Biografije svih 28 ministara u novoj Vladi Srbije

Izmenama Zakona o ministarstvima predviđeno je da nova Vlada Srbije ima 25 ministarstva, četiri više nego prethodna, a u Nemanjinoj 11 mesto će imati i tri ministra bez portfelja.

Ukoliko dobije podršku više od 126 poslanika na sednici parlamenta  Ana Brnabić počeće svoj treći mandat na čelu Vlade.

IVICA DAČIĆ

Rođen je 1. januara 1966. godine u Prizrenu. Završio je Gimnaziju „Stevan Sremac“ u Nišu. Diplomirao je na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, sa prosečnom ocenom 10 (deset).

Od 1992. godine je bio narodni poslanik u Saveznoj skupštini SRJ, a od 2004. godine i u Narodnoj skupštini Republike Srbije.

Bio je ministar za informisanje u prelaznoj Vladi Srbije 2000. godine. Predsednik je Socijalističke partije Srbije od 2006. godine.

Bio je prvi potpredsednik Vlade – zamenik predsednika Vlade i ministar unutrašnjih poslova od jula 2008. do jula 2012. godine. Obavljao je funkciju predsednika Vlade i ministra unutrašnjih poslova od jula 2012. do aprila 2014. godine.

Od aprila 2014.godine do oktobra 2020 bio je prvi potpredsednik Vlade i ministar spoljnih poslova. Od oktobra 2020. do avgusta 2022. godine, obavljao je dužnost predsednika Narodne skupštine Republike Srbije.

Poseduje višedecenijsko iskustvo i rezultate ostvarene u učešću i rukovođenju u različitim organima izvršne i zakonodavne vlasti u Republici Srbiji. Tokom 2015. godine predsedavao je OEBS-om.

Dobitnik je priznanja „Najevropljanin“ za 2009. godinu, Ordena prijateljstva Ruske Federacije 2018. godine i priznanja Statueta „Kapetan Miša Anastasijević“ 2018. godine.

Hobi mu je muzika. Obavljao je funkcije predsednika KK „Partizan“ iz Beograda, potpredsednika Jugoslovenskog olimpijskog komiteta i predsednika Sportskog saveza Srbije.

MILOŠ VUČEVIĆ

Rođen je 1974. godine u Novom Sadu. Osnovnu školu „Vasa Stajić“ je pohađao u Novom Sadu,a potom je završio gimnaziju „Jan Kolar“ u Bačkom Petrovcu i diplomirao na Pravnom fakultetu u Novom Sadu 1999. godine, sa prosečnom ocenom 8,84.

Po završetku fakulteta, odlazi na služenje vojnog roka u Vranje, a potom u Gnjilane. Advokaturom se bavi od 1999. godine u porodičnoj advokatskoj kancelariji. Predsednik je Gradskog odbora Srpske napredne stranke Novi Sad. Za predsednika Gradskog odbora Srpske napredne stranke u Novom Sadu izabran je na izborima unutar stranke na lokalnom nivou održanim 2011. godine i 2017. godine.

Za gradonačelnika Grada Novog Sada izabran je u septembru 2012. godine nakon čega prestaje da se bavi advokatskim poslom. Bio je član Upravnog odbora Nacionalne alijanse za lokalni ekonomski razvoj (NALED) od 2015. do 2016. godine.

Nakon lokalnih izbora, 2016. godine, Miloš Vučević u drugom uzastopnom mandatu je izabran za gradonačelnika Novog Sada, a 2020 godine treći put je izabran za gradonačelnika što je prvi put istoriji grada. 2021. godine, postaje potpredsednik Srpske napredne stranke.

Dobitnik je više priznanja, dobio je povelju počasnog senatora Senata privrede Srbije 2014. godine. Iste godine dobija i nagradu „Kapetan Miša Anastasijević“, koja mu je uručena kao lideru gradske uprave, za promociju evropskih vrednosti života u Novom Sadu.

Dve godine kasnije, 2016. godine, te vrednosti su potvrđene i proglašenjem Novog Sada za Omladinsku prestonicu Evrope 2019. i Evropsku prestonicu kulture 2021.

Dobitnik je priznanja „Bela golubica“ u okviru programa „Tesla Global foruma“. Nosilac je Ordena Svetog vladike Maksima Eparhije sremske kao i gramate priznanja i zahvalnosti Eparhije bačke, za izuzetan doprinos u razvoju duhovnog i crkvenog života, a u 2022 godini dobio je najveće priznanje Srpske pravoslavne crkve orden Svetog Save drugog stepena.

Pored pravnih nauka, istorija i geografija su njegove omiljene društvene oblasti.

Pasionirani je ljubitelj fudbala i sporta. Slobodne trenutke najviše voli da provodi u prirodi, u ribolovu.

Miloš Vučević govori engleski jezik. Oženjen za suprugu Maju, otac Mihaila (2001.) i Danila (2008.)

SINIŠA MALI

Rođen je 1972. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu – Petu beogradsku gimnaziju, završio je u Beogradu. Diplomirao je i magistrirao na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Tokom osnovnih studija, dobio je nagradu kao student generacije,da bi po završetku studija dobio nagradu za najbolji diplomski rad.

Kao Ron Brown stipendista, 1999. godine je magistrirao na Washington University u Sent Luisu, Sjedinjene Američke Države (SAD), smer finansije (Master of Bussines administration diploma). Tokom studija je radio kao asistent na pet predmeta iz oblasti poslovnih finansija.

Nakon studija je primio nagradu kao najbolji student u oblasti finansija, kao i nagradu da je među 10 odsto najboljih studenata na top 20 poslovnih škola u SAD te godine.

Juna 2017. godine, kao polaznik M! klase, završio je Visoku školu bezbednosti i odbrane i stekao najviši nivo karijernog usavršavanja u Vojsci Republike Srbije. U septembru 2020. godine upisao je doktorske studije na Tehničkom univerzitetu u Košicama, u Slovačkoj, gde pohađa studijski program „Finansije“. U avgustu 2022. godine je položio tzv. „dissertation exam“ kojim se odobrava tema za doktorski rad.

Nosilac je zvanja Chartered Financial Analyst (CFA) i član CFA Institute, Serbian Bussines Angles Network, Fulbrighz Alumni Association of Serbia i British-Serbian Bussines Club.

U novembru 2020. godine položio je ispit iz oblasti upravljanja alternativnim investicijama, čime je stekao zvanje Sćapeged Apeglapue Tpuezštep! Apajuz! (SATA), koje dodeljuje eminentna svetska Asocijacija SATA. Takođe, nosilac je licence portfolio menadžera, koju izdaje Komisija za hartije od vrednosti Republike Srbije.

Bio je gradonačelnik Beograda od aprila 2014. do maja 2018. godine. Prethodno je obavljao funkciju predsednika Privremenog organa Grada Beograda. Pre nego što je postao gradonačelnik, bio je specijalni savetnik za privredu i finansije Aleksandra Vučića, tadašnjeg prvog potpredsednika Vlade Republike Srbije.

Prethodno je bio finansijski savetnik u privatnom sektoru, gde je radio u nekoliko privatnih preduzeća koja su se bavila savetovanjem u oblasti finansijskih usluga. Radio je kao konsultant u kompaniji „Delloite & Touche“ u Beogradu i Pragu, gde se specijalizovao za oblast kupovine i prodaje preduzeća, finansijski konsalting, finansijsko restrukturiranje i konsolidaciju poslovanja u privatnim i javnim preduzećima.

Radio je u „Credit Suisse First Boston u Mergets & Acquisitions Group“ u Njujorku.

Godine 2001. postavljen je za pomoćnika ministra za privatizaciju u Ministarstvu za privredu i privatizaciju Vlade Republike Srbije. Krajem te godine prelazi u Agenciju za privatizaciju, gde je bio direktor Centra za tendersku privatizaciju. Na toj funkciji ostaje do kraja 2003. godine.

Na poziciju ministra finansija prvi put dolazi u maju 2018. godine kao priznat finansijski stručnjak, koji je radio za najveće svetske konsultantske kompanije, ali i kao gradonačelnik koji je pokrenuo i sproveo obiman program finansijske konsolidacije u Gradu Beogradu, gde je prepolovio dug grada i značajno smanjio budžetski deficit. Za vreme njegovog mandata Beograd je po prvi put dobio kreditni rejting.

Po drugi put za ministra finansija izabran je u oktobru 2020. godine. U novembru 2020. godine postavljen je za nacionalnog koordinatora Republike Srbije za saradnju Republike Srbije u okviru mehanizma saradnje Narodne Republike Kine i država Centralne i Istočne Evrope, kao i za predsednika srpskog dela Mešovite međuvladine komisije za trgovinu i ekonomsku saradnju sa NR Kinom.

Predsednik je Mešovitog komiteta za saradnju sa Ujedinjenim Arapskim Emiratima, a takođe je i guverner Srbije u Svetskoj banci i u Azijskoj infrastrukturnoj investicionoj banci.

Predsednik je Koordinacionog tela za sprečavanje pranja novca i finansiranje terorizma.

Takođe, predsednik je Koordinacionog tela za suzbijanje sive ekonomije. Član je Saveta za ekonomski razvoj.

Dobitnik je nagrade „Najevropljanin 2014″ za projekat razvoja i rekonstrukcije Beograda.

Evropski pokret u BiH mu je 2017. godine dodelio priznanje „Najtolerantniji grad u regionu“.

Aktivno se bavi sportom. Počasni je nosilac crnog pojasa u tekvondou 5. dan za doprinos razvoju sporta. Redovni je učesnik maratonskih trka, a između ostalih, učestvovao je namaratonima u Atini, Berlinu, Istanbulu, Budimpešti, Londonu…

Tečno govori engleski jezik, služi se grčkim i uči kineski jezik.

Otac je Teodora, Viktora i Lole.

TOMISLAV MOMIROVIĆ

Rođen je 1983. godine u Beogradu.

Osnovnu i srednju školu završio je u Beogradu. Diplomirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je bio student-prodekan, član Saveta fakulteta i član Saveta Univerziteta u Beogradu.

Bogato iskustvo u privatnom sektoru stekao je na rukovodećim pozicijama, unapređujući poslovanje, uvodeći inovacije i kreirajući investicione prilike, uz konstantan rad na jačanju matičnog privrednog sektora. Od otvaranja novih radnih mesta do zaštite normalnog funkcionisanja u uslovima globalne pandemije, bio je spreman da uloži veliku energiju u širenje privrednih aktivnosti radi generisanja stabilnog razvoja Republike Srbije.

