Naučnici misle da je Merkur pokriven slojem dijamanata

Merkur je dugo zbunjivao naučnike jer ima mnogo kvaliteta koji nisu uobičajeni za druge planete Sunčevog sistema. To uključuje njegovu veoma tamnu površinu, izuzetno gusto jezgro i prerano završenu Merkurovu vulkansku eru.

Do ovih saznanja naučnici su došli korišćenjem podataka koje je prikupio Nasin svemirski brod Mesindžer, u periodu od 2004. do 2015. godine, piše, prenosi RTS.

Letelica je lansirana 3. avgusta 2004. godine, kako bi proučavala karakteristike Merkura iz njegove orbite. To je bila prva misija proučavanja ove planete najbliže Suncu, posle 30 godina. Letelica je stigla do Merkura 18. marta 2011. godine, a u junu 2013. godine je završila snimanje Merkura. Pala je na površinu 30 aprila 2015. godine.

Naučni tim iz Kine i Belgije smatra da su dva procesa mogla da dovedu do stvaranja dijamantske kore na Merkuru.

Prvi je povezan sa kristalizacijom magme i smatra se da je ovaj proces doprineo formiranju tankog dijamantskog sloja na kontaktu jezgro -plašt, istakao je Olivije Namur, vanredni profesor univerziteta i član istraživačkog tima.

Kao drugi uzrok nastanka sloja dijamanata naučnici su naveli kristalizaciju metalnog jezgra Merkura. U periodu nastanka naše planete pre oko 4,5 milijardi godina, metalno jezgro je bilo u tečnom stanju, ali je tokom vremena kristalisalo.

Prema rezultatima istraživanja koja su objavljeni 14. juna 2024. godine objašnjeno je da se pod ekstremnim vrednostima pritisaka ugljenik koji se nalazi u omotaču pretvorio u dijamant. Tako stvoreni dijamant izbio je na vrh jezgra i nastao je sloj između njega i plašta.

Kako bi se proverila ova istraživanja stvoreni su pristisci i temperature koji vladaju na Merkuru.

„Dobijeni rezultati bi mogli da ukažu na razlike koje postoje između formiranja Merkura i drugih planeta, uključujući Zemlju i Mars“, rekao je Olivije Namur.

Naučnici su u međuvremenu pretpostavili da ispod površine Zemlje postoje ogromne količine dijamanata. Minerali se nalaze na dubinama od oko 161 hiljadu kilometara ispod zemljine površine. To je daljina do koje istraživačke bušilice ne mogu da dosegnu.