Ko je bio Milan Kujundžić Aberdar, po kome beogradska ulica nosi naziv?

Milan Kujundžić rođen je 28. februara 1842. godine kao Janićije u građanskoj obrazovanoj porodici koja je brojala puno dece, a čiji je otac Jovan Kujundžić bio zanatlija i trgovac.

Osnovnu školu je pohađao u Beogradu, posle koje upisuje nemačku gimnaziju u Pančevu.

Iako 1859. godine upisuje pravni odsek Liceja koji se nalazio u Beogradu, studije mu prekida bombardovanje 1862. godine, kada postaje konjički desetar u srpskoj vojsci.

Mnogo godina kasnije će postati potpukovnik u srpsko-turskim ratovima, za šta će biti odlikovan brojnim priznanjima kao što su ordeni Takovskog krsta trećeg i četvrtog stepena, Zlatna i Srebrna medalja za hrabrost ili orden Belog orla trećeg stepena.

Studiranje je nastavio u Beču, Minhenu i Oksfordu, posle čega se vraća u Beograd gde ubrzo dobija službu u Ministarstvu prosvete.

Naredne godine, 1866. počinje da radi na katedri Velike škole, koja kasnije postaje Univerzitet – na odseku filozofije.

Milan Kujundžić Aberdar bio je prvi koji započinje predavanja i kurs predmeta istorija filozofije, a na Velikoj školi je predavao i rusku filozofiju, logiku, estetiku i psihologiju.

Književni kritičar 20. veka, Jovan Skerlić je o Aberdaru govorio kako je bio “jedan od retkih ljudi u Srbiji koji su pokazivali filozofskog duha”.

Mogao se pohvaliti time što je bio počasni član Matice srpske, a kasnije će ga Milan Obrenović imenovati za jednog od prvih 16 akademika tadašnje Srpske kraljevske akademije, a današnje Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU).

Bio je aktivan u omladinskim glasilima za koje je pisao tekstove, radio kao recezent u „Vili“, pored čega je još i uređivao list „Mlada Srbadija“ i bio na čelu Ujedinjene omladine srpske.

Zahvaljujući poziciji Ministra prosvete, uneo je u obrazovni sistem značajne promene – osnivao je devojačke škole, od tada je gimnazija imala osam razreda, deca predškolskog uzrasta su se na adekvatan način uz obučene kadrove pripremala za školu.

Njegova poezija je bila rodoljubiva, a napisao je dve zbirke lirskih pesama i mnoga filozofska dela i eseja poput „Filozofija u Srba“, „Kratki pregled harmonije u svetu“ i „Ide li svet nabolje ili nagore?“.

Ja imam samo jedan pravi amanet, jednu malu želju,
a to je: da u čovečanstvu napreduje moj srpski narod koga sam jako voleo.

Pred smrt je napisao testament u kom je kuću na Topčiderskoj zvezdi ostavio kao zadužbinu Akademiji.

Molim svoju premilu Srpsku kraljevsku akademiju da primi kao svojinu, po starom običaju mudraca, moj letnjikovac Zvezdu na Brdu Topčiderskom.

Posle teške bolesti umire u Beogradu, 26. novembra 1893. godine.

U njegovu čast je ulica koja se proteže od crkve Svetog Marka pa sve do Pete beogradske ulice dobila ime.

U Aberdarevoj ulici se danas nalazi zgrada Radio-televizije Srbije koja je srušena prilikom NATO bombardovanja kao i Malo pozorište “Duško Radović”.