Ko je Aleksandar Pavić – američki đak, blizak Kapetanu Draganu i Dodiku, osnivač i poslanik „MI – Glas iz naroda“?

Pažnju je privukao tekst čijih je redova Pavić potpisnik, objavljen na sajtu “MI”, u kojem se do detalja iznose dešavanja u vezi Aleksandra jerkovića, potencijalnog “preletača”, kojeg su “MI” isturili kao nosioca beogradske liste.

U skorašnjem intervjuu za Balkan info, datom njegovom imenjaku Pavkoviću, novinaru i kandidatu za poslanika i članu “MI”, za Jerkovića nije imao nijednu lep reč, čak rekavši da ovaj “nije balansiran u glavi” i da su ga u kampanji “krili kao luckastog rođaka”.

Pavić je među onom sedmoricom koji su uz čašicu rakije, u ordinaciji doktora Nestorovića, osnovali ovu grupu građana, par meseci pred izbore. Upravo takvo nelidersko organizovanje predstavlja se kao nova vrednost u srpskoj politici, iako su mnogo godinama ranije Dveri, tada još kao pokret, na vrhu imali starešinstvo.

Pitanje je i da li se sam Pavić može nazvati novom ličnošću u ovdašnjoj politici. Da bi odgovor na to  dali moraćemo se vratiti još u devedesete godine.

Reći da je nedosledno i čudno to što je Pavić, kao antiglobalista i kritičar Zapada, osnovnu i srednju školu, kao i fakultet, završio Sjedinjenim Američkim Državama, bilo bi prvoloptaški i površno, pogotovo imajući u vidu da je njemu bliska teza da je duboka država takoreći “otela” Zapad.

Osnovnu i srednju školu završava u “najvećem srpskom gradu van Srbije”, a diplomu političkih nauka stiče na Berkliju, 1985. godine, nakon čega radi za privatne kompanije u oblastima političkog konsaltinga i ekologije.

U Beograd se vratio 1990. godine, a 1995. obilazi Srebrenicu, neposredno nakon julskih dešavanja, koje Pavić ne smatra genocidom, zajedno sa Lindom Karađorđević i dva člana britanskog parlametna.

I danas Pavić posebnu pažnju stavlja na pitanje Republike Srpske. Čini se da bi “Drinu popio” samo da može, smatrajući je veštačkom AVNOJevskom granicom. A nije ni čudo, znajući da je bio politički savetnik čak dvoje lidera iz Srpske, Biljane Plavšić i Milorada Dodika.

Plavšić je savetovao od 1996. do 1997, a kada je ova bivša predsednica Srpske u Hagu priznala krivicu za zločine za koje teretio Hag, rekao je da je “ona priznala ono što nije učinila”, te da je za njega ona “čestita, sama i naivna žena” i “simbol tragedije”.

Pavić je, s toga, i stalni sagovornik na tribina koje se u Beogradu organizuju uz podršku Predsjedništva Republike Srpke i na kojima govornik takođe i Milorad Dodik.

Kako je pisalo Vreme, slovi za nekog jednog od osnivača beogradskog odbora Srpskog pokreta obnove Vuka Draškovića devedesetih, zajedno sa novinarom Dejanom Lučićem i komandantnom Knindži Draganom Vasiljkovićem “Kapetanom Draganom”. Spominjao se i u kontekstu učestvovanja u dovođenju Vasiljkovića na ratište u Republiku Srpsku Krajinu.

Svoje delovanje baštini na borbi protiv globalizma i duboke države, za „srpske nacionalne interese“, ističe da su Srpska i Crna Gora srpske zemlje, a borio se i protiv uvođenja biometrijskih ličnih karata, kao osnivač pokreta “Za život bez žiga”.

Aleksandar Pavić rođen je 1961, u Beogradu. Stalni je saradnik vodećeg američkog konzervativnog sajta, WorldNetDaily, kao i sajta za međunarodnu stratešku analizu G2 lntelligence Bulletin.
Pisao je i sarađivao za brojne domaće medije, danas pre svega za Russia Today Balkan. Dobitnik je nagrade „Imperatorska kultura – Eduard Volodin“, priznanja ruskog Udruženja pisaca.  Objavio je i knjigu „Zabranjena istina o Srebrenici – priručnik zasnovan isključivo na stranim izvorima“ 2007. godine.

Ističe da se bavi se političkim i privrednim savetovanjem, prevođenjem i borbenim mačevanjem.