Na lični poziv predesednika Srbije Aleksandra Vučića, iz privatnog sektora prelazi u državni, na dužnost ministra građevinarstva saobraćaja i infrastrukture u Vladi Republike Srbije od 2020. godine. U periodu od 2020. do 2022. formirao efikasan tim, koji je u uslovima globalne epidemije korone i ogromnih političkih nestabilnosti na istoku Evrope, obezbedio stabilno izvođenje najvećih infrastrukturnih radova u istoriji Srbije.

Tomislav Momirović dobitnik je priznanja – Junske nagrade opštine Ivanjica za doprinos izgradnji lokalne infrastrukture, zlatne medalje „Takovski ustanak“ za izuzetan doprinos u razvoju infrastrukture u opštini Gornji Milanovac, Povelje zahvalnosti opštine Kučevo za doprinos izgradnji infrastrukturnih projekata, Plakete sa zlatnim amblemom za veliki doprinos realizaciji kapitalnih projekata na teritoriji opštine Vrnjačka Banja, kao i Plaketu zahvalnosti opštine Varvarin kao društveno priznanje za izuzetna dostignuća i rezultate ostvarene u radu ove opštine.

Član je Predsedništva Srpske napredne stranke.

Tečno govori engleski jezik.

Oženjen, otac dvoje dece.

NIKOLA SELAKOVIĆ

Rođen je 1983. godine u Užicu. Završio je Šestu beogradsku gimnaziju i osnovne i master studije na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na kome je trenutno doktorand.

Završio je Visoke studije odbrane i bezbednosti kao pripadnik osme klase.

Od 2009. do 2012. godine zaposlen je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, kao asistent na Katedri za pravnu istoriju i drži nastavu na predmetima Uporedna pravna tradicija, Srpska pravna istorija i Retorika.

Član je i osnivač Srpske napredne stranke u kojoj je obavljao funkcije koordinatora Pravnog saveta, člana Predsedništva (od 2012. godine), potpredsednika Glavnog odbora(2014-2016).

Obavljao je dužnost ministra pravde i državne uprave u Vladi Republike Srbije u periodu od 2012. do 2014. godine, a potom ministra pravde u periodu od 2014. do 2016. godine.

Odlukom predsednika Republike Aleksandra Vučića 31. maja 2017. godine postavljen je na funkciju generalnog sekretara predsednika Republike, koju je obavljao do 27. oktobra 2020. godine.

Dužnost ministra spoljnih poslova Republike Srbije obavljao je u periodu od 2020. do 2022. godine.

Govori engleski i aktivno se služi francuskim i italijanskim jezikom.

Oženjen je Milicom, otac Lazara, Vasilija i Ljubice.

RADE BASTA

Rođen je 21. februara 1979. godine u Novom Sadu.

Srednju školu unutrašnjih poslova „Pane Đukić“ završio je u Sremskoj Kamenici 1998. godine.

Diplomirao na fakultetu Fizičke kulture na Univerzitetu u Novom Sadu 2002. godine, a master studije ekonomije završio na Univerzitetu Privredna akademija 2012. godine.

Prvi posao je obavljao u Ministartevu unutrašnjih poslova Republike Srbije u Beogradu od 1998. do 2005. godine.

Izabran je u rodnom gradu, jula meseca 2013. godine za savetnika direktora „Elektrovojvodine“. Odbornik koalicije SPS – JS u Skupštini grada Novog Sada postao je 2016. godine.

Funkciju zamenika pokrajinskog sekretara za energetiku, građevinarstvo i saobraćaj obavljao je od jula 2016. do 2018.godine. U decembru 2016. godine izabran je i za direktora Fudbalskog kluba Radnički iz Niša koju je obavljao do novembra 2017. godine.

Od septembra meseca 2018. godine obavljao je dužnost direktora Javnog komunalnog preduzeća „Beogradske elektrane“. Na parlamentarnim izborima održanim u aprilu 2022. izabran je za poslanika koalicije SPS – JS – 3S u Skupštini Srbije.

Nagrade:

• Priznanje „Kapetan Miša Anastasijević“ za doprinos razvoju
preduzetničkog i društvenog stvaralaštva u oblasti privrede (decembar 2013.godine);

• Najuspešniji privrednik za doprinos i izuzetnu posvećenost radu, zalaganju i efikasnosti u energetskom sektoru (24. oktobar 2022.)

Poznavanje jezika:

Engleski jezik (srednji nivo)
Ruski jezik (srednji nivo)
Nemački jezik (srednji nivo)

GORAN VESIĆ

Rođen je 1969. godine u Kruševcu, a odrastao u Mariboru (Slovenija) i Kraljevu. Osnovnu školu i Gimnaziju završio u Kraljevu, a diplomirao na Pravnom fakultetu u Beogradu.
Stažista Evropske fondacije Robert Šuman u Evropskoj komisiji i Evropskom parlamentu 1999. godine.

Od februara do septembra 1997. bio je član Izvršnog odbora Skupštine grada Beograda, a od 1996. do 2000. odbornik Skupštine grada Beograda. Bio je poslanik Narodne skupštine Republike Srbije od 2000. do 2003. godine, od 2001. do 2002. predsednik Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije, od 2001. do 2003. savetnik saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i zamenik predsednika Odbora za odbranu i bezbednost Narodne skupštine Republike Srbije, a savetnik ministra odbrane Državne zajednice Srbija i Crna Gora od 2003. do 2004. godine.

Član Komisije za podelu vojne imovine između Srbije i Crne Gore posle prestanka postojanja SR Jugoslavije i nastanka Državne zajednice Srbija i Crna Gora u periodu 2003. do 2004. godine. Odbornik Skupštine gradske opštine Vračar bio je od 2004. do 2008. godine.

Sekretar Privremenog organa grada Beograda koji je imenovala Vlada Republike Srbije u periodu od novembra 2013. do aprila 2014. godine. Član Upravnog odbora Privredne komore Beograda od 2013-2014. godine. Za odbornika Skupštine grada Beograda biran na izborima održanim 2014, 2018. i 2022. godine.

Od 2014 – 2018. godine bio je gradski menadžer Grada Beograda, a od 2018 – 2022. godine obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Grada Beograda.

Od 1994. do 1997. bio šef kabineta predsednika Demokratske stranke dr Zorana Đinđića.

Učestvovao je u izbornim kampanjama u Crnoj Gori od 1997. do 2000, kao i u izbornoj kampanji u Republici Srpskoj 1997. godine. Posle 2004. godine aktivno učestvovao u izbornim kampanjama u Sloveniji, Bugarskoj i Severnoj Makedoniji.

U periodu od 1984 – 1988. godine član ansambla Pozorišta u Kraljevu. Od 1985 – 1988.Ngodine radio je kao novinar lista „Ibarske novosti“ iz Kraljeva i urednik omladinskog programa na Radio Kraljevu. 1988 – 1989. godine dok je bio na odsluženju vojnog roka radio je u vojnom vazduhoplovnom listu „Krila armije“. Od 1990. do 1994. godine bio je novinar lista „Demokratija“, a zamenik glavnog i odgovornog urednika lista „Student“ od 1992. do
1993. godine.

Bio je predsednik Organizacionog odbora H Beogradskog maratona 1997. i HHMN Beogradskog maratona 2014. Godine kao i predsednik Počasnog odbora HHHU Beogradskog maratona 2022. godine. Bio je predsednik Počasnog odbora završnog košarkaškog turnira Evrolige u Beogradu 2022. godine. Član predsedništva Košarkaškog saveza Beograda od 2005. do 2007. godine.

Od 2014. godine predsednik je Organizacionog odbora Beogradskog džez festivala. Zaštitu nacionalnog identiteta smatra posebno važnim za svakog političara pa je tako inicirao donošenje odluke Skupštine grada Beograda o popustu na plaćanje firmarine od pet odsto za sva pravna lica koja u natpisu firme koriste ćirilicu. Na njegov predlog Beograd je dobio spomenike Borislavu Pekiću, despotu Stefanu Lazareviću i Aleksandru Deroku a u toku je izrada spomenika Branku Pešiću, Milošu Crnjanskom, Meši Selimoviću, Jovanu Jovanoviću Zmaju, Vasku Popi i američkom predsedniku Vudro Vilsonu. Doneo je odluku da Beograd prihvati donaciju iz Rusije i postavi spomenik poslednjem ruskom caru Nikolaju Romanovu. Na njegov predlog ulice u Beogradu dobili su Blagoje Jovović, kraljica Draga Obrenović, knez Pavle Karađorđević, kneginja Julija Obrenović, princeza Olivera, američki predsednik Vudro Vilson, bivši američki ambasador u Beogradu Džon Kenan, major Aleksandar Mišić, Koča Popović, Peko Dapčević, sovjetski maršal Fjodor Tolbuhin i sovjetski general
Vladimir Ždanov, vizantijski carevi Justinijan i Irakije.

Posebno je ponosan na svoju ulogu u rekonstrukciji Savskog trga i postavljanju spomenika Stefanu Nemanji na predlog predsednika Republike Srbije Aleksandra Vučića.

Na njegov predlog grad Beograd i Biblioteka grada Beograda ustanovili su nagradu Beogradski pobednik za najbolji roman napisan na srpskom jeziku i nagradu „Dušan Radović“ za najbolje delo dečije književnosti.
Počasni član Udruženja književnika Srbije. Inicijator osnivanja Fondacije ta decu i omladinu Beograda „Gnezdo“ i Fondacije za mlade talente grada Beograda.

Predsednik Organizacionog odbora manifestacije „Dani slobode“ od 2018. do 2022. godine, u okviru koje se, na inicijativu Gorana Vesića, prvi put počelo sa zajedničkim proslavljanjem 20. oktobra kada je Beograd oslobođen u Drugom svetskom ratu i 1. novembra kada je Beograd oslobođen u Prvom svetskom ratu.

Urednik srpskog izdanja knjige bivšeg američkog predsednika Baraka Obame „Smelost nade“ 2008. godine. Redovni kolumnista dnevnog lista „Politika“. Objavio je tri knjige i jednu brošuru. Knjiga o Beogradu koja je objavljena 2019. godine, izdata u dva izdanja i prevedena na engleski, ruski i kineski jezik. „Knjiga o Beogradu 2″ objavljena je 2022. godine i prevedena je na engleski jezik.

