom kojom pozivate Vladu Srbije da restituiše odnose pljačke i eksploatacije od pre Drugog svetskog rata, u tački 21. jasno pokazujete svoje odustajanje od borbe protiv korupcije u privatizaciji društvene imovine za koju ste se deklarativno založili Rezolucijom o procesu evropske integracije Srbije iz 2012. godine.

Kao primer metodologije po kojoj ovo restituisanje funkcioniše skrećemo vam pažnju na „male“ nedoslednosti: u tački 24. pozivate na nezavisnost pravosuđa i dostupnost pravde za sve, dok u tački 25. uskraćujete žrtvama korupcije, bolje rečeno žrtvama konačne pljačke, odnosno radnicima Jugoslavije i građanima postjugoslovenskih zemalja, dostupnost informacija potrebnih za pristup pravdi, ponižavate ih podjednako kao radnike i kao građane da bi ih pretvorili u jeftinu radnu snagu; u mnogim tačkama pozivate na pravdu i pomirenje, dok u istoj tački 25. štitite današnje tajkune, od kojih su mnogi bili Miloševićevi ministri i kolaboranti – štitite njihova takozvana građanska prava kao optuženih, ali zapravo štitite njihovo novo „stečenu“ privatnu imovinu. Time dajete legitimitet grupi ljudi čije je bogatstvo stvoreno na ratu, korupciji i privatizaciji, i sprečavate njihovo gonjenje ne samo zbog kršenja imovinskih prava radnika i građana bivše Jugoslavije, već i zbog zločina protiv čovečnosti, kao što je trgovina ljudima. Da li smo u pravu kada kažemo da su to evropske vrednosti koje narod Srbije i njeno civilno društvo moraju da prihvate u procesu pridruživanja?

Uspostavili ste dakle pun kontinuitet sa ideologijom koja je dovela do dva svetska rata i do mnogih lokalnih ratova, uključujući i rat protiv Jugoslavije.

Potpis: Kolektivi:

Ne rehabilitaciji, Učitelj neznalica, Kontekst kolektiv, Udruženje radnika i prijatelja Trudbenika, Udruženje akcionara i bivših radnika Srboleka, Marks21, Udruženje za zaštitu ljudskih prava radnika URANAK

Dostaviti: Naslovu

Delegaciji Evropske unije u Srbiji

Ambasadama u Beogradu

Međunarodnoj organizaciji rada

Javnosti