Umro Semjuel Hantington

Poznat po tezi da će glavni politički akteri 21. veka biti civilizacije, a ne nacionalne države, Hantington je preminuo 24. decembra u bolničkom centru u Marta Vajnardu, objavljeno je na sajtu Harvarda, na kojem je predavao 58 godina – do odlaska u penziju 2007. godine.

U knjizi o sukobu civilizacija i uspostavljanju novog svetskog poretka iz 1996. godine, koja je proširena verzija eseja objavljenog tri godine ranije u magazinu Forin afers, Hantington je podelio svet na sukobljene civilizacije, a tu podelu uglavnom je zasnovao na verskim karakteristikama (hrišćanstvo, islam, hinduizam i konfučijanizam), ocenjujući da je konflikt među njima neizbežan. Izazvao je burnu raspravu fokusirajući se u tom radu na religiju kao uzrok konflikta u svetu posle hladnog rata, umesto na ideologiju. Ta tema posebno je aktuelizovana posle terorističkih napada 11. septembra 2001. godine na SAD.

Hantington je ponovio 2007. godine, u intervjuu za magazin Islamika, da ostaje pri tvrdnji da će kulturni identiteti, antagonizmi i srodnosti, igrati veliku ulogu u odnosima među zemljama, dok su kritičari ocenjivali da njegove teze predstavljaju pojednostavljenje stanja stvari ili promovisanje ideje o „Zapadu naspram ostatka sveta“.

Hantington je i 2004. godine, knjigom „Ko smo mi? Izazovi američkog nacionalnog identiteta“, izazvao burnu debatu tezom da masovni dolazak imigranata iz Meksika u SAD predstavlja pretnju tradicionalnom američkom identitetu i nacionalnom jedinstvu.

Hantington je napisao ili bio koautor i urednik 17 knjiga, a radio je 1977. i 1978. godine i u Beloj kući, za vreme predsednika Džimija Kartera. Diplomirao je još kao 18-godišnjak, a potom je služio vojsku, a nakon toga je doktorirao na Harvardu i veću 23. godini počeo da radi kao profesor. Njegovi glavni interesi bili su: nacionalna bezbednost strategija, civilno-vojni odnosi, demokratizacija i politički i ekonomski razvoj manje razvijenih zemalja, faktori kulture u svetskoj politici i američki nacionalni indentitet.

Kao naučnik je postao poznat 1960. godine publikacijom „Politički poredak u društvima koja se menjaju“ kojom je izazivao konvencionalni pogled teoretičara modernizacije da će ekonomski i socijalni napredak doprineti stabilizaciji demokratije u dekolonisanim zemljama. Bio je i osnivači višegodišnji kourednik žurnala Forin polisi.