Noto (1): Prestonica sicilijanskog baroka

Ostrvom, koje je imalo feničanske, grčke, rimske, arapske, normanske, nemačke, francuske i španske gospodare, danas vladaju turisti bez nacionalnosti, koje Sicilija privlači i zbog svog istorijskog nasleđa.

Jedna od destinacija je Noto, grad na istočnoj strani ostrva, nedaleko od Sirakuze.

Sudbina mu nije bila naklonjena, a upravo je zbog nje i dobio izgled koji ga čini jednim od najlepših italijanskih gradova.

Postradavši od razornog zemljotresa na samom kraju sedamnaestog veka, grad je preseljen i ponovo izgrađen.

U gradnji je primenjen je princip totalnog dizajna i Noto je celovit barokni grad, mada je savremena gradnja po obodima narušila vizuru grada viđenu sa obližnjih brda.

Projektovane su tri duge ulice na relativno strmoj padini, koje su podelile grad i po socijalnom položaju stanovnika – na vrhu su sagrađene palate, u sredini je ostavljen prostor za crkve i manastire, a na dnu su zgrade siromašnijih stanovnika.

Lokalne samouke arhitekte – valja pomenuti jednog od njih, Galjardija, koji je projektovao najlepše građevine – posebno su se potrudile da monumentalno izgleda centralni deo grada.

Katedrala, crkve Svetog Franje kod Prečiste Bogorodice, Svetog Karla na korzou i Svetog Dominika smatraju se za remek-dela sicilijanskog baroka.

Katedrala i crkva Svetog Franje su iznad nivoa središnje ulice i u njih se ulazi preko impozantnih stepeništa, koje im daju dodatan dostojanstven izgled.

Preko puta religioznih građevina smeštene su, takođe u baroknom stilu, Duždeva palata i pozorište.