Pupovac: Odluka Milanovića nepoštovanje žrtava i vređanje sećanja na njihovo stradanje

„Svi koji se sećaju tih jezivih osiječkih zločina, kao i onih sisačkih, gospićkih, karlovačkih, zagrebačkih, onih u Lori, Pakračkoj poljani ili Kerestincu, da nabrojimo samo najpoznatije, a koji su najvećim delom počinjeni prema Srbima u hrvatskim gradovima u ratu 1991/92, doživeli su ovu Milanovićevu odluku kao čin nepoštivanja žrtva i vređanja sećanja na njihovo stradanje. I to od predsednika koji je izabran velikim brojem glasova onih koji čuvaju sećanje na ta stradanja“, rekao je Pupovac agenciji Beta.

Pupovac je podsetio da je taj Milanovićev potez nastavak prakse predsedničke političke rehabilitacije osuđenih za ratne zločine počinjene u Hrvatskoj i Bosni i Hercegovini.

„Odluku koju je Milanović poništio, svojom odlukom 2010. doneo je tadašnji predsednik Ivo Josipović jer je Glavaš 2009. bio osuđen na 10 godina zatvora zbog zapovedne odgovornosti za počinjene ratne zločine, protivpravnog odvođenja i zatvaranja, zlostavljanja i mučenja te posebno okrutnog ubijanja 10 civila srpske nacionalnosti u jesen 1991. godine u Osijeku“, podsetio je Pupovac.

Pupovac je dodao da bi dodatni razlozi zbog kojih je Josipović doneo svoju odluku i to što su ljudi bliski Glavašu pokušali koruptivnim sredstvima da utiču na predstavnike sudske i političke vlasti da oslobode Glavaša, to što je on nakon presude pobegao u BiH i tamo prihvatio izdržavanje kazne po povoljnijim okolnostima i to što je Hrvatska bila u završnoj fazi pregovora s EU, a kažnjavanje ratnog zločina u Osijeku bio je jedan od važnih uslova, kao i borba protiv korupcije u pravosuđu.

„Nijedan od tih razloga koji su važili za Josipovića, za Milanovića više ne važe, pa on svoju odluku donosi u vremenu svoje žestoke deklarativne javne kampanje za reformu pravosuđa u Hrvatskoj, a u okolnostima kad bi se nakon višegodišnjeg čekanja mogao nastaviti obnovljeni pa zaustavljeni postupak koji je Glavašu omogućen nizom pravno-političkih radnji“, naveo je on.

Pupovac je ocenio da bi Milanovićeva odluka mogla da ostane zapamćena kao svestan ili nesvestan pritisak na sud i sudije koji bi mogli presuđivati u ponovljenom postupku.

„A celi slučaj mogao bi biti dodatna potvrda da je suđenje za ratne zločine nad Srbima u Hrvatskoj gotovo nemoguća misija. Ne samo zato što to ne žele počinioci nego zato što to neretko ne žele čuvari Ustava i oni koji su se na njega zakleli“, rekao je on.