Saša Radulović dobio prvi sudski spor protiv Studija B

U presudi se navodi da su tuženi u emisijama “Vesti u 10” i “Vesti u 7”, emitovanim više puta tokom 20. i 21. maja 2016. godine, izvestili javnost neistinitim informacijama da Radulović reketira odbornike i poslanike pokreta Dosta je bilo, da je licemer, da je strastveni kockar koji preferira kockarsku igru “Barbut”, da je iz stečajnih postupaka izvukao milionske iznose i da je na čelo vračarskog odbora postavio svog rođaka.

Kako je rečeno u saopštenju, sud navodi da su navedene informacije jedan vid političke kampanje koju vladajuća stranka vodi protiv svojih političkih protivnika, da je u konkretnom slučaju reč o mediju koji je blizak vladajućoj stranci, te taj medij objavljuje informacije koje nisu tačne, nisu istinite i koje nisu potpune, a sve to kako bi politički protivnik vladajuće stranke bio blaćen i prikazan u javnosti kao loš, a pogotovo se to čini u tužiočevom slučaju (Saša Radulović) jer je uspeo na izborima 2016. godine.

DJB navodi da, Sud konstatuje da Radulović kao javna ličnost mora ispoljiti viši stepen tolerancije prema informacijama koje se objavljuju u medijima, ali da je u ovom slučaju taj prag tolerancije prevaziđen u velikoj meri, jer objavljene informacije nisu ni proverene, ni tačne, ni istinite, ni potpune.

Povređen je i član 73. Zakona o informisanju koji kaže da se u cilju zaštite ljudskog dostojanstva, kao i nezavisnosti, ugleda i nepristrasnosti suda, niko u mediju ne sme označiti učiniocem krivičnog dela, odnosno oglastiti krivim pre pravosnažne odluke suda.

Sud je utvrdio i da je na mestu predsednika vračarskog odbora profesor Ratko Jankov koji nije ni ukakvom srodstvu sa Radulovićem.

Sud naglašava i da činjenica da su Studio B i Vučićević neistinite informacije preuzeli od Informera i Kurira, ne oslobađa ih za štetu nanetu Raduloviću, jer “prenošenje tuđe nedopuštene tvrdnje (informacije) je isto što i iznošenje sopstvene nedopuštene tvrdnje”. Međutim, Studio B se ni na koji način nije ogradio od tuđe nedopuštene tvrdnje, a “mogao je u duhu dužne novinarske pažnje” da konsultuje najmanje dva nezavisna izvora informacija koja će datu informaciju da ospore ili potvrde. Sud navodi da je trebalo pitati i drugu stranu, odnosno lice na koje se informacije odnose, jer su mediji dužni da pre objavljivanja informacije, provere njeno poreklo, istinitost i potpunost. U presudi stoji da autori priloga nisu tražili informacije od Radulovića pre objavljivanja priloga.

Ovo je prva presuda protiv Studija B, a u toku su postupci u preostala dva predmeta po tužbama Saše Radulovića protiv navedenog medija.