Knjigu „Varoš beogradska“ izdao je 2021. godine a „Vodič za političku komunikaciju sa biračima“ u izdanju Fondacije za srpski narod i državu objavio je 2021. godine. Po njegovoj Knjizi o Beogradu snimljena je 2021. godine dokumentarna TV serija „Beogradske priče“ čiji je Vesić scenarista.

Bio je predsednik Upravnog odbora JKP „Gradsko zelenilo“ od 1997. do 1999, Upravnog odbora JKP „Gradske pijace“ od 2000. do 2002. i Upravnog odbora JP „Ada Ciganlija“ od 2002. do 2006. godine. Član Upravnog odbora brokersko-dilerskog društva „AB Invest“ bio je od 1997. do 2000. godine, a član Nadzornog odbora kompanije Jugoslovensko rečno brodarstvo od 2001. do 2005. godine.

Izvršni direktor kompanije Wirelles media d.o.o. od 2004. do 2008. godina. Član Odbora savetnika kompanije International communication partners od 2008. do 2014. godine.

Dobitnik Svetosavske nagrade 2018. godine za doprinos nauci i obrazovanju u Republici Srbiji.

Potpredsednik Komisije za Memorijalni centar „Staro Sajmište“ u periodu od 2014. do 2018. godine i jedan od pisaca Zakona o memorijalnom centru Staro sajmište. Na predlog Gorana Vesića je Skupština grada Beograda utvrdila 10. maj kao Dan sećanja na žrtve Holokausta u Beogradu. Inicijator saradnje Istorijskog arhiva Beograda i Svetskog memorijalnog centra Holokausta „Jad Vašem“ i Memorijalnog muzeja Holokausta iz Vašingtona.

Dobitnik u 2018. godini Povelje „Jozef Žamboki daruje građanima Beograda i Srbije“, koju dodeljuju Kneset, parlament Izraela, i Ministarstvo inostranih poslova Izraela za izuzetan doprinos jačanju međudržavnih odnosa i kulturnih veza dve zemlje.

Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srbije koji su održani 3. aprila 2022. godine izbran je za narodnog poslanika. Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke.

JELENA TANASKOVIĆ

Rođena 1976. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu, kao i osnovne studije ekonomije završila u Beogradu. Svoje radno iskustvo započela je 2003. godine u privatnoj spoljno trgovinskoj firmi u sektoru za finansije. Nakon toga, 2005. godine odlazi u bankarski sektor gde provodi 10 godina, u firmi za otkup kratkoročnih potraživanja pri MGV banci.

2017. godine dolazi u Gradsku upravu grada Beograda na mesto gradskog sekretara za finansije, a juna 2018. godine odlazi na mesto državnog sekretara u Ministarstvu finansija zaduženog za Sektor budžeta, Sektor za makroekonomske i fiskalne analize i projekcije, Sektor za finansijski sistem, Sektor za kontrolu javnih sredstava i Sektor za fiskalne rizike, kao i Uprave za trezor, Upravu za javni dug i Poresku upravu.

2020. godine imenovana je za člana nadzornog odbora Dunav osiguranja zadužena za finansije, kao i za državnog sekretara u Ministarstvu zaštite životne sredine zadužena za kapitalne projekte, finansije i međunarodnu saradnju. Takođe je bila i koordinator za klaster 4 poglavlja 27- zelena agenda i održivo povezivanje.

Udata majka dvoje dece.

DUBRAVKA ĐEDOVIĆ

Dubravka Đedović članica je Izvršnog odbora NLB Komercijalne banke za poslove sa privredom i investiciono bankarstvo.

Na poziciju člana Izvršnog odbora Komercijalne postavljena je u decembru 2021. godine.
Na ovu funkciju dolazi sa pozicije direktorke Regionalnog predstavništva Evropske investicione banke (EIB) za Zapadni Balkan, najveće multilateralne finansijske institucije na svetu i jednog od najvećih kreditora zemalja Zapadnog Balkana.

Đedović je najpre u Komercijalnu, a zatim i NLB Komercijalnu banku donela bogato 16 godina dugo međunarodno iskustvo finansiranja velikih korporacija, investicija i projekata iz oblasti energetike, transporta, telekomunikacija, inovacija, i drugih industrija, ali i iskustvo u finansiranju malih i srednjih preduzeća, koja su stub nacionalne privrede.

Pre dolaska na funkciju EIB-a u Beogradu, bila je u sedištu EMB-a u Luksemburgu menadžer za Srbiju, Severnu Makedoniju i Albaniju, ali i zadužena za projekte javno-privatnog partnerstva i projektna finansiranja uključujući Irsku, Francusku, Veliku Britaniju i zemlje Beneluksa, kada je i nagrađena od strane Project Finance magazina za Evropsku transakciju godine u avio sektoru 2013. godine.

Pre karijere u bankarstvu, radila je u medijima i komunikacijama.

Diplomirala je bankarstvo i finansije na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, a magistrirala finansije i menadžment na SDA Bokoni Univerzitetu u Milanu i UCLA Anderson školi menadžmenta u Los Anđelesu. Objavila je nekoliko naučnih radova na temu javno-privatnih partnerstava i projektnog finansiranja u saradnji sa Univerzitetom u Beogradu, i gost je predavač na Master studijama University College London.

Govori četiri strana jezika – engleski, francuski, italijanski i ruski.

DANICA GRUJIČIĆ

Rođena je u Užicu 1959. godine. Lekar i specijalista neurohirurgije. Direktorka je Instituta za radiologiju i onkologiju Srbije i prodekanka Medicinskog fakulteta u Beogradu.

Srednju školu je završila u Moskvi. Studije medicine je počela u Moskvi, a završila u Beogradu sa prosečnom ocenom 9,60.

Magistrirala je 1987, a doktorirala 1996. godine na Medicinskom fakultetu u Beogradu.

Zaposlena je na Institutu za neurohirurgiju Kliničkog centra Srbije od 1984. godine, gde je od 2007. načelnica Odeljenja za neuroonkologiju. Uporedo sa kliničkom praksom angažovana je kao profesor na Medicinskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Izabrana je za asistentkinju 1992, docentkinju 1998, a od 2009. godine je redovna profesorka.

Objavila je kao autorka ili koautorka više od 250 naučnih radova, poglavlja u knjigama i monografija. Članica je Udruženja neurohirurga Srbije, Srpskog lekarskog društva i Evropske asocijacije neurohirurških društava.

Odlikovana je Ordenom Karađorđeve zvezde drugog stepena, 2020. godine.

DARIJA KISIĆ TEPAVČEVIĆ

Rođena je 1975. godine u Sarajevu.

Medicinski fakultet u Beogradu završila je 2001. godine. Obavezni lekarski staž obavila je tokom 2001. i 2002. godine na Vojnomedicinskoj akademiji u Beogradu, a stručni ispit položila u septembru 2002. godine.

Magistarski rad odbranila je juna 2006. godine.

Doktorsku disertaciju pod nazivom „Prediktivna vrednost kvaliteta života u proceni ishoda bolesti kod bolesnika sa multiplom sklerozom“ odbranila je na Medicinskom fakultetu u Beogradu u maju 2010. godine.

Specijalizaciju iz epidemiologije na Medicinskom fakultetu u Beogradu završila je u junu 2008. godine, dok je Subspecijalizaciju iz epidemiologije nezaraznih bolesti završila u decembru 2017. godine.

U maju 2007. godine izabrana je u zvanje asistenta na Institutu za epidemiologiju Medicinskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. U februaru 2011. godine izabrana je u zvanje docenta. Od juna 2017. godine nalazi se u zvanju vanrednog profesora za užu naučnu oblast Epidemiologija.

Od februara 2019. godine drži nastavu iz oblasti epidemiologije i na Medicinskom fakultetu u Kosovskoj Mitrovci.

Od 2015. godine član je Republičke stručne komisije za onkologiju.

Koautorka je u šest knjiga iz oblasti medicine. Ukupan broj objavljenih naučnih radova sa SCI liste je 122.

Od decembra 2017. godine do oktobra 2020. godine obavlja funkciju zamenika direktora u Institutu za javno zdravlje „Dr Milan Jovanović Batut“.

Dužnost ministra za rad, zapošljavanje, boračka i socijalna pitanja u Vladi Republike Srbije obavlja u periodu oktobar 2020. do oktobra 2022. godine

Govori engleski jezik.

Majka jednog deteta.

TOMISLAV ŽIGMANOV

Rođen u Tavankutu 1967., diplomirao je filozofiju u Novom Sadu. Živi i radi u Subotici. Društveno aktivan od 1990. Bio je članom uredništva subotičkoga dvonedeljnika Žig 1994.-96, zamenik je glavnog urednika 1996.-97, a 1998. glavni i odgovorni urednik ovoga lista. Koordinator za programe edukacija za civilno društvo pri Otvorenom univerzitetu u Subotici bio je 1997.-98. Bio je nosioc izgradnje nekoliko najvažnijih hrvatskih institucija u Subotici: prvi glavni i odgovorni urednik programa na hrvatskom jeziku Radio Subotice 1998.-2000, jedan je od inicijatora,pokretača kao i prvi predsjednik upravnog odbora NIU Hrvatska riječ 2002.-04, te je prvi ravnatelj Zavoda za kulturu vojvođanskih Hrvata od 2008.

Predaje povijest filozofije na Teološko-katehetskom institutu Subotičke biskupije, a kao gostujući predavač održao je desetak predavanja na visokoškolskim ustanovama u zemlji i Hrvatskoj. Piše pjesme, refleksivnu prozu, eseje te znanstvene i filozofijske radove. Autor je šesnaest knjiga iz navedenih područja, od kojih je nekoliko i nagrađeno.
Redovito prati manjinsku i interetničku problematiku, u okviru čega piše i o problematici položaja hrvatske manjine u Vojvodini. Učestvovao je na tridesetak filozofskih i naučnih simpozija, konferencija i skupova. Radovi su mu prevođeni na engleski, nemački, mađarski, rumunski, bugarski i rusinski jezik.

Predsednik je Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini od 31. 10. 2015. Narodni poslanik u Narodnoj skupštini bio je u mandatu 2016.-2020.

