Tradicija duga pola veka

Nisu izostala ni uobičajena takmičenja. Najbolji proizvođači belog i crvenog vina su Zoran Ćirković iz Kozara i Milutini Cakić iz sela Dadinca. Najbolji vinogradar ove godine je Predrag Ćirković iz Kozara. Dragomir Antić iz Vlasotinca pobednik je u ispijanju špricera, a najbrži konobar, odnosno konobarica je Kristina Popović iz Vlasotinca.

Za izbor mis Vinskog bala, takmičenje koje po pravilu izaziva veliko interesovanje posetilaca, proglašena je Anđela Antić, prva pratilja je Aleksandra Jocić, a druga Aleksandra Petković.

Najbolja pesma na temu vina ovogodišnjeg tradicionalnog konkursa Vinskog bala je „Belo, crveno, crno“ autora Milorada Cvetkovića, književnika i novinara Radio Leskovca, a autor najbolje karikature je Vlasotinčanin Srđan Miloš.

– Vlasotince je nekada bilo poznato po proizvodnji vina i vinogradarstvu, a tu tradiciju treba da nastavimo – kazao je Srđan Šušulić, predsednik opštine Vlasotince i predsednik Direkcije Vinskog bala, ističući da su mali vinari budućnost Srbije, te da tu i Vlasotince vidi svoju šansu.

Ovogodišnji Vinski bal bio je i u znaku prisećanja na prvi bal održan daleke 1960. godine i tada je, beleže hroničare, bio svojevrsna atrakcija za žitelje vlasotinačke opštine i mnogobrojne goste, među kojima je bilo i stranaca. Do prekida u obeležavanju bala dolazi 1969. godine, a 1994. godine, uz pomoć entuzijasta, bal je bio obnovljen i od tada se održava svake godine uglavnom početkom septembra.

Vlasotince, ali i mesta u okolini, kao što su Dadince, Šišava, Konopnica, Donja Lomnica, Skrapeš i druga sela bila su čuvena po proizvodnje velikih količina kvalitetnog grožđa, odnosno vina. Vinogradi su se prostirali na više od dve hiljade hektara, ali su poslednjih godina mnogi zarasli u korov dajući sliku teškog stanja u ovdašnjem vinogradarstvu.

Šta kažu hroničari

Hroničari ovoga kraja su zapisali da je istorija Vlasotinca, možda, najpre istorija vina i vinogradarstva. Daleke 1923. vlasotinački vinogradari su formirali Vinarsku zadrugu, koje je, nažalost, već nekoliko godina zatvorena. Između dva svetska rata, 1931. godine, sagrađen je veliki vinski podrum kapaciteta 32 vagona. Nekoliko godina kasnije podrum se širi i podiže novi, kapaciteta 50 vagona grožđa. Pred Drugi svetski rat vinarski trgovci Jovan Dimitrijević Amerikanac i Milan Valčić podigli su dva podruma, što je bilo dovoljno da se smesti kompletan rod grožđa sa vlasotinačkog područja.