Bela imela – mitski grm

Grane su razdeljene na članke sa naspramnim duguljastim listovima. Cvetovi su jednopolni, sitni, žućkasti a biljke dvodome.

Plodovi su bele bobice, koje sadrže lepljivi sok. Imela sadrži alkaloide, sluz, tanine i smolu.

Keltski sveštenici, druidi, poštovali su imelu kao biljku kojoj su pridavane magične moći. Vikinzi su smatrali da može probuditi mrtve.

A starogrčki junak Eneja je grančicom imele otvorio vrata podzemnog sveta. U starim tekstovima navodi se kao lek protiv epilepsije.

U nekim zemljama imela ima značajnu simboliku tokom proslave Božića. Kada se dvoje sretnu ispod imele običaj je da se poljube, jer ovakvi poljupci donose sreću, a verovanje je i da se iz ovog poljupca može roditi večna ljubav.

Kao lekoviti deo biljke koristi se

Osušen cvet sa listom (Visci albi herba)

Hemijski sastav

Herba bele imele sadrži lektine, proteine, polipeptide, fenilpropane, lignane, flavonoide, biogene amine i polisaharide.

Upotreba

Lektini izolovani iz imele pokazali su citotoksični efekat. Parenteralno, u vidu injekcija, koriste se preparati imele kod pojedinih vrsta malignih tumora

U narodnoj medicini se koristi

Kod povišenog krvnog pritiska, kod reume, i kao pomoćno sredstvo u terapiji tumora. Uglavnom se koriste gotovi preparati, ređe kao čaj.

Neželjeni efekti i interakcije sa lekovima

Kod osetljivih osoba može da izazove alergijske reakcije, glavobolju i povišenu temperaturu. Ne preporučuje se za samolečenje. Imelu treba uzimati kratko vreme, sa prekidima.