JELENA BEGOVIĆ

Rođena 1970. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu završila u Beogradu nakon čega je upisala smer Hemija za istraživanje i razvoj na Hemijskom fakultetu, ali nakon prve godine je prešla na Biološki fakultet Univerziteta u Beogradu. Tokom studiranja provela je i dve godine na Univerzitetu Britanska Kolumbija u Kanadi nakon čega se vraća u Srbiju gde je diplomirala na Biološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Od 1998. godine zaposlena je na Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo, Univerziteta u Beogradu. Magistrirala je 2002. godine, a 2008. godine odbranilAdoktorsku disertaciju iz oblasti molekulartne genetike na Biološkom fakultetu. Od 2018. godine ima zvanje naučnog savetnika.

Od 2014. godine na poziciji direktora Instituta za molekularnu genetiku i genetičkoinženjerstvo dge rukovodi ovom institucijom. Takođe, bila je i rukovodilac Laboratorije za molekularnu mikrobiologiju u institutu. Tokom više od 20 godina bavila se istraživačkim radom i u oblasti oblastima molekularne genetike i biotehnologije kao i primenom istraživanja u razlilčitim sektorima, uključujući prehrambenu i farmaceutsku industriju. Publikovala preko 60 naučnih radova u vodećim međunarodnim časopisima i aktivan je član mnogobrojnih naučnih udruženja.

Od 2011. godine predstavlja Republiku Srbiju u Bordu Guvernera – upravljačkog tela Međunarodnog centra za genetičko inženjerstvo i Bbotehnologiju, osnovanog od strane Ujedinjenih Nacija, sa centrima u Italiji, Indiji i Južnoafričkoj Republici. Kroz ovu organizaciju tokom godina obezbeđivana su značajna novčana sredstva za finansiranje, naučnih projekata, konferencija i školovanja studenata iz Srbije.

Kroz brojne projekte aktivno učestvuje u implementaciji procesa transfera tehnologije kao i uvođenju koncepta inovacija u istraživanjima u Srbiji i u regionu. Takođe, tokom godina stekla je iskustva i znanja o kompletnom procesu nastanka inovacija i njihovoj komercijalizaciji – od laboratorije do tržišta.

Tokom naučne karijere, rukovodila i učestvovala u brojnim nacionalnim i međunarodnim naučnim projektima kao i u projektima saradnje sa privredom, uključujući domaće i inostrane kompanije. Poslednjih godina se posvetila mentorskom radu i pomagala istraživačima na projektima razvoja inovacija. Bila je uključena kao ekspert u razvoj i pisanje državnih strategija uključujući i Strategiju pametne specijalizacije Srbije.

Na samom početku pandemije, 2020. godine Vlada Republike Srbije je imenovala za koordinatora projekta razvoja i izgradnje laboratorija Vatreno oko u Beogradu i Nišu koje su započele rad u 2020. godini i na taj način doprinela je jačanju kapaciteta Srbije u testiranjima tokom pandemije. 2021. godine uz podršku države izgradila je Centar za sekvenciranje i bioinformatiku na Institutu i tako omogućila da Srbija počne da formira nacionalnu banku genomskih podataka.

Dr Begović je jedan od idejnih tvoraca projekta BIO4 kampusa, koji je podržala Vlada Republike Srbije, i koji treba da okupi istraživače preduzetnike i kompanije oko jedne ideje a to je razvoj Srbije kroz razvoj biomedicine i biotehnologije.

IRENA VUJOVIĆ

Rođena je 1983. godine u Beogradu. Diplomirani je ekonomista–master.

U Srpskoj naprednoj stranci je od 2008. godine. Članica je Predsedništva i predsednica Nadzornog odbora SNS.

Tokom svoje političke karijere u dva mandata je izabrana za narodnu poslanicu u Skupštini Republike Srbije (2012. i 2014. godine).

Za vreme obavljanja dužnosti narodne poslanice bila je članica Odbora za administrativno-budžetska i mandatno-imunitetska pitanja, Odbora za privredu, regionalni razvoj, trgovinu, turizam i energetiku, predsednica Odbora za spoljne poslove (u drugom mandatu), kao i šefica stalne delegacije Parlamentarne skupštine Crnomorske ekonomske saradnje i predsednica Grupe prijateljstva sa Azerbejdžanom.

Od 2014. do 2016. godine bila je pomoćnica gradonačelnika Beograda za oblast društvenih delatnosti.

Na čelu je Saveta za rodnu ravnopravnost Grada Beograda od osnivanja ovog tela 2015. godine.

Od 2016. do 2020. godine bila je predsednica Gradske opštine Savski venac.

Na dužnost ministarke zaštite životne sredine u Vladi Republike Srbije prvi put je stupila 28. oktobra 2020. godine.

Govori engleski i ruski jezik.

BRATISLAV GAŠIĆ

Bratislav Gašić rođen je 30.06.1967. godine u radničkoj porodici od oca Radoja i majke Mirjane.

Obrazovanje:

Završio je Osnovnu školu „Jovan Jovanović Zmaj“ u Kruševcu.

Srednje školsko obrazovanje stekao je u Obrazovnom centru „Bosa Cvetić“ i stekao diplomu građevinskog tehničara.

Zvanje diplomirani ekonomista stekao je na Ekonomskom fakultetu Univerzizeta u Nišu.

Profesionalno iskustvo:

Od 1989. godine bavi se privatnim preduzetništvom, prvo kao vlasnik privatnog preduzeća „Santos“, a kasnije kao suvlasnik mešovitog grčko -srpskog preduzeća „5aso d.o.o“.

Više godina je živeo i radio u Grčkoj, a bio je suvlasnik poznatog srpskog brenda „Grand
kafa“.

Bio je narodni poslanik na listi Srpske napredne stranke do avgusta 2012. godine.

Od marta 2013. godine do decembra 2013. godine predsednik Upravnog odbora JP „Srbijagas“.

Od juna 2012. godine do aprila 2014. godine gradonačelnik grada Kruševca.

Od aprila 2014. godine do februara 2016. godine ministar odbrane u Vladi Republike Srbije.

Od 29. maja 2017. godine direktor Bezbednosno-informativne agencije Vlade Republike Srbije.

Ostalo:

Služio vojni rok 1985-1986. godine – VES vozač u rodu inženjerije u Beloj Crkvi i Bačkoj Topoli.

Istaknuti sportski radnik.

1990-ih godina član Skupštine i Upravnog odbora Odbojkaškog Saveza Jugoslavije.

Više puta u Upravnom odboru Fudbalskog kluba „Napredak“ Kruševac.

Bio je vlasnik ženskog odbojkaškog kluba „Kruševac Santos“ Prva B liga.

Obavljao je dužnost direktora škole fudbala FK „Napredak“u trajanju od četiri godine.

Političko angažovanje:

Do osnivanja Srpske napredne stranke nije bio politički angažovan, niti je bio član druge političke stranke.

Jedan je od osnivača Srpske napredne stranke.

Od 2009. godine je u predsedništvu Srpske napredne stranke.

Bio je predsednik Opštinskog odbora Srpske napredne stranke Kruševac i predsednik Okružnog odbora Srpske napredne stranke za Rasinski okrug.

Biran je za narodnog poslanika Narodne skupštine Republike Srbije.

U periodu od 2012. do 2016. godine jedan od potpredsednika Srpske napredne stranke.

Imenovanjem na mesto direktora Bezbednosno-informativne agencije 29. maja 2017. godine, zamrzao je članstvo na svim funkcijama u Srpskoj naprednoj stranci.

Priznanja:

1998. godine od grada Kruševca proglašen je za menadžera godine grada Kruševca.

Decembra 2012. godine Upravni odbor NALED-a dodelio mu je specijalno priznanje za ostvarene reforme u gradskoj administraciji i doprinos unapređenju privrednog ambijenta.

2012. godine dobitnik odlikovanja „Kapetan Miša Anastasijević“ kao ličnost godine grada Kruševca od strane Privredne komore Kruševac i „Medta |puepta“.

2013. godine proglašen za ličnost godine Rasinskog Upravnog odbora od strane
Privredne komore Srbije i „Media Inventa“.

Dobitnik Vidovdanske nagrade grada Kruševca za 2014. godinu.

2014. godine dobio je Zlatni grb opštine Brus, najviše priznanje za doprinos u razvoju opštine.

Dobitnik Plakete opštine Varvarin za požrtvovanost u pomoći i saniranju posledica poplava.

Dobitnik Povelje sa zlatnom plaketom opštine Krupanj, za ostvarena dostignuća od izuzetnog društvenog značaja za svestrani razvoj opštine Krupanj.

Dobitnik priznanja „Evro korak“, za doprinos razvoja grada Pirota.

Dobitnik Povelje opštine Mali Zvornik, kao priznanje za pomoć pri saniranju posledica od poplava.

Dobitnik Zahvalnice grada Užica, za lično angažovanje i angažovanje Ministarstva odbrane i pripadnika Vojske Srbije u otklanjanju posledica elementarnih nepogoda i vanrednih situacija u Užicu.

Dobitnik Specijalnog priznanja opštine Obrenovac za izuzetno učešće u spasavanju i evakuaciji stanovništva, kao i pomoći u sanaciji od poplava.

Dobitnik priznanja Počasni građanin opštine Trstenik za 2019. godinu, za izuzetan doprinos razvoju opštine Trstenik.

Odlikovan Ordenom Njegoša prvog reda, za priznati javni rad i lične rezultate, zasluge u međunarodnoj saradnji, kao i doprinos u razvoju i jačanju sveukupnih odnosa između Republike Srpske i Srbije.

Nosilac više odlikovanja Srpske pravoslavne crkve: Orden kralja Milutina (kao veliki ktitor Srpske pravoslavne crkve), Orden Svetog Save Drugog reda, Orden Svetog Simeona Mirotočivog, Orden Prepodobnog Prohora Pčinjskog.

Jezici: Govori grčki i engleski jezik.

Bračno stanje: Sa suprugom Irenom sa kojom je u dugogodišnjem braku, ima tri sina Vladana, Milana i Nikolu i tri unuka Davida, Matiju i Vidaka.

TANJA MIŠČEVIĆ

Rođena je 6. avgusta 1966. godine u Zemunu, gde je završila osnovnu i srednju školu.

Redovni je profesor Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu na Odeljenju za međunarodne i evropske studije. Diplomirala je na smeru Međunarodni odnosi Fakulteta političkih nauka u Beogradu 1989. godine, magistrirala 1997. godine a doktorat političkih nauka stekla 2002. godine na istom Fakultetu.

