Poslednji predstavnik ruske bele emigracije u Beogradu

Studenti BU pamte ga ne samo kao „dugogodišnjeg vaspitača u ruskom duhu studenata slavistike“, nego i kao poznatog pojca i horovođu, osnivača hora Nehljudov koji čuva tradiciju slovenskih naroda i Društva za očuvanje spomena na Ruse u Srbiji.

Povodom odlaska profesora Tarasjeva, kako je saopšteno iz sedišta SPC, zaupokojena litirgija i opelo. služiće se u Podvorju Moskovske patrijaršje u Beogradu – ruskoj crkvi Svete Trojice na Tašmajdanu, u kojoj su kao sveštenici i starešine ovog hrama služili otac i stariji brat profesora Andreja Tarasjeva, a sad je na toj dužnosti njegov bratanac Vitalije Tarasjev.

Porodica Tarasjev dala je pet generacija sveštenika i više ruskih generala. Poreklom je iz jednog, pre Okotbarskog prevrata, grčko-ruskog mesta u blizini Marijupolja, današnja Ukrajina. Tarasjevi su u Srbiju stigli1921, a danas se smatraju istorijskim izvorom prvog reda za proučavanje istorije ruskog naroda u svojoj “drugoj” otadžbini.

Profesor Andrej Tarasjev rodio se 1933, osnovnu školu završio je u Ruskom domu cara Nikolaja Drugog u Beogradu, a maturirao u Drugoj muškoj gimnaziji. Studirao je istoriju umetnosti i arhitekturu, diplomirao ruski jezik na Katedri za istočne i zapadne slovenske jezike i književnosti Filozofskog fakulteta u Beogradu. Njegov život je obeležio pedagoški rad, a iza sebe je sotavio desetak udžbenika ruskog jezika i više naučnih studija iz oblasti ruske književnosti.

Autor je više od 50 naučnih i stručnih radova iz oblasti filologije, posebno ruskog jezika, književnosti i istorije. Posebno su dragoceni njegovi zapisi i radovi iz oblasti istorije Ruske pravoslavne zagranične crkve u periodu od 1918. do 1937, kao i knjiga o ruskom monaštvu kao obnoviteljima srpskih manastira.

Bio je jedan od najvećih stručnjaka u Srbiji za ruski jezik i književnost, posebno za klasičnu rusku književnost, kao i za oblast crkvenog pojanja. Do odlaska u penziju bio je dugogodišnji profesor i lektor za ruski jezik na Filološkom fakultetu u Beogradu, predavač na Višoj ekonomskoj školi, horovođa ruskog Hrama Svete Trojice i ipođakon u crkvi Svetog Trifuna na Topčiderskom groblju, gde ga je odvelo višedecenisjkog prijateljstvo sa čuvenim beogardskim protom Dejanom Dejanovićem. Jedini prekid u akademskoj karijeri imao je 1962, kad je udaljen sa Katedre za ruski jezk „zato što peva i diriguje u crkvi“!

Kao dugogodišnji stručni konsultant Srpske patrijaršije srpske za ruski jezik radio je na prevodima crkvenih knjiga i najsloženijih tekstova, bio je i član Komisiji za prevod Novog zaveta. Profesor Andrej Tarasjev bio je “sasvim osobita, dragocena i izuzetno važna ličnost prosvetno-duhovnog života u Srbiji 20. i 21. veka”, saopšteno je iz Srpske patrijaršijee. Oni koji su ga i privatno poznavali, znaju da su 13. februara izgubili pouzdanog, odanog, poverljivog sagovornika za svakojaka vremena i prilike – dušu od čoveka.