Više od hiljadu potpisnika peticije da Vlastimir Đorđević ne bude pušten na prevremenu slobodu

Potpisnici traže da Đorđević ne bude pušten dok ne otkrije grobnice u kojima su pokopana tela kosovskih Albanaca, ubijenih tokom rata na Kosovu, kao i dok ne otkrije ubice braće Bitići, u Petrovom selu, 1999. godine. Peticiju je pokrenula porodica ubijenih američkih državljana Ilija, Agrona i Mehmeta Bitićija.

Peticija je pokrenuta neposredno nakon saznanja da će Đorđević, osuđen pred Haškim tribunalom na 18 godina zatvora, zbog ratnih zločina i zločina protiv čovečnosti, biti pušten na slobodu za manje od mesec dana.

Ovaj apel porodice Bitići podržale su najrelevantnije organizacije koje se bave suočavanjem sa prošlošću i otkrivanjem još nerazjašnjenih slučajeva zločina protiv čovečnosti, među kojima je i Fond za humanitarno pravo, čija je direktorka Ivana Žanić, izjavila da bi Đorđevića za prevremeno puštanje na slobodu trebalo usloviti time što će on otkriti druge lokacije masovnih grobnica na teritoriji Srbije, jer se više od hiljadu ljudi, koji su ubijeni tokom rata na Kosovu i dalje vode kao nestali.

Otkrivanje lokacija masovnih grobnica sa telima kosovskih Albanaca, koje su srpske snage pobile tokom rata na Kosovu, kao i identifikacija ubica braće Bitići, podržala je i osnivačica REKOM, Nataša Kandić.

Porodica Bitići i njihovi pravni zastupnici saopštili su ovim povodom, između ostalog, da su „operacije prikrivanja zloglasne hladnjače i masovne grobnice bile Đorđevićev rad“. „Đorđević je, takođe, glavni osumnjičeni u slučaju Bitići“, navodi se u saopštenju porodice Bitići.

Pravin Madhiraju, predstavnik međunarodne nevladine organizacije „Prava pritvorenih“ koja zastupa porodicu Bitići, u pismu predsedniku Rezistenacijalnog mehanizma u Hagu Karmelu Agiusu i najvišim zvaničnicima Nemačke – kancelarki Angeli Merkel, predsedniku Frank-Valteru Štajmajeru i ministarki pravosuđa Katarini Barli – države u čijem zatvoru Đorđević služi kaznu, podseća da se još traga za „1.654 osobe, od toga 1.092 Albanaca, kao i 562 Srba i Roma“.

„Postoje masovne grobnice koje još nisu nađene. Đorđević zna kako ih pronaći. Priznao je i sve elemente odgovornosti za ubistva Bitićija i dok ne pruži dokaze ne bi smeo da bude oslobođen“, saopštio je Madhiraju.

Vojni i policijski vrh tadašnje Jugoslavije osuđen je pred Haškim tribunalom za najteže ratne zločine na Kosovu. Prema konačnoj presudi Žalbenog veća Haškog tribunala Nikola Šainović, bivši potpredsednik Vlade Savezne Republike Jugoslavije, osuđen je na 18 godina zatvora, na slobodi je od 2015. godine nakon izdržane dve trećine kazne.

Nebojša Pavković, komandant Treće armije Vojske Jugoslavije, osuđen je na 22 godine zatvora, kaznu izdržava u Finskoj, dok je general Vladimir Lazarević, tadašnji komandant Prištinskog korpusa Vojske Jugoslavije, osuđen na 14 godina zatvora, a od decembra 2015. je na slobodi nakon odslužene dve trećine kazne zatvora. Sretenu Lukiću, penzionisanom generalu policije koji je osuđen na 20 godina zatvora, u maju, ove godine, ističe dve trećine kazne koju služi u Poljskoj. Na 15 godina zatvora osuđen je i bivši načelnik Generalštaba Vojske Jugoslavije Dragoljub Ojdanić, koji je nakon dve trećine izdržane kazne, na slobodi od 2013. godine.

Hronologija procesa

Zbog zločina tokom rata na Kosovu, Haški tribunal je protiv Đorđevića podigao optužnicu 2003. Avgusta 2006. protiv njega je u Beogradu pokrenuta istraga u slučaju ubistva braće Bitići. Uhapšen je u Budvi naredne godine i predat Hagu. Suđenje je počelo januara 2009. godine. Prvostepeno je 2011. osuđen na 27 godina zatvora, ali je, nakon žalbe, 2014. kazna smanjena na 18. godina zatvora. Đorđević je nakon rasprave o žalbi na prvostepenu presudu, pred Haškim sudom, priznao da su na Kosovu počinjeni zločini nad albanskim civilima i on se tom prilikom izvinio žrtvama. Izjavio je, međutim, da je za te zločine saznao tek nakon nakon što je u Dunavu kod Tekije pronađena prva hladnjača sa leševima kosovskih Albanaca.