Predavala je kao gostujući profesor na Univerzitetima u regionu, kao i u Centru za evropske integracije Univerziteta u Bonu, Fakultetu političkih nauka Univerziteta Rim Š, Fakultetu političkih znanosti Sveučilišta u Zagrebu, Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Ljubljani. Predavala je kao gostujući profesor na Vojnoj akademiji Vojske Srbije, Visokim studijama bezbednosti Ministarstva odbrane i na Policijskoj akademiji i vodila modul Međunarodne organizacije na Diplomatskoj akademiji Ministarstva spoljnih poslova Srbije.

Autor je dve knjige i većeg broja naučnih monografija i članaka iz oblasti teorije i prakse funkcionisanja međunarodnih vladinih organizacija, politike proširenja EU, Procesa stabilizacije i pridruživanja, kao i odnosa Srbije i Evropske unije.

U periodu 2005-2008. bila je direktor Kancelarije za evropske integracije Vlade Srbije, i član pregovaračkog tima Srbije za zaključivanje Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju sa EU; tokom 2007. godine vodila je pregovarački tim Republike Srbije za pregovore za zaključivanje Sporazuma o viznim olakšicama i Sporazuma o readmisiji između Republike Srbije i Evropske unije.

Bila je potpredsednica Agencije za borbu protiv korupcije u periodu 2009 – 2011. godine. U periodu 2010 – 2012 bila je Držani sekretar Ministarstva odbrane Republike Srbije. Vlada Republike Srbije je postavila za Šefa tima za pregovore o članstvu Republike Srbije sa Evropskom unijom avgusta 2013, i ovu funkciju je obavljala do avgusta 2019. godine. Od novembra 2019. bila je zamenica Generalnog sekretara Regionalnog saveta za saradnju.

Dobitnica je priznanja Doprinos godine Evropi, nagrade Duga i ordena Viteza za zasluge Francuske Republike.

Govori engleski i ruski jezik.

MAJA POPOVIĆ

Rođena je 1972. godine u Beogradu, gde je završila osnovnu školu. Srednju školu je završila u Španiji — na engleskom koledžu Baleares international school, gde se nastava održavala na španskom i engleskom jeziku i gde je bila đak generacije.

Pravni fakultet u Beogradu je upisala 1989. godine i isti završila u roku u svojoj 21. godini. Te godine je bila najmlađi svršeni student na Pravnom fakultetu u Beogradu.

Položila je pravosudni ispit 1996. godine u Ministarstvu pravde Republike Srbije.

Diplomske akademske studije – master na Pravnom fakultetu u Novom Sadu položila je sa prosečnom ocenom 9.80 i stekla stručno zvanje diplomirani pravnik –master.

U periodu 1994/1995 godine radila je kao advokatski pripravnik u Advokatskoj kancelariji Vesne Kušić, nakon čega je od 1995. do 1998. godine radila kao sudijski pripravnik i sudijski saradnik u Okružnom sudu u Beogradu.

U svojoj 26. godini izabrana je za sudiju Prvog opštinskog suda u Beogradu, kao najmlađi sudija ikada izabran u Republici Srbiji. Postupala je kao istražni sudija i kao predsednik veća u građanskom odeljenju.

Od 2000. do 2012. godine radila je kao advokat u sopstvenoj advokatskoj kancelariji.

Od 2012. do 2014. bila je zaposlena u Gradskom zavodu za hitnu medicinsku pomoć kao pomoćnik direktora za nemedicinske poslove.

U Bezbednosno-informativnoj agenciji zaposlila se 2014. godine. Tokom službe u Agenciji bila je raspoređena u Upravi za međunarodnu saradnju – Odeljenje za kontakte sa stranim bezbednosno-obaveštajnim službama i institucijama – grupe Amerika i Evropa, kao glavni inspektor. Nakon toga raspoređena je u Upravu za ljudske resurse, sistemsko- pravne, imovinske i stambene poslove na mesto načelnika Odeljenja za sistemsko pravne, normativne, imovinsko pravne i stambene odnose.

Na mesto šefa Kabineta direktora Bezbednosno-informativne agencije raspoređena je 2015. godine.

Od 2018. godine raspoređena je na mesto savetnika direktora Bezbednosno-informativne agencije, u statusu ovlašćenog službenog lica.

U oktobru 2020. godine raspoređena je na mesto specijalnog savetnika direktora Bezbednosno-informativne agencije, u statusu ovlašćenog službenog lica.

U oktobru 2020. godine izabrana je na funkciju ministra pravde, koju i dalje obavlja.

Govori engleski, španski, italijanski i francuski jezik.

Položila je TOESE ispit znanja engleskog jezika – najviši nivo znanja engleskog jezika za osobe sa neengleskog govornog područja.

MAJA GOJKOVIĆ

Rođena je 1963. godine u Novom Sadu. Diplomirala je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Novom Sadu 1987. godine, a pravosudni ispit položila 1989. godine. Karijeru advokata je započela u porodičnoj advokatskoj kancelariji, koju je osnovao njen otac Mita Gojković.

Za potpredsednicu Vlade Republike Srbije i ministarku kulture i informisanja izabrana je 2020. godine u Narodnoj skupštini Republike Srbije, a prethodno bila je predsednik Narodne skupštine Republike Srbije u periodu od 2014 do 2020. godine.

Poseduje bogato parlamentarno iskustvo od 1992. godine, kada je prvi put postala jedan od najmlađih narodnih poslanika sve do 2020. godine kada je završila drugi mandat predsednika Narodne skupštine Republike Srbije.

Od 1996. do 2000. godine bila je i poslanik u Skupštini Autonomne pokrajine Vojvodine.
Obavljala je funkciju ministra bez portfelja Vlade Republike Srbije 1998-1999. godine, a nakon toga i funkciju potpredsednika Vlade Savezne Republike Jugoslavije 1999-2000. godine.

Na neposrednim izborima u septembru 2004. godine izabrana je za gradonačelnicu Novog Sada, i tako postala prva žena gradonačelnik u istoriji grada.

Od maja 2012. do 2014. godine bila je narodni poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srbije, članica Odbora za spoljne poslove i Odbora za pravosuđe, državnu upravu i lokalnu samoupravu.

Na funkciju predsednika Narodne skupštine Republike Srbije i predsednika Odbora za prava deteta prvi put je izabrana 2014. godine.

Nakon parlamentarnih izbora 2016. godine ponovo je izabrana za predsednicu Narodne skupštine Republike Srbije. U tom sazivu Narodne skupštine nalazila se na čelu Odbora za kulturu i informisanje, Odbora za prava deteta i Odbora za zaštitu životne sredine.

Na čelu delegacije Skupštine Srbije u Interparlamentarnoj uniji (IPU) bila je od 2014.godine i tokom svog mandata omogućila je da Beograd dobije organizaciju 141. Skupštine IPU, koja je okupila 77 predsednika parlamenata i više od 2.000 parlamentaraca iz čitavog sveta. Predsedavala je 141. skupštini Interparlamentarne unije, koja poveličini, značaju i rezultatima spada u najuspešnije plenarne skupove Interparlamentarne unije, ove najstarije međunarodne parlamentarne organizacije.

Oba mandata predsednika Narodne skupštine obeležio je snažan razvoj međuparlamentarne saradnje na bilateralnom i multilateralnom planu.

Bila je član Ženske parlamentarne mreže od njenog osnivanja u Narodnoj skupštini Republike Srbije i svojim aktivnim učešćem i zalaganjem doprinela je većem učešću žena u političkom i društvenom životu Srbije.

Aktivno govori engleski i nemački i služi se italijanskim jezikom.

BRANKO RUŽIĆ

Rođen u Zemunu. Išao u Osnovnu školu “Bora Stanković“ na Banjici. Završio XII beogradsku gimnaziju. Diplomirao je na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu, smer: međunarodni odnosi, gde je obavljao i funkciju prodekana studenta 4 godine. Govori engleski jezik.U više mandata bio je narodni poslanik u Narodnoj skupštini Republike Srbije i Skupštini Državne zajednice Srbija i Crna Gora.

Obavljao je funkciju šefa Poslaničke grupe Socijalističa partija Srbije (SPO) u mandatu 2008 – 2012. godine. Bio je i član stalne delegacije Narodne skupštine Republike Srbije u Parlamentarnoj skupštini Saveta Evrope.

U Vladi Srbije, 2013. godine, obavljao je funkciju ministra bez portfelja zaduženog za evropske integracije u periodu kada je usvojen pregovarački okvir i kada su zvanično otvoreni pregovori Republike Srbije i Evropske unije.

Obavljao je i funkciju ministra državne uprave i lokalne samouprave u Vladi Republike Srbije od 29. juna 2017. godine do 28. oktobra 2020. godine kada je počeo da obavlja funkciju prvog potpredsednika Vlade i ministra prosvete, nauke i tehnološkog razvoja.

Branko Ružić je član Socijalističke partije Srbije gde je obavljao funkcije predsednika omladine, potpredsednika Glavnog odbora i predsednika Izvršnog odbora stranke, kao i portparola stranke. Danas je na funkciji potpredsednika Socijalističke partije Srbije.

Ministar je pasionirani navijač Fudbalskog kluba „Partizan“, gde je od 2009 do 2014. godine obavljao funkciju potpredsednika kluba.

Oženjen je suprugom Anom, sa kojom ima sina Milutina i ćerku Elenu.

MILAN KRKOBABIĆ

Rođen je 1952. godine u Kačarevu. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu.

Radno i stručno iskustvo stekao je radeći na bankarskim i finansijskim poslovima – od bankarskog pripravnika do direktora finansijske organizacije.

Od 2008. godine, kada je prvi put biran za odbornika u Skupštini Grada Beograda, do 2012. godine, obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Beograda.

U tom periodu, kreirao je prepoznatljivu socijalnu politiku Grada Beograda, koja je postala uzor drugim gradovima u našoj zemlji, a čiji su elementi: 13. penzija, poseban vid pomoći najugroženijim penzionerima, besplatan gradski prevoz za sve građane starije od 65 godina, briga o osobama sa invaliditetom i o deci sa smetnjama u razvoju, kao i rešavanje problema izbeglih i raseljenih lica.

