Vlada usvojila izmene zakona o presađivanju organa: Ko ima pravo da postane donor?

Ova tema postala je aktuelna nakon najava da će donori organa biti svi koji se nisu izjasnili suprotno. Poslednjih godina bilo je propisano da se oni koji žele da doniraju svoje organe moraju prijaviti kao donori, piše N1.

Udruženja koja se bave pravima pacijenata na dijalizi i onih koji čekaju transplantaciju organa, upozoravala su da u 2022. godini u Srbiji nije izvršeno nijedno presađivanje organa. Naveli su i da je po broju transplantacija 2021. godine Srbija „na samom dnu“ u svetu i da su iza nje samo Pakistan, Venecuela i Etiopija.

U Zakonu o presađivanju ljudskih organa navodi se, u odredbama koje su dodate i izmenjene, da se „ljudski organi sa umrlog lica mogu uzeti radi presađivanja samo ako se to lice za života nije protivilo darivanju usmeno ili u pismenom obliku“.

„Izjava o protivljenju darivanja ljudskih organa, odnosno tkiva daje se na propisanom obrascu zdravstvenom radniku koji je izabrani lekar davaoca organa, odnosno tkiva, odnosno ovlašćenom licu za evidentiranje pismene izjave u upravi za biomedicinu. Maloletno lice i punoletno lice koje nije poslovno sposobno izjavu o protivljenju daju u prisustvu roditelja, odnosno staratelja“, piše u zakonu.

Izjava o protivljenju može se opozvati na način na koji je data, precizira se.

„Izjava o protivljenju upisuje se u Registar lica koja ne žele da daruju svoje organe, odnosno tkiva, koji vodi ovlašćeno lice koje ima svojstvo rukovaoca u predmetnoj obradi u upravi za biomedicinu. Način davanja izjave o protivljenju i izjave o opozivu izjave o protivljenju, sadržaj obrasca izjave o protivljenju i obrasca izjave o opozivu izjave o protivljenju, način vođenja i provere registra lica koja ne žele da daruju svoje organe, odnosno tkiva, uslovi za dozvoljenost obrade od strane rukovaoca, vrste podataka koje su predmet obrade, lica na koje se podaci o ličnosti odnose, lica kojima se podaci mogu otkriti i svrha njihovog otkrivanja, rok pohranjivanja i čuvanja podataka, kao i druge posebne radnje i postupak obrade, uključujući i mere za obezbeđivanje zakonite i poštene obrade, propisuje ministar nadležan za poslove zdravlja“, naglašeno je.

Ukoliko izjava o protivljenju nije evidentirana u registar lica koja ne žele da daruju svoje organe ili tkiva, „pristanak za uzimanje ljudskih organa sa umrlog lica daju punoletno dete, supružnik, vanbračni partner ili roditelji umrlog lica, u trenutku kada budu obavešteni o smrti potencijalnog davaoca“, propisuje se.

Ako, pak, umrlo lice nema nijednog člana porodice, odnosno srodnika, pristanak za uzimanje tkiva daje punoletni brat ili sestra umrlog lica.

„Sa umrlog maloletnog lica, koje je za života bilo pod roditeljskim staranjem, dozvoljeno je uzimanje ljudskih organa samo na osnovu pismenog pristanka oba roditelja, odnosno jednog roditelja ako je drugi roditelj umro ili je nepoznat ili je potpuno lišen poslovne sposobnosti ili je bio potpuno lišen roditeljskog prava prema umrlom maloletnom licu“, dodaje se.

Takođe, sa umrlog maloletnog lica koje je za života bilo bez roditeljskog staranja, dozvoljeno je uzimanje ljudskih organa i tkiva na osnovu pismenog pristanka njegove babe, dede, punoletnog brata ili sestre.

„Sa umrlog punoletnog lica kome je za života na osnovu odluke nadležnog organa delimično ili u potpunosti oduzeta poslovna sposobnost, dozvoljeno je uzimanje ljudskih organa na osnovu pismenog pristanka člana porodice, odnosno srodnika ili punoletnog unuka, unuke, brata ili sestre“, navodi se u izmenama zakona.

