Autoritet u odnosu na mrežu

Najmanje 25 zemalja na svetu blokira pristup veb-sajtovima zbog poltičkih, društvenih ili drugih razloga, pošto vlade tih zemalja pokušavaju da postave autoritet u odnosu na globalnu kompjutersku mrežu koja ne bi trebalo da ima granice, pokazuje studija koju je uradio OPENNET inicijativa. Zapravo, pravi broj zemalja je najverovatnije veći pošto je bilo mogućnosti da se prouči samo 40 zemalja i teritorija Palestine. Pa čak i na takvom manjem broju istraživači su otkrili daleko više cenzure nego što su očekivali, što je najbolji pokazatelj da je internet „sazreo“ do te mere da vlade i te kako obraćaju pažnju na njega.
Tako, recimo, Kina, Iran, Mijanmar, Sirija, Tunis i Vijetnam imaju najveći broj filtera za političke sajtove. Iran, Oman, Saudijska Arabija, Sudan, Tunis, Ujedinjeni Arapski Emirati i Jemen imaju striktnu politiku u domenu „društvene filtracije“ pošto blokiraju sajtove sa pornografijom, kockom, kao i onih koji pripadaju gej i lezbijskim organizacijama. U nekim zemljama cenzura je „sužena“, kao što je to slučaj u Južnoj Koreji koja ima tendenciju da sprečava informacije o svom rivalu Severnoj Koreji. Istraživači, što ih je izgleda začudilo, nisu našli nikakve filtere u Rusiji, Izraelu ili na palestinskim teritorijama uprkos političkim konfliktima.
Vlade pomenutih zemalja nemaju mehanizme kojima omogućavaju građanima da se žale na greške u blokadi sajtova, mada iznimke postoje i to su u Saudijskoj Arabiji, Omanu i UAR. Studija, koju su radili zajednički istraživači sa engleskih univerziteta Oksford i Kembridž, Harvarda iz SAD i Toronta iz Kanade, nije pokušavala da opisuje napore za blokadu. Neki tehnički pristupi su bolji od drugih, ali se svi mogu zaobići uz dovoljno tehničkog znanja. OPENNET inicijativa nije kontrolisala niti jednu zemlju u Severnoj Americi i zapadnoj Evropi jer je tamo praksa filtriranja bolje poznata nego bilo gde drugde. Takođe je bila isključena Severna Koreja i Kuba zbog straha da bi možda bili otkriveni saradnici iz tih zemalja. Naime, specijalan softver je bio prosleđen dobrovoljcima u svakoj od testiranih zemalja kako bi se videlo do kakvih sajtova se ne može dopreti.