Inicijator je i kreator prvog celovitog koncepta socijalnog preduzetništva u našoj zemlji, kojim se, pored javnog i realnog sektora privređivanja, otvara i treći – sektor socijalnog preduzetništva.

U septembru 2012. godine imenovan je na funkciju generalnog direktora Javnog preduzeća „Pošta Srbije“, koju je obavljao do avgusta 2016. godine.

U pomenutom periodu ovo preduzeće je rangirano među najuspešnije i najprofitabilnije u zemlji, a njegova godišnja neto dobit je utrostručena.

U istom periodu, „Pošta Srbije“ uplatila je iz dobiti u budžet Republike Srbije oko 100 miliona evra.

Oktobra 2014. završen je Regionalni poštansko-logistički centar Beograd (RPLC), objekat Pošte Srbije od strateškog značaja koji predstavlja jedinstven tehničko-tehnološki iskorak primenjen u 21. veku, u ovom delu Evrope.

Posebno je zapažena akcija tokom koje je za 52 nedelje otvorio 52 nove pošte u gotovo svim krajevima Srbije, kao i projekat „Država Srbija u selima Srbije“, kojim je u selima 11! nerazvijenih opština Srbije organizovano prisustvo pošte, državne uprave i primarne zdravstvene zaštite.

Od avgusta 2016. godine obavljao je funkciju ministra bez portfelja u Vladi Republike Srbije zaduženog za regionalni razvoj i koordinaciju rada javnih preduzeća.

U junu 2017. godine u saradnji s Akademijskim odborom za selo Srpske akademije nauka i umetnosti, pokrenuo je program obnove zadrugarstva. Od početka realizacije ovog programa poznatijeg pod nazivom „500 zadruga u 500 sela“, u periodu 2017-2022. godine u Srbiji je osnovano 1100 novih zadruga, a podsticajnim sredstvima pomognut je rad 207 zadruga na čitavoj teritoriji Republike Srbije.

U saradnji sa Akademijskim odborom za selo Srpske akademije nauka i umetnosti u junu 2019. godine inicirao je osnivanje Nacionalnog tima za preporod sela Srbije. Tim je 2020. godine izradio „Nacionalni program za preporod sela Srbije“ koji predstavlja polazište za donošenje sveobuhvatnih mera čijom bi se realizacijom podstaklo oživljavanje sela u Srbiji.

Od 2020. godine, po formiranju Ministarstva za brigu o selu, izabran je za ministra.

U periodu od 2020. do 2022. godine, pored zadrugarstva, u oblasti egzistencije uspešno su realizovani programi dodele bespovratnih sredstava za kupovinu seoske kuće sa okućnicom na teritoriji preko 100 JLS, kojim je 1100 porodica, tačnije preko 2200 ljudi sa 800 dece rešilo stambeno pitanje i u okviru svog domaćinstva pokrenulo poljoprivrednu ili neku drugu aktivnost što je osnova za održivi razvoj sela.

Program rešavanja potreba prevoza seoskog stanovništva – ukupno 35 jedinica lokalnih samouprava koje pripadaju devastiranim i nerazvijenim područjima je ostvarilo pravo na bespovratna sredstva za kupovinu mini buseva i obezbeđen je prevoz za ukupno 847 sela u brdsko planinskim područjima na teritoriji tih lokanih samouprava, koji će dnevno prevoziti preko 3.800 stanovnika.

Program Miholjski susreti sela, realizovan je na teritoriji ukupno 154 jedinice lokalne samouprave, odnosno 2.241 selo je učestvovalo i takčmičilo se u najrazličitijim sadržajima, aktivnostima i promociji specifičnosti tih krajeva, manifestacija okupila je 150.000 učesnika i takmičara.

Jedan je od osnivača i predsednik Partije ujedinjenih penzionera Srbije (PUPO).

U periodu 2008- 2020. biran je za odbornika u Skupštini grada Beograda i za narodnog poslanika u više saziva Narodne skupštine Republike Srbije, kao i za predsednika poslaničke grupe PUPS-a.

Oženjen je, otac dva sina.

NOVICA TONČEV

Rođen je 1962. godine u Nišu. Osnovnu i srednju školu završio je u Surdulici. Akademske studije Građevinskog fakulteta u Nišu, na Odseku visokogradnje, završio je sa najvišom ocenom.

Doktorand je Građevinskog fakulteta u Nišu. Objavio je nekoliko stručnih i naučnih radova iz oblasti građevine, a trenutno piše naučni rad na temu „ Moderne tavanice u savremenoj gradnji“. Svoje znanje potvrdio je dugogodišnjim vođenjem porodične kompanije „Tončev gradnja“ koja uspešno posluje preko trideset godina.

Od 1990. do 2000. godine bio je predsednik Mesne zajednice Božica, a od 1996. do 2000. godine i član Izvršnog saveta Skupštine opštine Surdulica. U periodu od 2000–2004. godine obavljao je funkciju potpredsednika Skupštine opštine Surdulica, od 2008. do 2014. godine predsednika opštine Surdulica, a od 2014. do 2020. godine predsednika Skupštine opštine Surdulica.

Za narodnog poslanika biran je od 2014. godine do 2022. godine kao kandidat Socijalističke partije Srbije.

Za ministra u Vladi Republike Srbije prvi put je izabran 2020.godine dobivši zaduženje za unapređenje razvoja nedovoljno razvijenih opština.

Član je Glavnog odbora Socijalističke partije Srbije od 2010. godine, a potpredsednik partije od 2017. godine.

Kao istaknuti fudbalski radnik obavljao je funkciju potpredsednika Fudbalskog saveza Srbije, bio član Izvršnog odbora i član Odbora za hitna pitanja Fudbalskog saveza Srbije.

Navija za fudbalski klub Radnik iz Surdulice na čijem čelu je bio i kao predsednik kluba.

Od 2008-2012.godine predstavljao je Republiku Srbiju u Veću lokalnih i regionalnih vlasti Saveta Evrope u Strazburu.Vojsku je služio u JNA u Sloveniji.

Sa suprugom Lidijom ima sinove Stanislava i Vladislava i ponosni je deda unuka Tadije.

ĐORĐE MILIĆEVIĆ

Đorđe Milićević rođen je 29. septembra 1978. godine u Valjevu. Po zanimanju je diplomirani ekonomista.

U četiri mandata (2004, 2008, 2012, 2016) biran je za odbornika Skupštine grada Valjeva.

2004. godine obavljao je funkciju potpredsednika Skupštine Opštine Valjevo.

Narodni poslanik je od juna 2008. godine.

U sazivu od 2008. do 2012. godine bio je član Zakonodavnog odbora, Odbora za omladinu i sport, Odbora za pravosuđe i upravu, i bio je zamenik člana u Odboru za evropske integracije, kao i u Odboru za ustavna pitanja.

U sazivu od 2012. do 2014. godine bio je član Odbora za administrativno-budžetska i mandatno-imunitetska pitanja, Odbora za evropske integracije, Odbora za odbranu i unutrašnje poslove i bio je zamenik člana Odbora za ustavna pitanja i zakonodavstvo.

U tom sazivu bio je i član Parlamentarne skupštine Saveta Evrope.

U sazivu od 2014. do 2016. godine bio je član Odbora za administrativno-budžetska i mandatno-imunitetska pitanja i zamenik člana Odbora za ustavna pitanja i zakonodavstvo, Odbora za odbranu i unutrašnje poslove i Odbora za finansije, republički budžet i kontrolu trošenja javnih sredstava.

Bio je zamenik člana stalne Delegacije u Parlamentarnoj dimenziji Centralno-evropske inicijative.

U sazivu od 2016. do 2020. godine bio je član Odbora za administrativno — budžetska i mandatno – imunitetska pitanja, Odbora za odbranu i unutrašnje poslove, Odbora za prava deteta, i zamenik člana Odbora za finansije, republički budžet i kontrolu trošenja javnih sredstava Narodne skupštine Republike Srbije.

U tom sazivu vršio je i funkciju potpredsednika Narodne skupštine Republike Srbije.

U sazivu od 2012. do 2014. godine bio je zamenik predsednika poslaničke grupe, a funkciju predsednika poslaničke grupe Socijalističke partije Srbije u Narodnoj skupštini Republike Srbije obavljao je od septembara 2015. godine.

U sazivu od 2020. do 2022. bio je zamenik člana Delegacije u Parlamentarnoj skupštini Procesa saradnje u jugoistočnoj Evropi, takođe je bio zamenik predsednika Odbora za administrativno-budžetska i mandatno-imunitetska pitanja, kao i član Odbora za spoljne poslove, Odbora za evropske integracije.

U aktuelnom sazivu Narodne skupštine Republike Srbije je zamenik predsednika poslaničke grupe IVICA DAČIĆ – Socijalistička partija Srbije, i član je Delegacije u Parlamentarnoj skupštini Saveta Evrope.

Član je Socijalističke partije Srbije od 1996. godine.

Od 2002. do 2021. godine obavljao funkciju predsednika Gradskog Odbora Socijalističke partije Srbije Valjevo.
Od 2007. godine član je Glavnog Odbora Socijalističke partije Srbije, iste godine izabran je za portparola Glavnog Odbora Socijalističke partije Srbije.

Član predsedništva Socijalističke partije Srbije od 2015. godine.

2019. godine izabran za potpredsednika Socijalističke partije Srbije.

Oženjen, ćerka Iva.

HUSEIN MEMIĆ

Datum i mesto rođenja: 24. 3. 1983, Novi Pazar

Obrazovanje:
–  Master turizma i ugostiteljstva
– Fakultet za fizičku kulturu (VII stepen)
– Srednja Ekonomsko-trgovinska škola, Novi Pazar

Druge kvalifikacije

– Potpredsednik Sandžačke demokratske partije
– Predsednik Gradskog odbora Sandžačke demokratske partije u Novom Pazaru (2016- 2020)
– Licencirani turistički vodič pri Ministarstvu ekonomije Republike Srbije, sektor: Turizam (2010)

– Osnivač humanitarnog udruženja Otvorena ruka i pokretač mnogobrojnih humanitarnih akcija u Novim Pazaru i regiji. Organizator pomoći poplavljenom području Šapca i Obrenovca – više od 100 volontera učestvovalo je u humanitarnoj akciji.
– Osnivač muzičkog festivala Stari grad (2004)
– Osnivač muzičkog festivala Music World fest Zeman (2018)
– Član tima Grada Novog Pazara za izradu Plana održivog razvoja Novog Pazara, Strategije i Plana razvoja raškog i moravičkog okruga (ruralni razvoj, preduzetničke mogućnosti na selu, seoska gazdinstva, depopulacija, poljoprivreda).
– Predsednik Školskog odbora Medicinske škole u Novom Pazaru (2018 – 2019).
– Član Upravnog odbora Rukometnog kluba „Novi Pazar“ (2018–2021).
– Član Upravnog odbora ARKUS Super lige Srbije (2020 – 2021).
– Diploma Škole istraživačkog novinarstva (Center for Interethnic
Reconciliation, Beograd).
– Obuka za PR menadžera (Public Relations) i marketing (u organizaciji Agencije
„PRAGMA“, Beograd.
– Obuka u oblastima: Mladi lideri, Dijalog, Pregovaranje, Debate, Nastupi u
medijima, Lobiranje, Konsalting (u organizaciji Centra za moderne veštine, Beograd).

