Obeležavanje 6. aprila, dana najveće osnovne škole u prijepoljskoj opštini, bilo je u znaku velikog jubileja, 185 godina od osnivanja prvih škola na srpskom jeziku u ovom kraju i kontinuiteta obrazovanja kojeg baštini upravo škola „Vladimir Perić Valter“. Ove godine odala je i počast narodnom heroju čije ime nosi, Vladimiru Periću, rođenom u Prijepolju, koji je pre 70 godina, 6. aprila, poginuo boreći se za oslobođenje Sarajeva u Drugom svetskom ratu.
Polaganjem venaca na bistu palog revolucionara i čuvenog ilegalca Valtera, počeo je program obeležavanja značajnih datuma za ovu obrazovnu ustanovu koja ima više od hiljadu učenika i stotinu zaposlenih. O uspesima kroz njenu istoriju ali i novim postignućima na takmičenjima iz svih oblasti govorio je direktor škole Milinko Mićević, a prisutne je pozdravio i Miloš Lučić predsednik Opštinskog odbora Udruženja boraca NOR.
Posle državne himne koju je intonirao hor škole pod rukovodstvom profesorice muzike Edmire Hadžagić, koja je bila i urednik programa, tokom devedeset minuta u Velikoj sali Doma kulture predstavljeni su stvaralački i kreativni dometi učenika i nastavnika najveće prijepoljske škole kroz recitatore, folklornu i dramsku sekciju, izvorno pevanje i interpretiranje klasične i popularne muzike, solista i orkestra, uz poruku koja je utkana u jednu od najpoznatijih svetskih klasičnih kompozicija, Bahovu „Ah, što volim“, a koja slavi razumevanje i ljubav prema celom svetu.
Vladimir Perić, rođen 1919. godine u Prijepolju, u Beogradu je završio Trgovačku akademiju i upisao Višu komercijalnu školu. Član KPJ postao je 1940. godine. Zbog policijskih progona napustio je Beograd, prešao u Sarajevo i zaposlio u Hipotekarnoj banci. U okupiranom Sarajevu organizovao je kurirske veze ali je godinu dana kasnije ustaška policija provalila partijsku organizaciju i on napušta grad, bori se u okolini Zenice, gde u napadu četnika biva teško ranjen. Po oporavku, upućen je u Tuzlu i počinje da se potpisuje kao „Valter“ i to zbog marke pištolja od koga se nije odvajao. Sledeće godine ponovo je u Sarajevu, da bi obnovio antifašistički rad. Sa drugovima se uvek pozdravlja rečenicom: „Do viđenja u slobodnom Sarajevu“! O njemu govori i film Hajrudina Krvavca „Valter brani Sarajevo“. Granata ga je pogodila pet minuta do jedan sat po ponoći. U zoru je poslata poruka :“Grad je oslobođen ali je Valter poginuo“. Bio je 6. april 1945.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
