Spomenik sećanja i opomene

Petnaest i po godina posle ubistva u okolini Višegrada nevinih građana bošnjačke nacionalnosti, koji su prethodno oteti iz voza 671 na pruzi Beograd – Bar u Železničkoj stanici Štrpci, u Prijepolju je završen spomenički kompleks u znak sećanje na postradale u ovom zločinu. Među ubijenim Bošnjacima 27. februara 1993. godine bilo je i devet građana iz opštine Prijepolje.
Izgradnju spomen-obeležja u Prijepolju od donošenja skupštinske odluke 24. 2. 2005. godine pratio je niz problema, više političke nego stručne i urbanističke prirode. Prvi sukobi u vladajućim strukturama prethodne vlasti pojavili su već na početku kada je određivanja lokacija na kojoj je trebalo da se izgradi spomenički kompleks. Stručna komisija je predložila desetak mogućih mesta za njegovu izgradnju i izbor je „pao“ na lokaciju koja se nalazila u centru grada, u blizini OŠ „Vladimir Parić – Valter“ i Doma kulture. Predlog je tada prihvatio i formirani odbor od tridesetak članova u kojem su bili opštinski funkcioneri, političari, urbanisti i predstavnici porodica pobijenih Bošnjaka u Štrpcima. Međutim, na Opštinskom veću ovaj predlog nije „prošao“ pa je na ponovljenom razmatranju i glasanju odabrana druga lokacija. Ovo mesto, pored kamenog mosta u naselju Šarampov, na kojem je danas izgrađeno spomen-obeležje, u početnom predlogu mogućih lokacija rangirano je kao poslednje jer nije imalo „neophodan minimum uređenja“.
I na sledećem koraku ponovo je došlo do sporne situacije, kada se određivao naziv poruke koja će stajati na spomen-obeležju. Od 141 poruke koju su građani predložili, žiri koji je imenovalo Opštinsko veće, jednoglasno je odlučio da prvu nagradu dodeli tekstu „O, ime moje! Kada ću moći sa tobom bilo kud“ autora Jasne Alimanović iz Prijepolja. Umesto toga, Opštinsko veće odlučuju da se na spomeniku postavi ploča sa drugonagrađenom porukom „Ko u ovoj zemlji zaboravi stanicu Štrpci i 27. februar 1993. godine odustao je od budućnosti“ književnika iz Smedereva Milosava – Slavka Pešića.
Nesporazumi nastupaju i kod pitanja kojim žrtvama zločina u Štrpcima spomenik podići. Odluka lokalnog parlamenta, na osnovu sugerisanja i predloga pojedinih političara i političkih partija iz tadašnje vladajuće koalicije je bila da se na spomen-obeležju ispišu samo imena pobijenih Bošnjaka iz Prijepolja, mada je javnost, nevladine organizacije posebno, preporučivala da to bude zajednički spomenik sećanja i opomene za sve građane nastradale posle otmice u Štrpcima.
Konačno, u završnoj fazi posla, nakon što je prihvaćeno idejno rešenje spomen-obeležja arhitekte Mirsada Šantića zahtevano je korigovanje kako u pogledu veličine spomenika tako i broja unutrašnjih stubova koji su na simboličan način, po zamisli autora, predstavljali broj žrtava. Sa prvobitnih devetnaest taj broj je smanjen na devet stubova.
Spomenik je izgradila beogradska firma „Elkoms“, a radovima je rukovodio dipl. arh. Hajrudin Zildžović. Investitor je bila opština Prijepolje koja je za ove namene iz budžeta izdvojila oko 2.700.000 dinara.
Uskoro se očekuje i zvanično otkrivanje novoizgrađenog spomen-obeležja Bošnjacima iz Prijepolja koji su na svirep način, zajedno sa još devet nedužnih putnika iz Bijelog Polja, Podgorice i Bara iz voza u Železničkoj stanici Štrpci nakon otmice ubrzo i pobijeni od grupe koju je predvodio Milan Lukić.