Panama (2): Preplitanje starog i novog

Građani su deo bogatstva na vreme sklonili na brodove.

Na malom poluostrvu, osam kilometara dalje, za dve godine izgrađen je novi grad, zaštićen morem i zidovima.

To je danas stari centar Paname (Casco Antuguo).

Ni on nije sačuvao prvobitni izgled, jer je slobodan prostor posle niza požara popunjen novim građevinama različitih stilova.

Znamenitost je zgrada čitaonice srušenog manastira San Francisko, u kojoj je održan čuveni Panamski kongres.

Na poziv Simona Bolivara Oslobodioca, predstavnici petnaest (sadašnjih) američkih „suseda“ dogovorili su se o međusobnoj saradnji u cilju stvaranja konfederacije, koja nije zaživela.

Od nekoliko crkava, preostale su Katedrala, zatim crkva Milosrdne gospe, koja je kamen po kamen preneta iz prvobitnog grada, i crkva Svetog Josifa sa zlatnim ikonostasom koji je, po legendi, sačuvan od gusara. Ostale crkve su u ruševinama.

Američka intervencija, krajem prošlog veka, ostavila je u ruševinama i nekoliko reprezentativnih zgrada.

U jednom od bastiona utvrđenja je spomenik francuskim graditeljima Panamskog kanala, koji su ga započeli a nisu završili, plativši cenu od dvadeset hiljada mrtvih radnika.

Od Casco Antuguo do Panama Viejo pruža se Panama dvadeset prvog veka. Taj prostor pokriva šuma nebodera – Panama je najmoderniji grad Centralne Amerike.

Na obodu grada, tamo gde se Panamski kanal spaja sa okeanom, u toku stogodišnjeg američkog vlasništvo nad kanalom izgrađene su administrativne zgrade i rezidencijalni objekti, uklopljeni u pejsaž okolne prašume.

Od nekadašnje luke na ostrvu Periko, sada nasipom povezanog s kopnom i Panamskog kanala, pruža se široka autostrada – Cinta Costera (Obalski pojas), koja spaja sva četiri grada u jedan, čineći Panamu istorijski unikatnom urbanom celinom.