Do Moskopolja uspeli smo se iz Korče.
Pored puta, na livadama i brežuljcima, rasuti su, kao pečurke, mali betonski bunkeri.
Oni su armirani ostatak nekadašnjih strahova i izolacije Albanije.
Čemu su služili bunkeri u ovom idiličnom pejsažu, nisam shvatio. Da se orijentišemo u Moskopolju pomogao nam je meštanin, koji je upravo izlazio iz štale.
Neočekivano, na najboljem francuskom jeziku, uputio nas je ka crkvi Svetog Nikole.
Francuski jezik naučio je od oca, a ovaj u gimnaziji u Korči, koju su osnovali Italijani za vreme okupacije.
Crkva Svetog Nikole je kamena građevina u obliku jednobrodne bazilike, kao i druge sačuvane crkve u Moskopolju.
Visoki toranj nalazi se u pročelju, a duž bočnog zida je narteks. Sagrađena je 1722. godine i danas je aktivna.
Freske na unutrašnjim zidovima delo su Davida Selenike, vodećeg zografa tog vremena na Balkanu.
NJegovi učenici oslikali su freske u narteksu koje su, nažalost, devastirane urezanim imenima lokalnih stanovnika.
Mitropolitski presto i deo oltara su rezbareni. Barokni elemenat je raznobojna predikaonica.
Najveći deo Cincara iz Moskopolja naselio se u makedonskom Kruševu.
Izabrali su mesto takođe na planinai, ali bolje branjeno.
Posetili smo ga na povratku, da bismo odali počast Ilindenskom ustanku i Tošetu Proeskom.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
