Zoran Slavujević ili blistava erudicija – In memoriam

Rođen je u Beogradu 1947 godine. Osnovne i magistarske studije je završio na Pravnom fakultetu u Beogradu a doktorirao je na Filozofskom fakultetu u Zagrebu. Bio je zaposlen u informativno-analitičkoj službi Saveza sindikata Jugoslavije, Jugoslovenskom institutu za novinarstvo i u Centru za politikološka istraživanja i javno mnenje Instituta društvenih nauka u Beogradu gde je stekao zvanje naučnog savetnika.

Ranih devedesetih je došao na Odeljenje za novinarstvo i komunikologiju Fakulteta političkih nauka na kome je prvo držao predavanja iz političke propagande, a onda je pokrenuo nastavu na predmetu Politički marketing i odnosi sa javnošću. Ostaće upamćen u domaćoj akademskoj zajednici kao rodonačelnik političkog marketinga. Razvijao ga je oslanjajuću se na francusku koncepciju političkog marketinga koga je izučavao tokom boravaka u Parizu.

Početkom 2000-ih uvešće u obrazovni program Fakulteta političkih nauka Političko komuniciranje a pre nekoliko godina, u saradnji sa kolegama sa Odeljenja za politikologiju, posledipolomski program Izbori i izborne kampanje. Učestvovao je u velikom broju naučnih istraživanja na Institutu društvenih nauka u Beogradu i napisao brojne tekstove i knjige. Među najpoznatijim su  „Biblijska koncepcija propagande” (1993), „Starovekovna propaganda – Od vavilonske kule do „Panem et circences!“, „Politički marketing” (1997), „Političko komuniciranje, politička propaganda, politički marketing” (2009), „Izborne kampanje – Pohod na birače: Slučaj Srbije od 1990. do 2007. godine” i „Pohodi na birače u ime države i naroda: Izborne kampanje u Srbiji od 1990. do 2016. godine”.

Zoran Đ. Slavujević je bio erudita. Posedovao je temeljne uvide u istoriju, sociologiju, ekonomiju, pravo, filozofiju, religiju i muziku. Bio je utemeljen u teoriji, rigorozan u empirijskim istraživanjima, blag prema početnicima i zahtevan prema kolegama u nauci. Mešao je u sebi suprotnosti – tačnost, odgovornost i posvećenost poslu sa slobodom od svakodnevnih događaja i uživanjem u lepoti ispijanja vina i druženjem sa porodicom i prijateljima. Pisao je, istovremeno, o istoriji i o savremenim tehnologijama, o Hristu i o domaćim političarima. Umeo je da zasvira i to vrhunski. Bramsov Mađarski ples br.5 u g-molu je izvodio na klaviru maestralno. Sećam se jednog takvog izvođenja u vinogorju na severu Vojvodine jedne rane jeseni. Vino nije bilo od francuskih, njemu omiljenih, ali je prijalo.

Tražio je meru tamo gde je želeo da je nađe. Govorio mi je da se teško zbližava s ljudima i još teže odvaja od bliskih, da je od starosti gora samo duga starost i da je „pitanje stava pitanje statusa“. Nije otišao u duboku starost. Otišao je sa čvrstim uverenjima i blistav u razmišljanjima.