Stanislav Hočevar: Nadbiskup slavljenik

U jednu slavljeničku misu u beogradskoj katedralnoj crkvi Blažene Djevice Marije na Neimaru juče je spojio obeležavanje međunarodnog i državnog praznika – Dana primirja u Prvom svetskom radu i dva lična jubileja – 75. rođendan, koji zapravo slavi danas, i dve decenije biskupske službe.

Pandemija virusa korona proteklih meseci izmenila je mnoge njegove planove za beogradsko obeležavanje raznih godišnjica, uključujući i 60 godina od osnivanja Papskog veća za unapređenje jedinstva hrišćana.

On je član tog veća već 15 godina, a tokom 2020. papa Franja mu je produžio mandat.

Nadbiskup sad očekuje i papin odgovor da li će posle 75. rođendana, kad se u skladu sa crkvenim propisima visokodostojnici Rimokatoličke crkve povlače u penziju, ostati u aktivnoj pastirskoj službi ili odlazi u mirovinu.

Uprkos koroni u katedrali na Neimaru juče ipak nisu izostale visoke zvanice: nadbiskupov prijatelj i generacijski sabrat nadbiskup vrhbosanski kardinal Vinko Puljić, članovi Međunarodne biskupske konferencije „Sveti Ćirilo i Metodije“, papski nuncije u Srbiji Lućano Surujani, vikar patrijarha srpskog episkop remezijanski Stefan (Šarić), predstavnici države, verskih zajednica i diplomatskog kora u Srbiji u kojoj slavljenik živi poslednjih 20 godina i čije je državljanstvo uzeo.

Životni put nadbiskupa Hočevara u velikoj meri odredila je činjenica da su mu partizani ubili oca pre nego što se rodio 1945. u Jelenodlu kod Novog Mesta u Sloveniji.

Školovao se u Križevcima, Rijeci i Ljubljani u kojoj je završio Teološki fakultet, iako ga je zanimala i žurnalistika.

To je možda razlog njegovog dobrog i profesionalnog odnosa sa novinarima.

Pre šest decenija priključio se Selezijanskom redu, a u svešteničkoj službi je 47 godina.

Papa Jovan Pavle Drugi 2000. imenovao ga je za nadbiskupa koadjutora u Beogradu, a godinu dana kasnije nadbiskupsku katedru nasledio je od svog profesora sa fakulteta nadbiskupa Franca Perka.

Iste godine izabran je za predsednika Biskupske konferencije SR Jugoslavije, koja je potom reorganizovana i preimenovana u Međunarodnu BK „Sveti Ćirilo i Metodije“.

Na njenom čelu bio je više mandata, a trenutno je predsednik njenog Veća za katehizaciju mladih.

Zalažući se za društveni dijalog, saradnju i solidarnost, uspostavio je bliske kontakte i sa delom episkopata SPC.

Uprskos pomacima, planovima i željama, oni su se, za sada, ispostavili kao nedovoljni za susrete na najvišem crkvenom vrhu i eventualni dolazak poglavara Rimokatoličke crkve u Srbiju.