Spomenik za sećanje na nedužne žrtve zločina

                       P { margin-bottom: 0.21cm; }

Fatime Kelmendi živi u Ljutoglavi, opština Peć. U zbegu iz sela 8. maja 1999. na nju i njenu porodicu pripadnici srpskih snaga su otvorili vatru. Ubijen joj je sin Rinor (18 meseci), svekar Qerim (91), svekrva Selime (72), dever Gani (51) i šest daljih rođaka. Porodici je 2006. javljeno da su njihova tela u masovnoj grobnici u Batajnici, sem tela Rinora, koje ni do danas nije pronađeno.

Avni Zherka je iz Đakovice. Pre rata živeo je sa sinom Kastritom i drugim članovima porodice u porodičnoj kući u naselju Čabrat. Sa grupom ljudi iz naselja su 7. maja 1999. pokušali da napuste grad. Policajci su ih zaustavili kod Talić mosta i odvojili Kastriota i još nekoliko muškaraca a ostalima naredili da nastave put. Tek 2004. godine Avni je saznao da mu je sin ubijen a da mu je telo pronađeno u Batajnici.

Ovo su samo neke od tragičnih priča članova porodica preko 700 kosovskih Albanaca čija su tela zakopana u masovnim grobnicama u Batajnici. Fond za humanitarno pravo pokrenuo je inicijativu da se u Batajnici – na mestu gde su u masovne grobnice bila bačena tela stotina nedužnih ljudi i dece – osnuje memorijalni centar, kao trajan znak poštovanja prema žrtvama i doprinos pamćenju i širenju istine o zločinima kakvi ne smeju da se ponove.

Na sajtu Batajnica – inicijativa za memorijal navode se podaci i dokumenti o događajima u vezi sa batajničkim grobnicama. Kako ukazuju iz FHP, leševi žrtava prevoženi su sa Kosova do predgrađa Beograda kako bi se sakrili tragovi masovnih zločina i odgovorni zaštitili od izvođenja pred lice pravde.

– Tajne grobnice su, ipak, otkrivene. Istina je izašla na videlo i sada je dužnost svih nas da ne dopustimo da bude gurnuta u zaborav i ponovo skrivena od novih generacija – kaže za Danas izvršna direktorka FHP Sandra Orlović.

Kako ukazuje, činjenica da su masovne grobnice nađene u našem komšiluku, glavnom gradu, nedaleko od svih institucija države, univerziteta, kulturnih ustanova, kao i da se niko ne osvrće na to „podstaklo nas je da pokrenemo dijalog i otvorimo javni prostor gde će se govoriti, pre svega, o užasnim zločinima koji su počinjeni, a zatim i za normalnog čoveka nezamislivoj operaciji sprovedenoj nakon tih zločina – uklanjanju i skrivanju tela žrtava“.

Ekshumacije u Batajnici počele su 2001. U dve presude Haškog tribunala utvrđena je odgovornost najviših srpskih policijskih zvaničnika u zataškavanju zločina – prevozu leševa sa Kosova, potom pokopavanju u Batajnici i na drugim lokacijama u Srbiji. Inicijativu možete podržati potpisom na sajtu batajnicamemorialinitiative.org.

Zločini na Kosovu

Neki od zločina srpskih snaga na Kosovu, nakon čega su tela žrtava prevožena i skrivana u Batajnici: U Suvoj Reci ubijena su 53 albanska civila, među kojima 49 članova porodice Beriša, uključujući 23 dece, trudnicu i staricu od 100 godina. Posmrtni ostaci 23 žrtve pronađeni su u Batajnici; Od 71 albanska civila, koji su ubijeni u Vučitrnu, u Batajnici su pronađena tela njih 66; U Korenici je ubijeno 68 albanskih civila – u Batajnici su pronađeni ostaci 51 žrtve; Ubijena su i 274 žitelja sela u dolini Reka, a u Batajnici su pronađeni posmrtni ostaci 252 žrtve; U Batajnici su nađena i tela 61 civila koja su pripadnici srpskih snaga ubili u pojedinačnim i grupnim zločinima širom Kosova – u opštinama Peć, Đakovica, Podujevo, Istok, Dečani, Srbica, Orahovac i Kosovo Polje.

* Žrtve zakopane na terenu koji je jedinica SAJ MUP Srbije koristila za vežbe u pucanju

* Skoro sva nađena tela su bila u civilnoj odeći. Novac i dragocenosti nađeni su u zanemarljivom broju slučajeva

* Nađena su 64 tela dece. Eron Beriša ja najmlađa žrtva masakra u Suvoj Reci, u kojem je ubijeno 48 članova porodice Beriša