Siniša Mihajlović: Slobodnjak

Tvrdilo se da je na „nišanu“ rukovodstva Torina, nezadovoljnog serijom slabih rezultata, desetim mestom, preskromnim učinkom od 25 bodova iz 19 utakmica u Seriji A i bledim partijama „bikova“, a sa iste adrese ubrzo posle poraza u gradskom derbiju sa Juventusom (0:2) lansirana je vest da je eliminacija iz nacionalnog Kupa prelila čašu žuči Urbana Kaira.

Odnosno da je prvi čovek kluba prvi put od 2011. godine posegao za promenom na trenerskoj klupi usred sezone, to jest stavio tačku na saradnju sa srpskim stručnjakom, u poslednjoj godini njegovog ugovora, tako što je dobio telefonski otkaz od sportskog direktora Đanluke Petrakija.

Popularnom Mihi nije pomogla očigledna nepravda u poslednjem izgubljenom meču, kada su sudije i posle ponovljenog snimka sporne situacije ostale neme na prekršaj pre drugog gola „stare dame“, a jedina satisfakcija, protiv „večitog“ šampiona sa Apenina zbog burnih protesta isključenom, treneru ostaju ponoćna poseta i podrška Torinovih fudbalera, predvođenih Ademom LJajićem. Srpskim reprezentativcem kojem je doskorašnji šef zatvorio vrata nacionalnog tima zbog odbijanja da peva „Bože pravde“, a za vreme zajedničkog staža u Fiorentini mu preko novinskih stubaca prebacivao „predoziranje“ video-igricama i slatkišima.

Dok je „radio“ na terenu bio je prepoznatljiv po slobodnim udarcima, a statistika kaže da je najpoznatiji Vukovarčanin, rođen 20. februara 1969. godine u braku Srbina Bogdana i Hrvatice Viktorije, najbolji izvođač ove vrste prekida u istoriji Serije A jer je dao rekordnih 28 golova na pomenuti način, uspevši da na jednom meču čak tri puta tako savlada golmana. Ovdašnji svedoci velike igračke karijere nekadašnjeg učenika Medicinske i Srednje obućarske škole, pamte sjajne role „bombardera“ (nadimak nadenut zbog razornog šuta) i „barbike“ (nadimak iz vremena duge kose) na mestu levog krila. Prvo u Vojvodini, gde je učestvovao u osvajanju poslednje titule „lala“ 1989. godine, pa u Crvenoj zvezdi, u čijem dresu je podizao pehare u Kupu šampiona i Interkontinentalnom kupu 1991. Italijanski ljubitelji fudbala su mu se divili kao centralnom defanzivcu Sampdorije, Rome, Lacija i Intera, sa kojima je uzeo (ukupno) devet domaćih i dva evropska trofeja, ali i zgražavali se zbog pljuvanja Patrika Vijere i Adrijana Mutua. Isti gaf napravio je i na prvenstvu sveta 1998, kada je žrtva njegovog divljeg temperamenta bio Jens Jeremis, što je tamna strana njegovog staža u reprezentaciji Jugoslavije i SiCG, za koje je nastupio 63 puta i dao 10 pogodaka.

Stanovnici Dečijeg sela u Sremskoj Kamenici bivšeg šefa struke Bolonje, Milana, Torina, Katanije, Sampdorije, Fiorentine, reprezentacije Srbije i Intera (pomoćnik) uvek će ga se sećati zbog bogate donacije povodom sklapanja crkvenog braka u Sremskim Karlovcima sa poznatom i atraktivnom RAI voditeljkom Arijanom, jer je pre ceremonije kojoj su prisustvovali njihova zajednička deca Viktorija, Virdžinija, Miroslav, Dušan i Nikolas, te njegov vanbračni sin Marko, zamolio zvanice da umesto davanja poklona pomognu Dom za nezbrinutu decu.