Gvatemala (1): Livingston na ušću slatke reke

Krećemo čamcem (lancha) u grad Livingston, na njenom ušću u Karipsko more.

Do Livingstona se sa kopna drugačije i ne može stići, jer je okružen neprohodnom prašumom i morem.

Rio Dulce ističe iz najvećeg gvatemalskog jezera, Lago de Izabal.

Na mestu gde počinje nalazi se španska kolonijalna tvrđava, koja je branila ulazak piratima sa Kariba u jezero.

Svake večeri su iz tvrđave preko reke razvlačili debeo lanac, koji je sprečavao prolazak brodova. Danas obale spaja betonski most, najduži u Centralnoj Americi.

Slatka reka je mirna, ako se uopšte može nazreti da teče. Puna je lokvanja, svete biljke Maja.

Pored obala, obraslih tropskim rastinjem, nalaze se drvene kuće lokalnog stanovništva, iz kojih se u reku spuštaju čamci, čiji su veslači čak i devojčice.

Blizu ušća, reka prolazi kroz impresivnu klisuru, pre nego što nas ispred Livingstona dočekaju kolonije pelikana, kojih ima na svakom istaknutom mestu.

Livingston je dobio ime po nekom opskurno američkom političaru.

To je grad, u stvari veće selo, sa tipičnim karipskim obeležjima lokalne arhitekture, urastao u zelenilo.

Interesantan je pre svega zbog svojih stanovnika, koji pripadaju narodu Garifuna.

Oni vode poreklo od afričkih robova, od kojih su nasledili opušten način života, a dogradili su ga usvajajući lokalne specifičnosti.

Proizvod je lokalni kulinarski delikates, tapado, čorba od morskih plodova u kokosovom mleku, i guifiti, piće od ruma sa travama i korenjem biljaka.

Na velikim bocama ovog pića piše da ima „medicinska i afrodizijačka svojstva“.