Split (1): Sve dobre priče

… uživate u plavetnilu, mirisu mora, lepoj muzici, dobrom piću, i svakako odabranim cigarama. Tako se, uz mešavinu raznih jezika, u tom savremenom Babilonu, zaboravljaju granice iscrtane političkim i drugim dogovorima i priča samo o lepim stvarima, događajima. Domaćini, klub Mareva i njegov predsednik, svetski ambasador, legenda koja hoda, Marko Bilić i njegov tim, učinili su sve da i ovaj susret bude nezaboravan.

Sve dobre priče kreću iz vremena i mesta gde postoje legende, delimični istorijski izvori, usmena pa potom i pismena predanja koja nam daju za pravo da za neke od njih sa dosta velikom sigurnošću možemo reći da su verodostojne . Jedna od njih je i priča o pojavi duvana u Dalmaciji koja seže u vreme sredine šesnaestog veka, uspona Osmanske imperije i “ Imperatoru mora „gusaru i potonjem admiralu Hajredinu Barbarosi (1475/1546) i koji je pored ostalih, imao svoje utočište i na Braču . Pominju se „Zmajeva špilja“ na južnoj i jedna od 13 kula od isto toliko tvrđava koje su sagradili stanovnici Pučišća na severnoj strani ovog ostrva-otoka . Zanemarićemo priču da poznata Supetraska porodica Babarović (čiji su se potomci nastanili u Santijagu de Čile podno visokih Anda na obali Pacifika ), svoje poreklo vode direktno od gusara od čijeg se imena tresao svaki stanovnik Mediteranskih obala, Jonskog, Jadranskog, Tirenskog, Crnog i Crvenog mora… NJegova slava je pratila kretanje njegove flote i po Persijskom zalivu i Indijskom okeanu . Pod njegovim nogama su padali gradovi i ostrva – od Maroka do Rodosa, Kipra i Krita…

Međutim, interesantna je priča, koja je potkrepljena dokumentima, da su se delovi njegove porodice, nakon njegove smrti, u prvom redu, deo harema sina Hasana sklonili na Brač strahujući od osvete Sulejmana Veličanstvenog koji je izmišljenu pobunu svoga prvorođenog sina Mustafe vezivao za njegovo veliko prijateljstvo sa „Riđobradim admiralom“… Mustafa je, na žalost, nepravedno bio pogubljen, a Hajrudin je,za svaki slučaj, deo svoje porodice sklonio u obezbeđeno utočište kod Venecijanskih prijatelja na Braču.

Legenda o Hajredinu Barbarosi – Riđobradom, strašnom gusaru, bila je poznata i van granica Mediterana, tako da je, jedan drugi poznati gusar, Fransis Drejk (1540/1596), koji je drugovao sa Elizabetom I, kojoj je, pored krompira doneo iz Novog sveta i listove biljke koja osušena i savijena, kad se zapali, onome koji vuče dimove, daje osećaj zadovoljstva i omame… Taj duvan je, u čast kraljice device dobio naziv „Virgine“ koji se, u nekim krajevima zadržao do današnjih dana.

Iz knjige u pripremi „Čudesna platna“