– Sertifikat: American Corner Annual Workshop, za učešće u programu:
International Visitor Leadership koji je održan u Sjedinjenim američkim državama
(kulturološki program upoznavanja sa radom muzeja, biblioteka i pozorišta u SAD – u).
– Učesnik na međunarodnom skupu „Mladi lideri“.

– Učesnik na 2. Međunarodnoj konferenciji mladih lidera – ICONUL 2010, na temu: „Perspektiva privrede i društva u postkriznom periodu“.
– Član tima za izradu Zbornika radova na temu: Regionalni razvoj i prekogranična
saradnja – u traganju za novim perspektivama.
– Učešće na Nacionalnoj konferenciji u Banjoj Luci, na temu: „Menadžment u
sportu i turizmu“, 2013. godine; objavljen naučni rad.

Radno iskustvo
– Direktor Kulturnog centra (2012–…)
– Stručni saradnik za sport i rekreativni turizam u Turističkoj organizaciji
Novi Pazar (2007 – 2012).
– Član Upravnog odbora Turističke organizacije Novi Pazar (2008 – 2012)
– Organizator mnogobrojnih kulturno – umetničkih i sportskih manifestacija u
gradu (bilo kao vođa organizacionog tima ili kao član istog).
– Član organizacionog tima za nastupe na domaćim i međunarodnim sajmovima
turizma.
– Stručni saradnik na projektu istraživanja životnog standarda Opštine Novi
Pazar (septembar – novembar 2007. godine)
– Saradnik agencija za istraživanje:
–  Strategic marketing, (2003. – 2005.)
– Sinowate, (2003. – 2005.)

Ostale aktivnosti i interesovanja

– Rukometaš u Rukometnom klubu „Novi Pazar“ (1999 – 2008)

Ostalo
– Vozačka dozvola: B, C kategorija

– Vojna obaveza: Regulisana

– Bračno stanje: Oženjen, otac troje dece

Nagrade

– Nagrada Zadužbine Rodoljub Nićiforović, 2018. godine, „(…) Zato što za šest godina delovanja na čelu Kulturnog centra nije prestao da osluškuje želje i potrebe građana, usklađujući programske sadržaje, nastojeći da bude uvek korak ispred, u težnji da svoj grad i kraj približi svetskim kulturnim metropolama i trendovima“.

(Iz obrazloženja Komisije za dodelu nagrade).

– Priznanje „Kulturni obrazac“, 2019. godine, koje dodeljuje Ministarstvo kulture i informisanja Republike Srbije za Posvećen rad na korist naše kulture.

Rezultati rada Huseina Memića kao direktora Kulturnog centra Novi Pazar

–  Zgrada Kulturnog centra je u potpunosti renovirana (multimedijalni centar, upravni deo zgrade, koncertna dvorana, ZD bioskop, foaje Kulturnog centra) investicija ukupne vrednosti od preko 300 miliona dinara.

–  Dom omladine je renoviran i programski orijentisan na aktivnosti namenjene mladima.

–  Plato Kulturnog centra je renoviran i pejzažno uređen.

> Prvi put od postojanja institucije pokrenuta je sopstvena produkcija u oblasti pozorišne umetnosti. Izvedene su mnogobrojne predstave (pokrenut je YouTube kanal Kulturnog centra).

– Prihodi Kulturnog centra Novi Pazar u periodu od 2018. do 2022. godine uvećani su za 200% a programe koje nudi Kulturni centar u poslednjih 12 meseci je posetilo rekordnih 100.000 posetilaca.

–  Urađena je potpuna digitalizacija bioskopa, sa najsavremenijom bioskopskom opremom 2019. godine.

–  Rekonstruisano je grejanje (prelazak na bio masu) i klima komora u koncertnoj dvorani.
–  Kulturni centar je počeo da se bavi izdavaštvom i organizovanjem naučnih skupova; izdali smo nekoliko zbornika radova i monografija.

–  Koprodukcija predstave „Ako dugo gledaš u ponor“ 2021. godine (predstava je dobila 13 najvećih priznanja na festivalima u zemlji i izvan nje, kao što su: Sterijino pozorje, Joakim Vujić, Internacionalni festival u Novom Sadu, Borini dani)
– Rekonstruisan i opremljen prostor za probe i vežbe mladih muzičara iz Novog Pazara.
– Trenutno su raspisane tri javne nabavke u vrednosti od 140 miliiona dinara za izgradnju Smart citu centra (inovacionog centra namenjenog mladima), fasade i potpune rekonstrukcije Svečane sale.

EDIN ĐERLEK

Rođen je 23. januara 1987. godine u Beogradu, gdje završava osnovnu i srednju školu „Osmu beogradsku gimnaziju.“

2006.godine upisuje Institut za arapski jezik u trajanju od tri godine na Univerzitetu „Abu Nour“ u Damasku (Sirija) koji uspješno završava u rekordnom roku.

2009.godine upisuje Fakultet za islamske studije u Novom Pazaru, odsjek Šerijatsko pravo, koji završava sa izvanrednim rezultatima gdje je proglašen za studenta generacije 2010-2014. godine.

Tokom studija je izabran za predsjednika Studentskog parlamenta FIS-a tri godine zaredom, potom i potpredsjednika Unije studenta islamskih fakulteta (USIF) i asistenta urednika časopisa „Talib“.
2015,godine upisuje master studije na Fakultetu za islamske studije.

2016.godine upisuje Pravni fakultet na Internacionalnom univerzitetu koji završava sa izvanrednim rezultatima i diplomira sa ocjenom deset (10) na temi: „Diplomatija“.

Pararelno sa osnovnim i postdiplomskim studijama obnaša nekoliko važnih funkcija:

• 2014.godine je imenovan za šefa kabineta akademika muftije Muamera Zukorlića
i sekretara Muftijstva sandžačkog pri Islamskoj zajednici u Srbiji;

• 2014.godine je izabran za portparola stranke Bošnjačke demokratske zajednice Sandžaka (BDZS), sadašnji naziv Stranka pravde i pomirenja (SPP):

• 2014.godine je imenovan za asistenta na Fakultetu za islamske studije zahvaljujući izvanrednim rezultatima na ovoj visokoobrazovnoj ustanovi;

• 2015.godine je imenovan za profesora u Medresi Gazi Isa-beg na predmetu
Filozofija;

• 2016.godine je izabran je za direktora Političke akademije;

• 2016 i2020.godine je bio kandidat za narodnog poslanika u Skupštini Republike Srbije;

• 2016 i2020.godine je izabran za odbornika u Skupštini grada Novog Pazara;

• 2014 i 2018.godine je izabran za vijećnika u Bošnjačkom nacionalnom vijeću (BNV);
• 2018.godine je izabran za generalnog sekretara Stranke pravde i pomirenja;
• 2019.godine je imenovan za asistenta na Internacionalnom univerzitetu i profesora u Ekonomsko-trgovinskoj školi;

• 2021.godine je izabran za člana Odbora za rodnu ravnopravnost pri Skupštini grada Novog Pazara kao i člana mnogih stručnih komisija i tijela:.

•  2022.godine je izabran za potpredsednika Stranke pravde i pomirenja.
Objavio je nekoliko naučnih radova, učesnik je mnogobrojnih seminara, naučnih skupova i međunarodnih konferencija i samita širom svijeta.

Iza sebe ima veliki broj gostovanja na državnim, lokalnim televizijama i radio stanicama.

Njegovi upečatljivi govori u Skupštini grada Novog Pazara su praćeni čvrstim argumentima sa humanizirajućim diskursom artikulisanim isključivo u interesu građana.

Uspješno i predano je posvećen političkom djelovanju, ali i humanitarnom radu koji je posebno došao do izražaja u vrijeme pandemije Covida-19, gdje je sa svojim timom pomogao na stotine porodica širom zemlje što su zabilježile brojne televizije sa nacionalnom frekvencijom.
Tečno govori tri strana jezika: arapski, engleski i ruski.

Svršenik je Vašingtonskog instituta za globalne političke lidere kao i Škole političkih studija Savjeta Evrope i Beogradskog fonda za političku izuzetnost.

MARKO BLAGOJEVIĆ

Rođen 20. aprila 1974. godine u Beogradu. Pohađao Petu beogradsku gimnaziju i Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu.

Društveno-politički je aktivan u Srbiji od 1993. godine.

Tokom studentskih protesta 1996/1997. godine bio je član Glavnog odbora Studentskog protesta i član Pravnog odbora Studentskog protesta. 1997. godine bio je jedan od osnivača i portparol prvog Studentskog parlamenta Univerziteta u Beogradu.

1997. godine s grupom kolega i profesora osniva Centar za slobodne izbore i demokratiju, prvu domaću organizaciju za posmatranje izbora, a potom, 2005. godine, s grupom kolega osniva Cesid DOO, jednu od vodećih domaćih agencija za istraživanje javnog mnjenja i analitiku. U kapacitetu Programskog i Izvršnog direktora, tokom perioda 1997. – 2014. godine, sarađuje s brojnim domaćim, stranim i međunarodnim organizacijama i medijima na realizaciji brojnih projekata.

U periodu 2003 – 2008. bio je član Upravnog odbora Fonda za otvoreno društvo.

Od 2007 – 2011. godine bio je angažovan kao predavač na katedri za Politički marketing Fakulteta za medije i komunikacije Univerziteta Singidunum u Beogradu.