Sa umrlog lica koji nema članove porodice ili srodnike koji mogu dati pristanak, dozvoljeno je uzimanje ljudskih organa na osnovu saglasnosti Etičkog odbora zdravstvene ustanove koji se obrazuje u skladu sa zakonom kojim se uređuje zdravstvena zaštita, pod uslovom da lice koje je do trenutka smrti bilo staratelj umrlog potvrdi da se umrli nije za života tome izričito usprotivio.

„Sa umrlog lica koji nije državljanin Srbije, odnosno nema stalno nastanjenje u Republici Srbiji, dozvoljeno je uzimanje ljudskih organa i tkiva samo na osnovu pismenog pristanka supružnika, odnosno vanbračnog partnera, roditelja, punoletnog brata, odnosno sestre ili punoletnog deteta umrlog lica“, propisuju ova dva zakona.

Šta treba proveriti?

Pre uzimanja ljudskih organa sa umrlog lica kod kojeg je utvrđena smrt, doktor medicine koji je na čelu tima za uzimanje ljudskih organa, dužan je, zajedno sa koordinatorom za darivanje ljudskih organa iz zdravstvene ustanove za darivanje ljudskih organa, koji ima svojstvo rukovaoca u predmetnoj obradi, u skladu sa zakonom kojim se uređuje zaštita podataka o ličnosti, da proveri:

– identitet davaoca;

– da li je u registru lica koja ne žele da daruju svoje organe, odnosno tkiva, evidentirana izjava o protivljenju.

Ukoliko se u registru lica koja ne žele da daruju svoje organe, odnosno tkiva, ne nalazi evidentirana izjava o protivljenju umrlog lica, pismeni pristanak za uzimanje organa, odnosno tkiva od tog lica daje član porodice po prethodnom redosledu, piše u zakonu, prenosi N1.

Kada koordinator uvidom u registar lica koja ne žele da daruju svoje organe, odnosno tkiva, utvrdi da umrlo lice pre smrti nije dalo pismenu izjavu o protivljenju, dužan je da odmah pozove člana porodice umrlog i da ga na prikladan način upozna sa daljim postupanjem i informiše ga o pravu da o uzimanju organa od umrlog lica može dati pismeni pristanak ili odbiti davanje pismenog pristanka.

Takođe, „ranije dat pismeni pristanak člana porodice umrlog lica može se opozvati do momenta pripreme tog lica za uzimanje organa, o čemu se obaveštava koordinator za darivanje ljudskih organa, odnosno član koordinacionog tima“.

„O radnjama, koordinator za darivanje ljudskih organa, odnosno član koordinacionog tima dužan je da odmah sačini zabelešku, koja se čuva u medicinskoj dokumentaciji. Pri uzimanju ljudskih organa telo umrlog davaoca tretira se sa poštovanjem dostojanstva umrlog lica i porodice umrlog, i preduzimaju se sve potrebne mere kako bi se povratio spoljašnji izgled umrlog davaoca ljudskih organa“, navodi se u izmenama zakona.

Za potrebnu brigu o telu umrlog davaoca ljudskih organa nakon uzimanja ljudskih organa zadužen je tim za uzimanje ljudskih organa, dodaje se.

„Sadržinu obrasca izjave o pristanku, o odbijanju davanja pristanka i opozivu pristanka člana porodice umrlog lica ovog zakona, svrhu obrade, vrste podataka koje su predmet obrade, lica na koje se podaci o ličnosti odnose, lica kojima se podaci mogu otkriti i svrha njihovog otkrivanja, rok pohranjivanja i čuvanja podataka, kao i druge posebne radnje i postupak obrade, uljučujući i mere za obezbeđivanje zakonite i poštene obrade, propisuje ministar.

Uprava za biomedicinu je organ državne uprave koji obavlja nadzor nad sprovođenjem ovog zakona i podzakonskih akata, kao i inspekcijski nadzor nad radom zdravstvenih ustanova koje obavljaju poslove na koje se ovi zakoni odnose.

Propisane su i novčane kazne od 500.000 do milion dinara za prekršaje pravnog lica, odnosno zdravstvene ustanove koja se ne ponaša u skladu sa propisima.