Andora (1): Putovanje do najviše prestonice Evrope

Od Banila do Andore ima oko dvesta  kilometara, ali smo odlučili da idemo zaobilaznim putem, preko Karkasona.

Hteli smo da prođemo kroz zemlju katara, jeretičkog srednjevekovnog pokreta protiv katoličke crkve, i da usput upoznamo vinogradarski region Midi, najveći u Francuskoj.

U Banjilu i okolini pravi se slatko vino, a u Korbijeru, prema  Karkasonu, dobro stono crno vino.

Karkason je srednjovekovni grad, najočuvaniji (rekonstruisan) u Francuskoj.

Grad na brdu iznad reke Od okružuju dva reda zidova sa kulama i utvrđenim kapijama.

Bio je pogranični grad prema Španiji, sve dok Luj Četrnaesti nije pomerio granicu na vrhove Pirineja.

Unutar zidina je crkva svetih Nazarija i Kelsija i moćan zamak grofova Trenkavela.

Karkasone je bio snažno uporište katara.

Zagovarajući jednakost u siromaštvu, odricanje od nasilja i ravnopravnost žena, rušili su tadašnje društvo.

Protiv krsta,  gradnje i ukrašavanja crkava, tumačeći razliku duha i tela, ugrozili su učenje katoličke crkve.

Nisu mogle da ih suzbiju teološke rasprave sa dominikancima.

Zato ih je papa Inokentije proglasio za jeretike i poveo krstaški rat protiv katara.

Stradali su i katolici u katarskim naseljima – poznata je zapovest krstaškog vođe: „Pobijte ih sve, a Bog će prepoznati svoje.“

Karkason je osvojen 1209. godine, a preživeli stanovnici izbačeni goli iz grada.

Postao je središte inkvizicije, koja je tražila od katara da se odreknu svog učenja.

U Muzeju inkvizicije izložene se strašne sprave za mučenje, kojima se odricanje  iznuđivalo.

Iz Karkasona su se katari povukli prema Pirinejima, kuda je i nas vodio put.

Bilo je vreme berbe, i u  gradiću Limu (Limoux) zatekli smo kola puna grožđa sorti mozak i šardone, od kojih se pravi penušavo vino blanket.

U obližnjoj opatiji Sent Iler je u šesnaestom veku i izmišljeno penušavo vino, pre šampanjca.

Južno od Limua prostire se oblast poslednjeg otpora katara katoličanstvu, sa tvrđavama na nepristupačnim brdima.

Prošli smo pored možda najpoznatije od njih, Mon Segir.

Ona je bila poprište zadnjeg odlučnog otpora katara.

Posle devetomesečne opsade, tvrđava je pala marta 1244. godine i od katara je zatraženo da se odreknu učenja u zamenu za život.

Njih dve stotine je izabralo smrt na lomači, koju su  pakosni krstaši propratili tvrdnjom da su „iz plamena lomače direktno otišli u večni plamen pakla“.

Nekoliko katara je uspelo da pobegne, ponevši sa sobom, kažu,  najvredniju hrišćansku svetinju – Sveti gral.

U Andoru se ulazi preko planisnskog prevoja Pas de la Casa, na visini od dve i po hiljade metara.

Serpentinama se put spušta u dolinu reke Valira d’Oriente i prolazi pored gradića Kaniljo, skijaškog centra i mesta hodočašća u crkvu Nostra Senjora de Meritxell, zaštitnicu Andore. Grad Andora – Andorra La Vella, smešten je u dolini reke La Valira.

To nije veliki grad, ali je najviša prestonica Evrope.

Nekoliko srednjevekovnih zgrada i crkva Svetog Stevana (Estebe) su okružene modernijim građevinama.

Tri skulpturalne kompozicije (jedna je Dalijeva) ukrašavaju grad.