Ubistvo Stevana Krošlaka

Krošlak je bio Slovak po nacionalnosti, ali je percipiran kao neko ko pomaže „ustašama“ i likvidiran je u sklopu plana „da na teritoriji SR Jugoslavije u selima Zapadnog dela Srema, pretežno nastanjenim hrvatskim i drugim nesrpskim življem, ozbiljnim pretnjama i prinudom treba vršiti pritisak na Hrvate i na pripadnike drugih nesrpskih nacionalnosti, te ih zastrašiti, tako da napuste ta sela i da to zastrašivanje ‘odjekne’ i na taj način bi se ubrzalo prvenstveno iseljavanje Hrvata, ali i drugih nesrpskih nacionalnosti naklonjenih Hrvatima“.

Ubistvo su počinili Pavle Drašković iz sela Vrapce u opštini Medveđa na jugu Srbije, i Goran Vuković zvani Šojka iz Đurisela u opštini Kragujevac, koji su bili pripadnici dobrovoljačke jedinice iz Srbije koja je ratovala na teritoriji Hrvatske. Ubistvo Stevana Krošlaka je bilo deo plana koji su Drašković i Vuković dogovorili zajedno sa komandantom njihove dobrovoljačke jedinice, Milanom Nikolićem zvanim Đeneral iz sela Ranilović kod Aranđelovca.

Dana 9. aprila 1993. godine, Drašković i Vuković su došli autom u selo Sot, sa namerom da izvrše pritisak na Stevana Krošlaka da se iseli. O njemu su prethodno prikupili informacije od Krošlakovog komšije, prosvetnog radnika i funkcionera SRS Petra Živkovića, koji je i pre toga učestvovao u akcijama zastrašivanja nesrpskog stanovništva opštine Šid.

Drašković i Vuković su na imanje Stevana Krošlaka upali naoružani. Kada su ga spazili u dvorištu, Pavle Drašković je u njega ispalio tri hica, od kojih su ga dva pogodila u leđa. Stevan Krošlak je nedugo potom preminuo.

Pavlu Draškoviću, Goranu Vukoviću, Milanu Nikoliću i Petru Živkoviću suđeno je pred Okružnim sudom u Sremskoj Mitrovici u objedinjenom postupku za ubistvo Stevana Krošlaka i članova porodica Oskomić i Tomić. Drašković, Vuković i Nikolić su osuđeni za izazivanje, odnosno podstrekavanje rasne, nacionalne i verske mržnje, razdora i netrpeljivosti. Za ubistvo Stevana Krošlaka Drašković je osuđen na kaznu zatvora u trajanju od 10 godina. Presudu je potvrdio i Vrhovni sud Srbije 13. septembra 1999. godine.