Šta se dogodilo sa sedam svetskih čuda?

Viseći vrtovi Vavilona

Tvrdi se da su ih podigli Vavilonci u blizini reke Eufrat. Izgrađeni su 600. godine pre nove ere, navodno da bi kralj Nabukodonozor II. mogao da ublaži čežnju svoje supruge za njenom rodnom Medijom (ono što je sada severozapadni Iran i jugoistočna Turska).

Vrtove je verovatno uništio zemljotres u prvom veku pre nove ere, a pošto je tačna lokacija ovih masivnih vrtova nepoznata, savremeni naučnici nisu sigurni da li su zaista postojali, piše portal Punkufer.hr

Statua Zevsa u Olimpiji

Visoka oko 13 metara, statua Zevsa u Olimpiji bila je džinovska sedeća figura grčkog boga Zevsa, koja je zauzimala čitavu širinu prolaza svetilišta u Olimpiji, Grčka. Ovo svetilište je izgrađeno samo za smeštaj neverovatne statue. Ukrašen zlatom i slonovačem, bio je skoro dovoljno visok da dotakne vrh hrama.

Podigao ga je grčki vajar Fidija 435. pre Hrista. Nema zapisa o tome šta se na kraju dogodilo sa statuom, ali se veruje da je demontirana i preseljena u Konstantinopolj, gde je na kraju uništena u požaru u petom i šestom veku nove ere.

Mauzolej u Halikarnasu

Mauzolej u Halikarnasu bio je grobnica izgrađena za Mausola, satrapa ili guvernera persijske teritorije. Nalazi se u zapadnom delu moderne Turske, a izgradili su ga Persijanci i Grci 351. godine pre nove ere. Mauzolej je bio visok oko 40 metara.

Mnogi veruju da kompleks, troslojna struktura od belog mermera, uključuje likijski, grčki i egipatski arhitektonski stil. Nekoliko zemljotresa je potreslo strukturu tokom vekova, ali snažan zemljotres 1494. definitivno je srušio mauzolej, iako su njegovi ostaci kasnije korišćeni za utvrđivanje obližnje zgrade zamka.

Artemidin hram u Efesu

Gradnju Artemidinog hrama u Efesu započeo je Krez Lidijski, a gradnja je trajala 120 godina. Izgrađen u Efesu, grčkom gradu u današnjoj Turskoj, hram se sastojao od niza oltara i hramova. Hram je više puta uništavan poplavama, požarima i invazijama, a obnavljan je najmanje tri puta na svom prvobitnom mestu.

Hram je 401. godine poslednji put razoren od strane rulje predvođene hrišćanskim episkopom Svetim Jovanom Zlatoustom. Ostatke je na kraju otkrila 1869. ekspedicija koju je predvodio Džon Turtl Vud, koji je pronašao stubove hrama zakopane na dnu reke.

Svetionik u Aleksandriji

Visok između 130 i 150 metara, Aleksandrijski svetionik (koji se takođe naziva i Aleksandrijski Faros) je vekovima bio jedna od najviših građevina koje je napravio čovek. Sagrađena je za vreme Ptolemejskog kraljevstva u helenističkom Egiptu u gradu Aleksandriji u trećem veku pre nove ere, a projektovao ga je grčki arhitekta Sostratos.

Arheolozi su otkrili antičke novčiće sa prikazom svetionika i iz njih su došli do zaključka da se verovatno radilo o troslojnoj strukturi koja je obuhvatala kvadratni nivo u osnovi, osmougaoni nivo u sredini i vrh koji je bio cilindričan.

Tri zemljotresa su dovela do njegovog uništenja, a ostaci su upotrebljeni za izgradnju citadele Kajtbaj na njenom mestu u 13. veku. Francuski arheolozi su 1994. godine pronašli ostatke svetionika na dnu luke u Aleksandriji.

Kolos sa Rodosa

Ova statua je bila otprilike iste veličine kao Kip slobode u Njujorku. Dizajniran od strane vajara Charesa iz Lindosa, prikaz boga sunca koji stoji gol, podiže baklju u jednoj ruci i drži koplje u drugoj, veruje se da je izgrađen u helenističkoj Grčkoj između 292. i 280. godine pre nove ere.

Srušena je u velikom zemljotresu 226. godine, nekih 50 godina kasnije, a vekovima nakon uništenja arapske snage su zaplenile ostatke nakon invazije na Rodos, prodavši sav preostali metal kao otpad i izbrišući dokaze o pravoj lokaciji statue.

Velika piramida u Gizi

Jedino od prvobitnih svetskih čuda koje je preživelo sve nedaće i koje se i danas može posetiti je Velika piramida u Gizi, izgrađena između 2600. i 2500. godine pre nove ere. Procenjuje se da sadrži oko dva miliona kamenih blokova težine od dve do 30 tona svaki. U vreme kada je izgrađen, bio je još impresivniji, prekriven slojem glatkog belog kamena i eventualno čvrstim zlatom na samom vrhu.

Naučnici spekulišu da su za pomeranje kamenja na svoje mesto korišćeni valjci i sanke. Iako su uski hodnici i skrivene odaje bili zaključani iznutra da bi se zaustavili pljačkaši, savremeni arheolozi veruju da je većina skrivenog blaga ukradena ubrzo nakon izgradnje.