Velika porodica koja drži do rodbinskih veza

Naime, svi stanovnici ovog sela, koje broji osamdesetak domaćinstava, pripadaju jednoj istoj porodici – Dacića. Dacići danas žive u različitim državama i skoro na svim kontinentima, ali Cetanoviće je 25.jula, bilo mesto njihovog okupljanja, gde je održan drugi godišnji skup pod nazivom „Bratstvo Dacića“.

Ideja ovako neobičnog i nadasve zanimljivog i korisnog porodičnog okupljanja, zapravo nije nastala u Cetanovićima, čisto porodičnom selu Dacića u sjeničkoj opštini, već u Rožajama, među Dacićima na crnogorskoj strani, gde je prošle godine održan prvi ovakav skup. Tvorac ovakve ideje je Sadrija-Sako Dacić iz Rožaja, koji dugo godina živi i radi u Nemačkoj. Kao prvi autor objavljene knjige o Dacićima, Sadrija je, istražujući porodično stablo, ustanovio da je on sedma generacija Dacića, koji su se pre nekoliko vekova doselili iz Albanije na prostore Srbije i Crne Gore, a kojih danas ima u mnogim zemljama sveta. Najpre u krugovima najuže porodice, a potom i šire, Sadrija je predstavio ideju o godišnjem skupu bratstva Dacića.

– Mi smo jedna velika porodica, koja drži do rodbinskih veza, pa je moja ideja sa oduševljenjem prihvaćena. Prvi skup bratstva u Rožajama, okupio je više od 600 Dacića. Bilo je mnogo emocija, čak i suza, prilikom susreta rođaka, koje je život odneo na različite strane sveta, i koji se nisu videli godinama, pa čak i decenijama, priseća se Sadrija Dacić. „Tada smo se dogovorili da redovno održavamo kontakte i da se svake godine, poslednje subote u julu, sastajemo na jednom mestu. Ove godine u Cetanovićima, a naredne ponovo u Rožajama. Osnovali smo i fondaciju Dacić, koja će stipendirati po deset najboljih studenata godišnje, kako bismo našim mladim generacijam poručili da se školuju i usavršavaju, jer to je uslov za uspeh u životu“, navodi.

U kolonama automobila i autobusa, Dacići su prošle subote doputovali u Cetanoviće iz različitih krajeva zemlje i inostranstva, kako bi prisustvovali drugom godišnjem skupu bratstva. Uz KUD „Ćaće“ iz Novog Pazara, pesmu, igru, druženje, i nezaobilazno jagnjeće pečenje, bratstveni ručak okupio je oko 500 Dacića. Stariji kažu da je ovakav običaj, koji polagano prerasta u tradiciju, naročito značajan za mlađe članove bratstva, koji tek treba da se upoznaju i vremenom nastave započetu tradiciju starijih Dacića, koji su, kažu a što se očigledno potvrđuje, međusobno više vezani nego druge porodice. Oni poručuju da bi svaka familija trebalo da praktikuje sličan običaj bratstvenog okupljanja.