U periodu 2003 – 2014. godine je, kao konsultant brojnih stranih i međunarodnih klijenata, bio angažovan na projektima u Rumuniji, Bugarskoj, Crnoj Gori, Makedoniji, Gruziji, Rusiji, Maleziji i drugde.

2014. godine je imenovan za direktora novoosnovane Kancelarije za pomoć i obnovu poplavljenih prodručja, kojoj je Vlade Republike Srbije poverila posao upravljanja obnovom nakon katastrofalnih poplava iz maja te godine.

2015. godine je imenovan za direktora novoosnovane Kancelarije za upravljanje javnim
ulaganjima, kojoj je Vlada Republike Srbije poverila posao upravljanja obnovom infrastrukture u zdravstvu, prosveti, socijalnoj zaštiti, sportu i kulturi.

Oženjen je i ima jednu ćerku. Govori engleski i francuski jezik.

ALEKSANDAR MARTINOVIĆ

Rođen je 1976. godine u Slavonskom Brodu, Republika Hrvatska. Na Pravnom fakultetu u Novom Sadu diplomirao je 1999. godine, sa prosečnom ocenom 9,38. Na istom fakultetu magistrirao je 2003. godine, odbranivši magistarski rad „Pojam uprave u srpkoj pravnoj nauci“, a 2011. godine odbranio je i doktorsku disertaciju „Odnos vlade i uprave – s posebnim osvrtom na srpsko i nemačko pravo“.

Zaposlen je u zvanju docenta na Pravnom fakultetu u Novom Sadu, na kojem izvodi nastavu iz više predmeta na osnovnim, master i doktorskim studijama u oblasti Javnog prava.

Političkim radom počeo je da se bavi 1997. godine, kao član Srpske radikalne stranke. Od 2012. godine član je Srpske napredne stranke. Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke. Za narodnog poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srbije biran je šest puta: 2007, 2008, 2014, 2016, 2020. i 2022. godine. Tokom vršenja funkcije narodnog poslanika obavljao je dužnost zamenika predsednika poslaničke grupe Srpske radikalne stranke, zamenika predsednika poslaničke grupe Srpske napredne stranke, kao i predsednika poslaničke grupe Srpske napredne stranke.

Takođe, bio je član i predsednik više odbora Narodne skupštine Republike Srbije.

Oženjen je i otac jednog sina i dve kćerke.

ZORAN GAJIĆ

Rođen je 28. decembra 1958. u Pančevu. Magistar je odbojke. Od 1988. do 1993. bio je asistent za odbojku na Fakultetu za fizičku kulturu u Novom Sadu, od 2000. do 2002. profesor odbojke na Fakultetu za trenere u Beogradu, a 2015. je bio predavač na predmetu

Odbojka na Fakultetu za trenere u Novom Sadu.

Gajić je u periodu 1980–1988. bio glavni trener kampa pokrajine Vojvodina i trener juniorske reprezentacije pokrajine Vojvodina. Od 1980. do 1983. organizovao je i vodio grupe odbojkaša početnika starosti 9 do 11 godina. U periodu od 1987. do 1992. bio je trener muške juniorske reprezentacije Jugoslavije. U okviru rada na edukaciji trenera, Zoran Gajić je držao predavanja na seminarima u Jugoslaviji, Srbiji, Bosni i Hercegovini, Sloveniji, Grčkoj, Turskoj, Rusiji, Iranu i Mađarskoj, na teme od početne obuke odbojkaške tehnike do rada sa vrhunskim ekipama.

Kao prvi trener muške seniorske reprezentacije Jugoslavije osvojio je 9 medalja, 2 zlatne, 2 srebrne i 5 bronzanih: zlatne medalje na Olimpijskim igrama 2000. u Sidneju (Australija) i Evropskom prvenstvu 2001. u Ostravi (Češka), srebrne medalje na Svetskom prvenstvu 1998. u Tokiju (Japan) i Evropskom prvenstvu 1997. u Ajndhovenu (Holandija), bronzane medalje na Olimpijskim igrama 1996. u Atlanti (SAD), Svetskom Kupu šampiona 2001. u Tokiju (Japan), Svetskoj ligi 2002. u Belo Horizonteu (Brazil), Evropskom prvenstvu 1995. u Atini (Grčka) i 1999. u Beču (Austrija). Pored reprezentacije Jugoslavije, čiji je prvi trener bio od 1995. do 2002, bio je prvi trener seniora Rusije u periodu 2005–2006. i prvi trener seniora Irana od 2007. do 2008.

Sa reprezentacijom Rusije osvojio je zlatnu medalju u Evropskoj ligi 2005. u Kazanju (Rusija), srebrnu medalju na Evropskom prvenstvu 2005. u Rimu (Italija) i bronzanu medalju u Svetskoj ligi 2006. u Moskvi (Rusija). U klupskoj karijeri, Zoran Gajić je osvojio 8 titula prvaka Jugoslavije, Grčke, Turske, Rusije i Azerbejdžana, i 3 titule pobednika Kupa Jugoslavije, Grčke i Turske.

Zoran Gajić je od 1989. do 1993. bio prvi trener Vojvodine iz Novog Sada, sa kojom je 1992. osvojio “duplu krunu“: Prvenstvo i Kup Jugoslavije, a 1993. drugu titulu prvaka Jugoslavije. Od 1993. do 1995. bio je prvi trener grčkog Arisa iz Soluna. Dve godine zaredom, 1994. i 1995. bio je vicešampion Grčke, a 1995. i učesnik Finalnog turnira Kupa pobednika Kupova CEV.

Zoran Gajić je od 1995. do 1997. bio trener Oresitijade sa kojom je 1996. igrao na Finalnom turniru Kupa CEV, a 1997. bio vicešampion u prvenstvu i Kupu Grčke. Od 1998. do 2000, Zoran Gajić je bio trener Olimpijakosa iz Pireja, sa kojim je 1999. osvojio prvenstvo i Kup Grčke, a 2000. još jednu titulu prvaka Grčke.

Trener Orestijade bio je od 2000. do 2001. sa kojom je zauzeo četvrto mesto u prvenstvu Grčke. Zoran Gajić je od 2002. do 2004. bio trener turskog Arčelika iz Istanbula, sa kojim je 2003. osvojio titulu prvaka Turske i titulu pobednika Kupa Turske.

Zoran Gajić je u sezoni 2004–2005. osvojio titulu prvaka Rusije sa Belogorjem iz Belgoroda (do 30. januara 2005, kada je imenovan za selektora Rusije). Od 2007. do 2009. bio je trener ruske Iskre iz Odincova, sa kojom je bio vicešampion Rusije 2007. i 2008. i vicešampion u Kupu Rusije 2008. i osvajač trećeg mesta na Finalnom turniru Lige šampiona 2009. u Pragu (Češka). Zoran Gajić je bio trener ruskog Urala iz Ufe od 2009. do 2011.

Gajić je 2011. i 2012, a zatim i od 2014. trener azerbejdžanske Rabite iz Bakua sa kojom je ostvario najveći uspeh u istoriji kluba 2011, kada je postao klupski prvak sveta na Svetskom prvenstvu u Dohi (Katar). Gajić je sa Rabitom osvojio dve titule prvaka Azerbejdžana, 2012. i 2015. Gajić je 2020. godine reizabran za predsendika Odbojkaškog saveza Srbije jednoglasnom odlukom 44 od 50 delegata na redovnoj, izbornoj Skupštini OSS.

MIHAILO JOVANOVIĆ

Rođen 1972. u Beogradu, diplomirao je na Elektrotehničkom fakultetu u Beogradu, kao jedan od najboljih studenata u generaciji, na kojem je postao i magistar elektrotehničkih nauka. Doktor ekonomskih nauka postao je 2012, da bi svoju drugu doktorsku tezu prijavio iz oblasti matematike i računarskih nauka 2022. godine na
Kriminalističko-policijskom Univerzitetu u Beogradu.

Prvu polovinu radnog veka proveo je u Pošti Srbije, čiji je i stipendista bio, kao direktor odgovoran za IT, elektronske komunikacije i razvoj gde je doprineo osmišljavanju i implementaciji novog poštanskog tehnološko-informacionog sistema i izgradnji regionalnih poštansko-logističkih centara u Beogradu, Novom Sadu i Nišu.
Jedan je od najzaslužnijih stručnjaka što je Pošta, zahvaljujući digitalizaciji i razvoju elektronskog poslovanja, 2016. godine ostvarila najbolji poslovni rezultat u svojoj istoriji.

Od osnivanja Kancelarije za informacione tehnologije i elektronsku upravu Vlade Republike Srbije 2017. godine postaje njen direktor. U kratkom periodu doprineo je intezivnom _ razvoju usluga i infrastrukture elektronske uprave, digitalnoj transformaciji javne uprave, napretku digitalne ekonomije, ali i prepoznatljivosti, poverenju i veri građana u eUpravu. Izgradnjom Državnog data centra u Kragujevcu, kao i implementacijom elektronskih usluga Bebo, dobro došla na svet, eVrtić, eUpis, Moja srednja škola, eSanduče, elektronski potpis u klaudu i mnogih drugih ostavio je neizbrisiv trag u digitalizaciji javne uprave u Srbiji.

Godine 2002. dobio je nagradu Ministarstva za nauku, tehnologije i razvoj Vlade Republike Srbije na javnom pozivu za najbolje mlade istraživače i naučnike koji su svojim angažovanjem dali doprinos razvoju nauke i tehnologije, promenama u zemlji, kao i započetim reformama; koji su ostali u zemlji i svojim angažovanjem doprineli njenom sveukupnom bržem razvoju i povezivanjem sa svetom. Godine 2022. godina dobio je Nagradu grada Beograda despot Stefan Lazarević koja se dodeljuje za delo koje predstavlja najvrednije dostignuće u umetnosti, nauci, medicini, arhitekturi i urbanizmu, poljoprivredi, novinarstvu, obrazovanju, sportu i zaštiti životne sredine. Nagradu je dobio za izuzetni doprinos u organizaciji i realizaciji vakcinacije stanovništva u Beogradu u 2021. godini u okolnostima proglašene svetske pandemije virusa ZAK5-SoM-2/SOMT0-19.

Oženjen je, supruga Aneta je uspešan lekar pedijar. Ponosan je na sinove Stefana i Aleksandra. Razlog Mihailovog uspeha leži u ljubavi prema porodici i najbližnjima.