Indija: Teška borba za nezavisnost

Njeni najstariji narodi su Dravidi. Oko 2000. pre nove ere sa severa, tačnije sa obala Kaspijskog jezera, došli su Arijevci – i mada su međusobne borbe trajale oko 1000. godina završene su porazom Dravida i njihovim povlačenjem na jug. Sever zemlje osvajaju Moguli, sa čuvenim carem Akbarom (15. i 16. vek). Početkom 18. veka mogulsko carstvo se raspada ostavljajući iza sebe osoben stil i specifičnu arhitekturu.

Kad je reč o Evropljanima, prvo su došli Portugalci. Vasko de Gama 1498. otkriva pomorski put za Indiju, na čijoj obali osnivaju kolonije. Organizuju čuvene karavanske puteve svile i monopolišu trgovinu začinima. U 17. veku potiskuju ih Francuzi i Englezi. U borbi za primat istovremeno započinje i borba između ove dve evropske sile poznatija kao karnataka ratovi.

U toku sedmogodišnjeg obračuna prevlast dobija Engleska tako da zemlja prelazi u ruke engleske imperije, a kraljica Viktorija (1878) postaje carica Indije.

Istovremeno se u zemlji javlja snažan nacionalni pokret protiv kolonijalne vlasti u kojoj se ističe figura Mahatme Gandija. To traje do nezavisnosti Indije 1947. godine.

Engleska Imperija je pristala na povlačenje pod uslovom da muslimanski narodi koji žive na indijskom tlu dobiju svoj dominion. Tako je nastao Pakistan.

Kao dugogodišnji kolonizatori uspeli su da nametnu svoj jezik i svoja pravila koja do danas egzistiraju – podjednako kao i neprikosnovena indijska tradicija.

Najmarkantnija istorijska figura Indije i čuveni borac za ljudska prava, Mahatma Gandi – štitio je Nedodirljive. Svoj životni vek proveo je u nastojanju da ih uključi u normalan život. Indijska mitologija smatra da su bramani izašli iz Braminih usta, kšatrije iz Braminih ruku, vajšije iz bedara, a šudre iz nogu indijskog božanstva.

Ono u čemu su svi Indusi jednoglasni je njihova vera, tradicija i – poštovanje prema „njenoj uzvišenosti – kravi!

„Ona nam daje mleko, a kao svaka majka koja hrani – uzvišena je!“, kažu oni.

Po mitologiji krava je ispunila sve čovekove želje, smatra se da u njoj prebiva stotinu božanstava i zato je – indijski narod smatra svetom.

Bliski susret sa njom doživljavamo na elitnom i promenadnom madraskom šetalištu Marina Bey. Uglavnom bele boje, sitne, mršave i čiste, izgleda da su – večito gladne. Za sve vreme boravka uvek sam ih viđala da jedu. Od trave, voća, kupusa, krompira – nisu bile izbirljive. Krave u Južnoj Indiji imaju i jedno neobično obeležje, a to su rogovi! Tanki, šiljati, okrenuti jedan prema drugom oba roga su – obojena!

U plavo, žuto, zeleno; dopola u smeđe, otpola u crveno… I tako privlače pažnju svojim gizdavim izgledom. Krave u Indiji hodaju lagano kao da se šepure šarenorogim kombinacijama, a posebno su važne za vreme prazničnih procesija kada su im vrhovi rogova ukrašeni svetlucavim zvončićima, pantljikama, perlicama…