Majami (SAD): Između poroka i lepote

Iz obale izranja grad, iza uskog, peščanog ostrva sa svetlucavim peskom na dugoj plaži i širi se preko zaliva sa usidrenim kruzerima i enklave oblakodera, do prostranih naselja niskih kuća, poređanih geometrijski, koje nestaju sa vidika prema močvarama Everglejdsa.

Ovaj konglomerat je Majami, nastao na prodaji sunca, peska i mora, a zatim stekao slavu svojim glamurom i porocima. Grad, koga je brzi rast i doseljavanje preko noći pretvorilo u metropolu i mesto okupljanja estradnih zvezda, u nasleđe je dobio i slavu sitnih kriminalaca („Lice sa ožiljkom“) i najvećih gangstera, kao što su Al Kapone i Mejer Lanski.

Ali, ostavimo predrasude; kao i uvek, najvažniji je lični doživljaj jednog grada.

Majami je trgovački i finansijski centar, sudeći po modernim oblakoderima između istoimene kratke reke i širokog auto-puta. Preko auto-puta prostire se naselje Mala Havana, koje odiše tipično kubanskom atmosferom.

U parku Maksimo Gomez, pod nadstrešnicom, Kubanci izbegli posle revolucije igraju domine i verovatno govore o povratku.

Kvart ima i svoju fabriku kubanskih cigara i galeriju sa izložbom kubanske umetnosti od 1800. go 1958. godine – za njih, istorija se zaustavila sa dolaskom na vlast Fidela Kastra!

Gradska skupština je u perifernom naselju Koral Gejbl, u prizemnoj zgradi koja je bila terminal nekadašnjeg aerodroma.

U ovom naselju je i prestižni Biltmor hotel, impozantna bel epok građevina iz dvadesetih godina dvadesetog veka, u kojoj je u vreme prohibicije stolovao Al Kapone, a instruktor plivanja u ogromnom bazenu bio Džoni Vajsmiler, manje poznat kao olimpijski šampion, a više kao Tarzan.

U Majami se ipak dolazi zbog gorepomenutog peščanog ostrva sa dugačkom plažom – Majami biča.

Ostrvo je povezano sa kopnom mostovima preko plitke lagune, prvi most bio je drven, dugačak četiri kilometara.

Plaža jeste interesantan ambijent (zavisno od kupača), ali je interesantno i njeno hotelsko zaleđe u ulici Oušn Drajv, na južnom delu plaže.

Čini ga niz hotela u art deko stilu, nasleđe prvog turističkog buma iz tridesetih godina prošlog veka.

Hoteli su niski, sa minimalnim ukrasima na fasadama i neonskim firmama.

Od njih stilski odudara „Vila Kazaurina“ u mediteranskom stilu, u kojoj je živeo i na čijim stepenicama je ubijen Đani Versaće.

Iza hotelskog niza je naselje niskih kuća sa prodavnicama, koje izgleda kao prava američka provincija.

Na ivicama južne i severne plaže podignute su apartmanske zgrade i prostrani hoteli, neki i sa ikoničnom slavom zbog svojih gostiju („Fontenblo“). Opuštena atmosfera sa plaže prenosi se uveče u niz restorana i kafića. U jednom od njih radi devojka iz Niša, koja se požalila na škrtost turista. Biti na prestižnom mestu, a trošiti malo – tipično je američki.