Knindže, Arkanovi tigrovi, Škorpioni…

Kako se ukazuje, Slobodan Milošević iskoristio je priliku da opravda prisustvo paravojnih jedinica na ratištu u Hrvatskoj na sednici sa predsednicima skupština opština gradova u Srbiji, 16. marta 1991.: „Ja sam naredio još juče mobilizaciju rezervnog sastava milicije. Dalje, angažovanje i formiranje novih snaga milicije, a vlada je dobila zadatak da pripremi odgovarajuće formacije koje će nas učiniti bezbednim, odnosno učiniti sposobnim da branimo interese naše republike, a bogami i interese srpskog naroda van Srbije…“.

Knindže

„Nakon sukoba na Plitvicama između krajiške i hrvatske policije, u kojem je na obe strane stradala po jedna osoba, Dragan Vasiljković je sa Frankom Simatovićem, tadašnjim operativcem Službe državne bezbednosti (SDB) krenuo iz Beograda za Knin. Tamo su se susreli sa Milanom Martićem, vođom srpskih policajaca iz Knina, koji ih je odveo u bazu krajiške milicije u selu Golubić kod Knina. Od kraja aprila ili početka maja pa do jula 1991. Martić, Simatović i Kapetan Dragan sarađivali su na uspostavljanju i funkcionisanju centra za obuku u Golubiću. Tokom tog perioda, Jovica Stanišić, načelnik SDB i Simatović su finansirali obuku. Ovim je zapravo udaren temelj Jedinici za specijalne operacije (JSO), koja će delovati u narednih 12 godina pod različitim imenima. Ukupan broj pripadnika policije Srpske autonomne oblasti Krajine i Teritorijalne odbrane SAO Krajine koji su prošli obuku u Golubiću od aprila do avgusta 1991. godine iznosio je između 350 i 700“, piše na ratusrbiji.rs.

„Arkanovi tigrovi“

„Srpska dobrovoljačka garda, čiji je komandant bio Željko Ražnatović Arkan, ili „Arkanovi tigrovi“ nastala je od jezgra navijača fudbalskog kluba „Crvena Zvezda“ u oktobru 1990. u manastiru Pokajnica. U Erdutu, selu u Hrvatskoj na granici sa Srbijom, uspostavili su svoj štab. Tačan broj pripadnika SDG nikada nije prelazio više od 300 pripadnika. Nakon ratovanja na slavonskom ratištu, SDG se prebacila u BiH gde je delovala na teritorijama Zvornika, Bijeljine i Brčkog u proleće 1992. Za vreme srpskog preuzimanja vlasti u Bijeljini, pripadnici srpskih paravojnih snaga ubili su najmanje 48 civila, od kojih su većina bili nesrbi. Nakon završetka rata 1995. SDG je rasformirana, Ražnatović je postao više politički aktivan pošto je oformio Stranku srpskog jedinstva još 1993. godine. Ubijen je 15. januara 2000. u hotelu „Interkontinental“ u Beogradu“, navodi se na ratusrbiji.rs.

Škorpioni

„Tokom opsade Vukovara 1991, veliki broj dobrovoljaca iz Srbije došao je u istočnu Slavoniju na ratište. Jedan od dobrovoljaca bio je i Slobodan Medić Boca iz Šida, koji se sa bratom Aleksandrom Medićem uputio u Vukovar. Oni su, sa svojim društvom iz Šida, osnovali Škorpione. U junu i julu 1995. Stanišić i Simatović poslali su Škorpione i SDG na područje oko Trnova i na Treskavicu u zajednička dejstva s pripadnicima MUP-a Republike bosanskih Srba i VRS, gde su Škorpioni počinili zločine. U selu Trnovo kod Sarajeva, Škorpioni su 17. jula 199.5 streljali šest muškaraca bošnjačke nacionalnosti koji su zarobljeni samo nekoliko dana ranije u okviru napada VRS na zaštićenu zonu UN-a Srebrenicu. Ova ubistva su snimljena i sačuvana na video-kaseti koja je pronađena u jednom video klubu u Šidu 2005. Početkom NATO intervencija marta 1999. Škorpioni su upućeni na Kosovo, gde su već 28. marta, u Podujevu, ušli su u prvu albansku kuću i ubili 14 civila među kojima je bilo dece i žena. Samo petoro dece je preživelo“, piše na ratusrbiji.rs.

Šešeljevci

„U Srbiji se 1991. pojavila ekstremno desničarska Srpska radikalna stranka (SRS), na čelu sa Vojislavom Šešeljom. U maju 1991. dolazi do prvih sukoba na teritoriji istočne Slavonije, preciznije u Borovu Selu. U tom sukobu učestvovali su dobrovoljci SRS, koji su na slavonsko ratište došli uz prećutno odobrenje vlasti Republike Srbije, a bili su nazvani „četnici“ ili „šešeljevci“. Oni su u velikoj većini slučajeva bili deo već postojećih struktura Teritorijalne odbrane (TO). Obuka dobrovoljaca SRS vršena je u kasarni u Bubanj Potoku, kasarni „4. juli“ (Voždovac) i kasarni „Maršal Tito“ (Topčider), kao i u Centru za obuku u Prigrevici (kod Apatina), kojim je rukovodio Jovo Ostojić, bliski saradnik Vojislava Šešelja i član Srpske radikalne stranke. Pored Borova Sela, pripadnici ovih formacija u Hrvatskoj su učestvovali u borbama u Tenji, Silašu, Voćinu, Vukovaru, gde su počinili ratne zločine“, navodi se na ratusrbiji.rs.