Otrovna biljka koja parališe lice: Liči na peršun, ali od nje se umire

Biljka Hemlock water, kod nas se prevodi kao prsti mrtvog čoveka.

Ispostavilo se da toksini koje biljka ispušta izazivaju kontrakcije mišića lica, što dovodi do pomalo jezivog, zamrznutog osmeha koji traje, iako osoba više nije u životu…

Prsti mrtvog čoveka mogu biti lepši nego što mislite. Naravno, ako mislimo na biljku sa neobičnim imenom – Hemlock water-dropwort, iz porodice štitonoša.

Ova aromatična biljka, poznata i po normalnijem nazivu, lako je prepoznatljiva po šupljim stabljikama i belim cvetićima koji podsećaju na glavice. Rasprostranjena je po Mediteranu i zapadnoj Europi, obično uz plitke vode, kao što su potoci i obale reka.

Iako se može činiti bezopasnom i nežnom, ova biljka je zapravo izuzetno otrovna. U prošlosti je povezivana s brojnim slučajevima trovanja stoke, ali i smrtnim ishodima ljudi koji su je, slučajno, pomešali sa drugim jestivim biljkama, poput peršuna. Krajem 2021. godine, engleska javnost je bila upozorena na pojavu ove biljke na plažama severne regije Kumbrije nakon oluje. A kada je na Sardiniji pronađen mrtav pastir sa polusmeškom na licu, botaničar Mauro Balero sa Univerziteta Cagliari je počeo proučavati toksine ove biljke i njihov uticaj na ljudsko telo.

Kada smeh nije znak zdravlja

Otkriveno je da toksini koje ova biljka ispušta izazivaju kontrakcije mišića lica, što rezultira jezivim osmehom koji ostaje zamrznut. Međutim, smrt od ove biljke nije ništa prijatno, iako se na prvi pogled može činiti da osoba zauvek ostaje sa osmehom na licu.

Ako se konzumira, smrt može nastupiti već za tri sata, dok je, ako se unosi umereno, moguće da osoba preživi i do deset dana. Tokom tog perioda, osoba pati od teških bolova, mučnina, povraćanja, halucinacija, paralize i na kraju, smrti.

Ova biljka bila je poznata i starim narodima još u antičko doba. Grčki pesnik Homer je spomenuo tzv. „sardonski osmeh“, koji je opisivao kao izraz lica koji podseća na keženje od stresa, ogorčenja ili cinizma. Danas je taj izraz često povezan sa likovima poput Džokera iz filmova. Smatra se da je Homerov izraz inspirisan upravo ovom biljkom, o kojoj je čuo kroz priče.

I Sokrat je, na kraju, odlučio da izvrši smrtnu kaznu ispijanjem otrovne kukute (biljka iz iste porodice) kada je bio osuđen za kvarenje omladine, piše City Magazine.

Dok ova biljka raste širom Europe, najpoznatija je po tome što je bila korišćena na Sardiniji, gde su njeni toksini korišćeni za „eutanaziju“ starijih ljudi koji su postali teret za zajednicu u pred-rimsko doba.

Srećom, danas se istražuju potpuno drugačije primene ove biljke. Naučnici pokušavaju da iskoriste njene toksine u medicinske svrhe, kako bi pomogli osobama sa paralizom lica i facijalnim problemima, ali su istraživanja još u toku.