Zlatko Paković
Foto: www.czkd.org„Artikulirati istinu, posegnuti za istinom kao temeljnim umjetničkim sredstvom, u našim okolnostima znači (i) izložiti se ozbiljnoj pogibelji. Osmotrimo li stvari iz te perspektive, cjelokupno kazališno stvaralaštvo Zlatka Pakovića, opsesivno posvećenog suočavanju s najneugodnijim istinama, možda se može predočiti kao kontinuirani prkosni krik koji odjekuje u podvojenom ambijentu: u užem smislu pred konkretnom teatarskom publikom, a na širem socijalnom planu pred streljačkim strojem“, napisao je Viktor Ivančić, ističući da Pakovićevo dramsko stvaralaštvo predstavlja „jedinstvenu odu nemirenju sa sudbinom“.
Sa neugodnim istinama se, kao autor i reditelj, suočava i u predstavi „Ako dugo gledaš u ponor“ rađenoj po istoimenom romanu Enesa Halilovića koji se zasniva na istinitim savremenim događajima u Novom Pazaru.
Upravo je ta predstava u produkciji Regionalnog pozorišta Novi Pazar/Kulturni centar Novi Pazar proglašena od strane žirija 66. Sterijinog pozorja za najbolju predstavu u celini, a Zlatko Paković je za nju, jednoglasnom odlukom žirija, dobio i Specijalnu Sterijinu nagradu za režiju.
Za Pakovića je ova predstava „romansirani oblik psihološkog istraživanja društva, na bazi studije slučaja lične istorije jedne siromašne devojčice do njenog punoletstva“.
Naravno, lokalni problem pokazuje se kao globalni fenomen jer, nasleđeni ekonomski status postaje sudbina, pripadnost klasi siromašnih postaje prokletstvo.
U predstavi prisutna tema silovanja i zlostavljanja maloletne devojke od strane moćnih lokalnih kabadahija, usred afera koje gotovo svakodnevno niču na svetlost dana u našem društvu, samo su još jedna potvrda da Paković i kroz svoja umetnička ostvarenja proziva to isto društvo da se osvesti i potrese.
Zlatko Paković (Valjevo, 1968), pisac i pozorišni autor, diplomirao je pozorišnu i radio režiju na FDU u Beogradu. Objavio je zbirku pesama „Dnevnik pevanja“ i romane: „Soba za jedan krevet“ i „Zajednički pepeo“, kao i knjige eseja „Anatomija nacionalističkog morala“ i „O autoritarnoj savesti“ i više drama. Objavio je više od hiljadu kritičkih tekstova u dnevnim i nedeljnim novinama na umetničke, kulturne i političke teme, a 2010. je dobio nagradu „Desimir Tošić“ za publicistiku.
Režirao je 10 epizoda dokumentarne serije „Pogled u prošlost“ (Helsinški odbor za ljudska prava) i dokumentarni film „Ne u naše ime“ (Žene u crnom). Kao dramski autor i pozorišni reditelj („Srebrenica. Kad mi ubijeni ustanemo“, „Ubiti Zorana Đinđića“, „Don Kihot ili šta su danas vetrenjače i odakle vetar duva“ i druge), razvio je osobenu poetiku kritičkog pozorišta sa beskompromisnim, prepoznatljivim rukopisom koji svojim porukama proziva društvo i javnost da se izjasni o svakoj bolnoj temi. I pobedio je.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
