Pažljivi slušaoci kultne emisije Radio Beograda „Izveštaj o vodostanju“ svakog dana u podne znali su koliki je nivo Dunava u njegovom gornjem toku, kao da je od toga zavisila žetva.
Nezaobilazan je bio Regenzburg, grad udaljen od Beograda tačno hiljadu kilometara.
Dunav, koji od izvora teče na sever, u Regenzburgu naglo menja smer i polazi na jug.
Na toj okuci, na kojoj mu pritiče reka Regen, na temeljima rimskog logora, nikao je srednjovekovni trgovački grad oko čuvenog kamenog mosta koji je ukrotio reku…
Most sa šest lukova sagrađen je u dvanaestom veku i dugo je bio jedini sve do Beča.
Zato je Regenzburg bio nezaobilazna stanica na putu sa severa na jug.
Ali, većina putnika se tek kratko zadržavala.
Prema memorijalnim pločama na gradskim zdanjima i gostionicama, Gete je boravio jedan dan; isto toliko i Hajdn i Mocart.
Dva dana je u gradu proveo Napoleon, lečeći se od posledica jedinog ranjavanja u ratovima, u bitki kod Regenzburga.
Car Karlo Peti proveo je u ovdašnjoj gostionici dovoljno vremena da ostavi trudnom meštanku, koja mu je rodila sina, Don Huana od Austrije, pobednika nad otomanskom flotom kod Lepanta.
Duže je ostao Johan Kepler, astronom i matematičar, koji je u ovom gradu i umro.
I ja se zaustavljam na dan, svaki put otkrivajući po neki novi detalj ovog grada, koji je najviše od svih nemačkih gradova očuvao srednjovekovni izgled.
Pogled sa kamenog mosta u tkivu grada razaznaje obrise Katedrale i desetak tornjeva, građenih u okviru srednjovekovnih patricijskih kuća, slično italijanskim gradovima.
Oni nisu služili za odbranu, nego za naglašavanje prestiža vlasnika.
Jedan od njih deo je Gradske kuće, podignute krajem trinaestog veka.
U njoj se nalazi čuvena Rajhsala, u kojoj su održavane sednice parlamenta Svetog rimskog carstva, najpre povremeno, a zatim i stalno, od 1663. do 1806. kada je, posle Napoleonovih pobeda, carstvo prestalo da postoji.
Kao sedište Rajhstaga, Regenzburg je sa Bečom delio titulu carske prestonice.
Jedan od razloga zašto se zaustavljam u Regenzburgu jeste i čuvena Kuhinja sa kobasicama, najstariji restoran „brze hrane“ na svetu.
Niska kućica, oslonjena na nekadašnji gradski zid, nalazi se odmah pored mosta, uz visoku zgradu nekadašnjeg skladišta soli.
Prvi put se pominje početkom sedamnaestog veka. Tanke kobasice sa kupusom i slatkim senfom, uz crni hleb iz stare gradske pekare, najbolje su u Bavarskoj – i šire.
Dunavom uzvodno, na dvadesetak kilometara, završava se njegova prva velika klisura (Donaudurchbruch).
Tu počinje i kanal Dunav – Majna – Rajna.
Strmnim bregom iznad klisure dominira Hol oslobođenja, spomenik koji je Ludvig Prvi Bavarski podigao u slavu pobede nad Napoleonom.
Arhitekta je bio čuveni Leo fon Kencle. Spomenik je spolja ukrašen sa osamnaest alegorijskih ženskih figura, visokih 6,5 metara, koje predstavljaju nemačka „plemena“.
Unutar hola, ispred osamnaest oltara posvećenih pobedničkim bitkama – dve najveće bitke vođene su osamnaestog dana u mesecu), nalaze se po dve figure boginja u pobedničkom plesu, jednako broju nemačkih državica u ratu. Nekada spomenik ponosa nacije, danas je turistička atrakcija.
Pratite nas na našoj Facebook i Instagram stranici, ali i na X nalogu. Pretplatite se na PDF izdanje lista Danas.
